Ο Αρης δεν κέρδισε μόνο έναν ανταγωνιστικό αντίπαλο όπως είναι ο Αστέρας Τρίπολης, κέρδισε τον... εαυτό του και ταυτόχρονα την κατάσταση των ιδιαίτερων (αν όχι πρωτόγνωρων) συνθηκών που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, λόγω της διασποράς του ιού, και να προετοιμαστεί για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Επομένως αυτή η νίκη αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Ο Άκης Μάντζιος διάβασε πολύ καλά το παιχνίδι, έδωσε έμφαση στη λειτουργία της μεσαίας γραμμής και εκεί κλείδωσε τα ατού του Αστέρα Τρίπολης με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να μη βρει χώρους να δημιουργήσει. Αν κάποιος ψάξει το μυστικό της επιτυχίας – πέρα από την ποιότητα- πρέπει να κοιτάξει προς αυτή την κατεύθυνση. Οι παίκτες του ακολούθησαν τον σχεδιασμό που έγινε, κέρδισαν κατά κράτος τη μάχη της μεσαίας γραμμής και σε μία από τις 12 τελικές προσπάθειες που έφτιαξε ήρθε το γκολ.
Στο ποδόσφαιρο οι αριθμοί δεν αναδεικνύουν πάντα την αλήθεια. Οπως την Κυριακή η ομάδα του Άκη Μάντζιου με βάση τα στατιστικά στοιχεία άγγιξε στις περισσότερες κατηγορίες το τέλειο και βελτιώθηκε σε πάρα πολλές επί μέρους. Ετσι πήρε αυτό που άξιζε.
-Ο τομέας που κάνει… μπαμ ότι ήταν καλύτερη, αφορά την κυριαρχία της στη μεσοαμυντική λειτουργία, που έφερε για 4ο ματς το “μηδέν” στην άμυνα. Κάτι που αποτυπώνεται (και) από τις τελικές προσπάθειες που επέτρεψε στον αντίπαλο να κάνει. Μέχρι το προχθεσινό παιχνίδι ο Αστέρας είχε μέσο όρο 8,2 τελικές ανά αγώνα και σκόραρε σε όλους – εκτός από τον Ολυμπιακό (3-0), που του έκανε ωστόσο 9 τελικές! Στο “Κλεάνθης Βικελίδης” περιορίστηκε στις 3 τελικές, με τον πρώτο σκόρερ των Αρκάδων, Χερόνιμο Μπαράλες, να καταγράφει μόλις μία. Στα έξι παιχνίδι του Αρη δεν υπήρξε ομάδα που να βγάλει διψήφιο αριθμό τελικών, τις περισσότερες τις είχε ο Παναθηναϊκός με εννιά.
-Σ’ ένα παιχνίδι που είχε πολλά κλεψίματα, ο Αρης είχε καλύτερα νούμερα καταγράφοντας επίδοση ρεκόρ. Δείγμα της πίεσης που άσκησε στον αντίπαλο. Έκλεψε 48 φορές την μπάλα από τον αντίπαλο, με την προηγούμενη καλύτερή του επίδοση να είναι τα 30 κλεψίματα στο ματς με τον Βόλο. Πέρα από ρεκόρ ομαδικής επίδοσης στα κλεψίματα καταγράφηκαν και ατομικά. Ο Τζέγκο έκανε εννιά, ένα περισσότερο από τον Σάκιτς στον Βόλο και από τον Ματίγια προχθές. Έξι είχε ο Ματέο Γκαρσία και 4 ο Σούντγκρεν.
-Μπορεί το γκολ της νίκης να ήρθε… από αντίπαλο, αλλά οι 12 τελικές προσπάθειες που δημιούργησε ο Αρης στοιχειοθετούν την καλύτερη φετινή επίδοση (μαζί με το ματς κόντρα στον ΠΑΣ). Από τις 12 τελικές οι εννιά έγιναν εντός περιοχής, δείγμα ότι απείλησε εντός του αντίπαλου “κουτιού. Στις πέντε προηγούμενες αγωνιστικές δεν είχε πάνω από έξι τελικές εντός περιοχής. Πόσο καλύτερα λοιπόν, για μία ομάδα που στο μεσοδιάστημα της προετοιμασίας είχε να διαχειριστεί τα κρούσματα κορωνοϊού και κατ’ επέκταση τις πολλές απουσίες ακόμα και βασικών της στελεχών;
Ο πραγματικός πρωταγωνιστικής
Τα φώτα συνήθως πέφτουν σε αυτούς που δημιουργούν ή σε αυτούς που σκοράρουν. Τα αμυντικά χαφ είναι… καταδικασμένα να τρέχουν περισσότερο απ’ όλους και να μην αναγνωρίζονται. Ο πραγματικός πρωταγωνιστικής, όμως, της νίκης του Αρη, ήταν ο Τζέιμς Τζέγκο. Ο Αυστραλός έκανε το καλύτερό του παιχνίδι. Έκανε τη διαφορά και συνέβαλε τα μέγιστα. Ηταν παντού, έκοβε, πάγωνε τον ρυθμό όποτε έπρεπε, έκλεβε ψηλά (ικανός στο πρέσινγκ) δίνοντας τη δυνατότητα στην ομάδα του να βρει χώρους στο transition. Κέρδισε φάουλ, γενικώς κέρδισε κατά κράτος το πεδίο δράσης του
Το “λένε” και οι αριθμοί. Πρώτος σε κερδισμένες μονομαχίες, τελείωσε το ματς με εννιά κλεψίματα και τρία κερδισμένα φάουλ, ενώ έκανε τις περισσότερες σωστές μεταβιβάσεις και σωστές ενέργειες με την μπάλα στα πόδια του.
Σπουδαία δουλειά, επίσης, σε ακόμη ένα παιχνίδι έκανε ο Μπρούνο Γκάμα. Ύστερα από ένα “χλιαρό” πρώτο ημίχρονο, μπήκε στο δεύτερο με… φόρα και έδειξε γιατί είναι ο ηγέτης της επιθετικής γραμμής. Με το που ανέβηκε αυτός, ανέβηκε όλη η απόδοση της ομάδας.
