Εμείς πάντως, διαφωνούμε. Και με όσους απογοητεύθηκαν με τον ΠΑΟΚ, τον οποίο είδαν στην πρώτη φάση της προετοιμασίας του. Και με όσους αντίθετα, γοητεύθηκαν. Με τη μίνιμουμ έννοια της απογοήτευσης ή της γοητείας…
Οφείλουμε δε, να ομολογήσουμε πως για πρώτη φορά – από όσο μας βοηθά ο «σκληρός μας δίσκος» - αναζητούσαμε στοιχεία γοητείας ή απογοήτευσης στον κόσμο του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου. Αιτία; Η έλλειψη χρόνου… Η παντελής έλλειψη χρόνου για τον «σεφ» του πάγκου ώστε να πλάσει την εφετινή ομάδα του ΠΑΟΚ.
Ως εκ τούτου αναζητούσαμε στοιχεία υπομονής η ανυπομονησίας στον κόσμο του. Έτσι βρήκαμε περίσσευμα υπομονής – με …μπόλικη επιμονή – καθώς αναγνωρίζεται η ανατροπή (με το τράβηγμα του χαλιού από τον Ραζβάν Λουτσέσκου, του ίδιου ανθρώπου ιο οποίος γοήτευσε κι απογοήτευσε τους φίλους του «δικέφαλου»…) με την οποία ο ΠΑΟΚ απώλεσε πλείστα όσα πλεονεκτήματα του από την πρώτη φάση της προετοιμασίας ακόμη.
Εν τούτοις ο Πρωταθλητής και Κυπελλούχος δεν είναι σε πλεονεκτική θέση συγκριτικά με τους σοβαρούς αντιπάλους του για πρωταρχικούς στόχους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο… σκελετός του παραμένει ίδιος. Δοκιμασμένος και πετυχημένος σε βαθμό αριστείας. Το… κλίμα στα αποδυτήρια παραμένει ίδιο. Μοναδικά εξαιρετικό και βάση στήριξης του. Η …ψυχολογία του ατσάλινη! Οι …τρόποι σκέψης και πράξης παραμένουν ευρειών οριζόντων. Γενικά, ο ΠΑΟΚ άλλαξε τιμονιέρη αλλά δεν άλλαξε σκαρί και ρου…
Η ολοκλήρωση αυτής της φάσης – κατά την πάντα ταπεινή μας, άποψη – δεν διαμόρφωσε έστω κι ελάχιστα περιθώρια για όποια συμπεράσματα στον κόσμο του ΠΑΟΚ. Η φάση αυτή είχε κυρίαρχο στόχο την παραγωγή γνώσης για το νέο προπονητή του. Συνάμα και για το κτίσιμο ιδανικής σχέσης με τη νέα ομάδα του. Γι’ αυτούς τούς σημαντικότατου στόχους καταναλώθηκε ο χρόνος της πρώτης φάσης της προετοιμασίας του ΠΑΟΚ. Δίχως τούτο να σημαίνει πως ο Αμπέλ Φερέιρα μάθαινε μόνον από τον ΠΑΟΚ και δεν μάθαινε ο ΠΑΟΚ από τον Αμπέλ Φερέιρα.
Με λίγα λόγια; Το ένα χέρι ένιβε το άλλο και τα δυο τα πρόσωπα του «δικέφαλου»…
Εδώ βέβαια, θα πείτε και δε θα έχετε στάλα άδικου: Αρκεί αυτό το νίψιμο για να λάμπει το πρόσωπο του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου; Φυσικά δεν αρκεί. Χρειάζεται ενίσχυση της δύναμης του. Δε το λέμε εμείς κι εσείς. Το λέει η τεχνική του ηγεσία. Περί τούτου μάχεται σε πολλά μεταγραφικά μέτωπα η διοικητική. Και σε αυτές στις μάχες εμείς καταγράφουμε την υπομονή κι επιμονή του κόσμου του ΠΑΟΚ, όπως αναφέραμε παραπάνω.
Όπως και να το κάνουμε όμως, δεν είναι δυνατόν… Είναι αδύνατον να μην ξεχωρίσουμε και κρατήσουμε κάτι από την πρώτη φάση της προετοιμασίας του ΠΑΟΚ. Πώς να παραβλέψουμε την κάθετη θέση του Αμπέλ Φερέιρα για την – επιτέλους – αξιοποίηση παικτών «σαρκών εκ σαρκός» του «δικέφαλου»; Πώς να αγνοήσουμε την διακριτική έκφραση ικανοποίησης παικτών οι οποίοι απολαμβάνουν περισσότερο το παιγνίδι τους όντες σε αγαπημένες τους θέσεις; Πώς να κρατήσουμε την πρόθεση του Αμπέλ Φερέιρα για κάλυψη κάθε θέσης της ενδεκάδας δίχως αλχημείες αλλά με δυο παίκτες σε φυσικούς ρόλους; Πώς να μην τονίσουμε τα λίγα λόγια του Πορτογάλου προπονητή και κυρίως – επιμένουμε σε αυτό – την έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς του σε δικαιολογίες; Αν κι είχε στην διάθεση του ένα βουνό;
Όλα αυτά τα κρατούμε αλλά και δεν τα θεωρούμε αρκετά, για να καταστήσουν τον ΠΑΟΚ πάλι και Πρωταθλητή και Κυπελλούχο. Χρειάζονται κι άλλα πολλά, πάρα πολλά…
ΥΓ : Καιρός είναι να αντιληφθούν Γερμανοί κι Άγγλοι (άλλοι… φίλοι μας κι αυτοί!) πως οι Έλληνες δεν είπαμε «ναι σε όλα» - επειδή το είπε, δίχως να μας ρωτήσει, η τέως (συγ)Κυβέρνηση - για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα τους το καταστήσει αντιληπτό η νυν Κυβέρνηση άραγε;
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (14/7)
