Δεν είμαι βέβαιος ότι ο Άρης θα απέφευγε την ήττα από τη Λάρισα αν είχε προχωρήσει στην πρόσληψη προπονητή. Σίγουρα όμως δεν θα την είχε γνωρίσει αν στην εστία του δεν είχε ένα μαθητευόμενο παιδί, αλλά έναν τερματοφύλακα μπαρουτοκαπνισμένο ο οποίος δεν θα φοβόταν (και) την σκιά του όπως αναδείχθηκε στο τρίτο γκολ της ΑΕΛ. Σίγουρα επίσης, θα είχε δώσει λιγότερες ευκαιρίες στην ΑΕΛ, αν είχε ένα κανονικό αμυντικό χαφ και όχι τον Μπα.
Γιατί ο Γάλλος δεν μου φάνηκε αμυντικός χαφ, αλλά ένας μέσος ο οποίος έχει τη δημιουργία στο μπροστινό μέρος του μυαλού του, με ελάχιστα τρεξίματα για να καλύψει τον προβληματικό (ανασταλτικά) Σούντγκρεν, όπως κάνει δηλαδή ο Λούκας Σάσα. Στα συγκεκριμένα δεδομένα ήρθε και κούμπωσε η αφέλεια του Λίντσεϊ Ροζ ο οποίος ήταν ένα βήμα πίσω από τον Νούνιτς στο πρώτο ημίχρονο.
Αυτά είναι τα μεγάλα λάθη του καλοκαιρινού σχεδιασμού, αυτά αναδείχθηκαν χθες. Κακώς δεν προχώρησε ο Αρης στην απόκτηση του Κυριακίδη και ήρθε η… κέντα με τον Κουέστα να τον τιμωρήσει, με συνέπεια να ξεμείνει μ’ ένα παιδί που μέχρι πρόπερσι έπαιζε στο ερασιτεχνικό επίπεδο. Από το καλοκαίρι βγάζουν μάτια τα προβλήματα στη μεσαία γραμμή με την απουσία αμυντικών χαφ και ουσιαστικά δεν αποκτήθηκε παίκτης πίσω από τον Λούκας Σάσα.
Πάντα, το αποτέλεσμα φέρνει την εξήγηση και τα παραπάνω ενδεχομένως να μην απασχολούσαν στην παρούσα φάση, αν ο Άρης ήταν στοιχειωδώς ουσιαστικός. Δεν είχε απλά 24 τελικές φάσεις, αλλά τουλάχιστον οι μισές έγιναν από απόσταση 3-4 μέτρων από τα… δίχτυα. Ισως να τον τιμώρησε η μπάλα για την απίστευτη χαλάρωσή του μετά το 2-0.
Ο Μιχάλης Γρηγορίου πολύ σωστά διέκρινε ότι ο Αρης ήταν σαν το μπαλόνι που συνεχώς έχανε αέρα. Με κακή νοοτροπία όταν έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του. Αυτό ήταν το έγκλημά του. Και μετά έτρεξε να διορθώσει τα κακώς κείμενα αλλά η τύχη ήδη είχε αποφασίσει…
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (29/9)