Τέρατα κάτω από το κρεβάτι, ζόμπι που βγαίνουν από τάφους, αλυσοδεμένοι μανιακοί δεν είναι ακριβώς οι πρώτες εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό όταν προσπαθείς να ηρεμήσεις. Οι ειδικοί ωστόσο λένε ότι ένα θρίλερ μπορεί να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου.
Δεν είναι λίγα τα άτομα που είναι λάτρεις των ταινιών τρόμου και ένα ένα μέρος του σινεμά της «φρίκης» τους δίνει ένα αίσθημα ανακούφισης μεταξύ της έκπληξης και του ρίγους. Ας δούμε πως εξηγείται αυτό με αφορμή το Haloween που έρχεται και είναι αρκετοί εκείνοι που λατρεύουν την γιορτή αυτή που είναι συνηθισμένη στις ΗΠΑ.
Κι όμως υπάρχει εξήγηση γιατί μπορεί τα θρίλερ να βοηθούν κάποιο να «καταλαγιάσει» μέσα του. Όπως είχε πει το σκηνοθέτης Wes Craven σε μια συνέντευξη για το ντοκιμαντέρ “Fear in the Dark” (1991) οι ταινίες τρόμου δεν δημιουργούν φόβο, τον απελευθερώνουν.
Και στην φράση αυτή κρύβεται όλη η αλήθεια: H ενασχόλησή μας με πράγματα τα οποία μας δημιουργούν φόβο μπορεί να μας οδηγήσει στην κάθαρση.
Επίσης, η αδρεναλίνη που περιέχει μια ταινία τρόμου μπορεί να κάνει κακό σε κάποιους θεατές.
Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι για πολλά χρόνια δεν έβλεπαν ότι υπάρχει κάποιο όφελος για αυτόν που παρακολουθεί ταινίες τέτοιου είδους.
«Την δεκαετία του 30 υπήρχε μεγάλο άγχος σχετικά με το κατά πόσο ήταν καλό να παρακολουθεί κανείς τέτοιες ταινίες και ειδικά τα παιδιά» δήλωσε η Andrew Scahill, μια βοηθός καθηγητή στο τμήμα Αγγλικών στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Ντένβερ και συγγραφέας του The Revolting Child in Horror Cinema ( Το επαναστατικό παιδί στο σινεμά του τρόμου).
Ο φόβος που υπήρχε ήταν ότι στην ουσία οι τανίες αυτές μπορεί να ήταν αφορμή για δημιουργία «ταμπέλων» στον κόσμο. Μια από τις κριτικές που ήταν διαδεδομένες τότε ήταν ότι αυτό το σινεμά θα μπορούσε να πυροδοτήσει τον σαδισμό στους ανθρώπους. Καθώς όμως οι ταινίες αυτές με το χρόνο έδειχναν να επηρεάζουν την ποπ κουλτούρα, οι ειδικοί άρχισαν να αλλάζουν γνώμη.
Έτσι, σταμάτησαν να βλέπουν την παρακολούθηση των ταινιών αυτών σαν μια δραστηριότητα παθητική καθώς παρατήρησαν ότι το κοινό δεν λειτουργεί ως ενεργός αποδέκτης του περιεχομένου.
Οι επιστήμονες έχουν μια θεωρία πάνω σε αυτό σήμερα που ονομάζεται surrogacy theory, η οποία βασικά αναφέρει ότι οι ταινίες τρόμου μας επιτρέπουν κατά μια έννοια να ελέγχουμε το φόβο του θανάτου καθώς μας δίνουν μια υποκατάστατη εμπειρία.
Σύμφωνα με τον Kurt Oaklee, ιδρυτή του Κέντρου Ψυχοθεραπείας Oaklee στο Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, το κοινό ζει μια υποκατάστατη εμπειρία των φόβων και των προβλημάτων που έχει μέσα του μέσω των ταινιών τρόμου, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν παρουσιάζει τα προβλήματα που τον στρεσάρουν σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον.
Ο τρόμος μπορεί να μας διδάξει πως να διαχειριζόμαστε το στρες στην καθημερινή ζωή καλύτερα. Κατά τη διάρκεια ενός πολύ στρεγόνου έργου, εκθέτουμε τον εαυτό μας σε παράγοντες που μας στρεσάρουν. Συνήθως δεν έχουμε επαφή με τόσο μη υγιείς μηχανισμούς στην πραγματική ζωή και έτσι μαθαίνουμε να κοντρολάρουμε το στρες εκείνη τη στιγμή.
Για άλλους, οι ταινίες τρόμου δίνουν σάρκα και οστά στο ασυνείδητο και μας επιτρέπουν να του δώσουν περιεχόμενο και δουμε καλύτερα συμβαίνει μέσα μας.
Ο παγωγός ταινιών τρόμου Jonathan Barkan πάντως μίλησε για την εμπειρία του αυτή, για την «κάθαρση» όπως χαρακτηρίζει την ενασχόλησή του με τα θρίλερ, με αφορμή το ντοκιμαντέρ που έφτιαξε με τίτλο ''Mental Health and Horror'' . Η αδερφή του είχε καρκίνο και το είδος αυτό τον βοήθησε να διαχειριστεί την τραγωδία που ζούσε στην πραγματική ζωή.
« Απλώς ήξερα ότι ένα απρόσωπο, αόρατο τέρας την είχε επιτεθεί. Οι ταινίες αυτές έγιναν ένας τρόπος να αντιμετωπίσω αυτό το τέρας αλλά και να το δω να εξαφανίζεται».
