Τι ψάχνεις;
Τα 8 βήματα του θανάτου μας στο χωράφι της Ουκρανίας. Ας σχεδιάσουμε ένα γενικό πλαίσιο που να περιλαμβάνει που βρισκόμαστε στο σήμερα:
Όλα αυτά άνοιξαν την όρεξη μιας ελίτ που έχει συσσωρεύσει το 80% του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια του λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, για μια νέα διανομή της πολιτικής εξουσίας και του ξεμονταρίσματος των πολιτειακών συστημάτων της Δύσης, όπως διαμορφώθηκαν μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και που να ανταποκρίνονται πλέον στην δύναμη οικονομική των εταιρειών ψηφιακής τεχνολογίας και τους συσχετισμούς όπως έχουν διαμορφωθεί πλέον.
Μιας ελιτ που σχεδιάζει εδώ και δεκαετίες, στο περιθώριο αυτού που ονομάζουμε ορατού για τον κοινό άνθρωπο κόσμο, στο παρασκήνιο της ιστορίας, την μετεξέλιξη των κοινωνιών μας, με τα εργαλεία της Ευγονικής, από το 1900, από το 1928 με το Europa του Καλέρτζι, από το 1933 με τον Ναζισμού και τον υπεράνθρωπο, μετά του Εθνικοσοσιαλιστικού εταιρικού κράτους που σήμερα το ονομάζει ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ο Μετοχικός Καπιταλισμός, με πολλά στοιχεία της Σταλινικής έκδοσης του κομμουνισμού.
Μηχανές που οδηγούν αυτό το άρμα της διεθνούς ελίτ, Google, Facebook – Metaverse, Twitter, Instagram, Tic Toc, οι νέοι επιμορφωτές, διαμορφωτές παιδείας, συνείδησης και εκπαιδευτικοί μηχανισμοί που αντικατέστησαν τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Ο διαπλανητικός διεθνισμός τους συνδυάζεται αναπόφευκτα όχι μόνο με την κατά τόπους πολιτιστική ισοπέδωση αλλά και την παρουσία της ανηθικότητας που θυμίζει και πάλι την Σταλινική περίοδο του παγκόσμιου κομμουνισμού. Δεν υπάρχει καλό η κακό. Δεν υπάρχει σωστό η λάθος. Υπάρχει μόνο αναγκαιότητα που διαμορφώνει την απουσία της ηθικής, εφόσον είναι προσαρμοσμένη στα στάδια της μετάβασης από το παλαιό πολιτικοοικονομικό σύστημα στο νέο, αδιαφορώντας για μια ακόμα φορά τα εκατομμύρια θύματα και διαλυμένων ανθρωπίνων ζωών που επιφέρει.
Παράλληλα έχει μετασχηματιστεί και η ίδια η φύση του Κεφαλαίου. Πέρα από το ισχυρό 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει υπάρξει ένας «εκδημοκρατισμός» στην συσσώρευση του κεφαλαίου με το άπλωμα και διανομή ενός μέρος του στην κορυφή της πυραμίδας. Με την μορφή μετοχών και μπόνους σε μια τάξη τεχνοκρατών που ανήκουν στις διευθυντικές θέσεις και απαρτίζονται από μια πλειάδα επαγγελμάτων και όχι αποκλειστικά από οικονομικούς διευθυντές, αλλά και επιστήμονες από τις προαναφερόμενες τεχνολογίες.
Παράλληλος μηχανισμός και συγκοινωνούν δοχείο με το παραπάνω, η σχολή Νέων Ηγετών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, όπου απόφοιτοι του είναι μια πλειάδα εκατοντάδων επιχειρηματιών και πολιτικών, από τον Μπιλ Γκέητς και τον Ζούκεμπερκ μέχρι τον πρόεδρο Μακρόν η πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Μια σύμπτωση που έχει φέρει όλο αυτόν τον κόσμο των αποφοίτων, από το 1991, σε θέσεις είτε τεράστιας οικονομικής δύναμης η θέσεις εξουσίας.
Αναπόφευκτο θύμα όλων των παραπάνω η Δημοκρατία, όπου η συναίνεση των πολλών είναι και κοστοβόρα και ενοχλητική και αντιπαραγωγική. Η Δημοκρατία είναι ένα ενοχλητικό σύστημα για μια παγκόσμια διακυβέρνηση «φωτισμένων» και ιδεολογικά φανατισμένων ανθρώπων.
Τα διαχρονικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν είναι τα εξής.
Πρώτο εργαλείο ήταν η μετεξέλιξη σε πολιτικό όπλο της αιώνιας σύγκρουσης των δύο φύλων και η διάλυση του θεσμού της οικογένειας, φροντίζοντας να διογκώσουν όλες τις φυγόκεντρες δυνάμεις. Από τις σχέσεις ανδρών γυναικών μέχρι την αυτονόμηση των παιδιών και εφήβων. Η υποχώρηση των Ανθρωπιστικών και Ελληνιστικών σπουδών στα Πανεπιστήμια της Δύσης και η άνοδος του ιδεολογήματος των Woke, της άφυλης κοινωνίας άφυλων ανθρώπων με τα περισσότερα από πενήντα φύλα. Της νομιμοποίησης της παιδεραστίας, της νέας αρπαγής των αρσενικών νηπίων, του νέου παιδομαζώματος με την υπογραφή του ΟΗΕ, του ρατσισμού ενάντια στον λευκό άνδρα. Της αποδομής της ανθρώπινης ψυχής και της νέας θεολογίας του ανθρώπου μηχανή όπως μια ηλεκτρική συσκευή η ένα αυτοκίνητο.
Δεύτερο εργαλείο ήταν η μετατροπή των κομμάτων σε μηχανισμούς υπο κρατική συντήρηση και η αποκοπή τους από την κοινωνία. Η μετάθεση του δημόσιου βίου σε ναρκοθετημένους θεσμούς γραφειοκρατίας, είτε εθνικούς είτε υπερεθνικούς όπως η Ε.Ε. Παράλληλα η πραγματική μετάθεση του μηχανισμού λήψης των αποφάσεων σε υπερεθνικά σώματα, γραφειοκρατίες που δομούν ένα σύστημα ανθρώπων που δεν φορολογούνται και δεν απολογούνται για τα πεπραγμένα τους, όπως όλοι οι εργαζόμενοι στην Ε.Ε. Μια μετάθεση που έχει δικαιολογηθεί σε κάθε χώρα με διαφορετικό τρόπο. Στην Ελλάδα για παράδειγμα μέσω μνημονίων.
Τρίτο εργαλείο η αποδιάρθρωση των ομογενοποιημένων κοινωνιών της Ευρώπης με το προσφυγικό πρόβλημα. Το πρόβλημα που οι ίδιοι μηχανισμοί πλούτου προκάλεσαν είτε με τους αιματηρούς εμφύλιους στην Αφρική, είτε τους πολέμους στην Μικρά Ασία, Μέση Ανατολή, Μεσοποταμία και Κεντρική Ασία. Μια ναρκοθέτηση πολυδιασπαστική κάτω από το πρόσχημα του ψυχόπονου ανθρώπου, όπου χρησιμοποιείται από τις ελεγχόμενες Μυστικές Υπηρεσίες με όλους τους τρόπους. Για παράδειγμα οι βομβιστικές επιθέσεις στην Ισπανία, που χρεώθηκαν στον Ισλαμικό Φονταμενταλισμό το 2017, έγιναν με την συμμετοχή των Ισπανικών Μυστικών Υπηρεσιών για να κατασταλεί το τότε κίνημα Ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Η Ε.Ε. αντί να προσφέρει άσυλο τους εκλεγμένους ηγέτες της Καταλονίας τους παρέδωσε στην Ισπανική κυβέρνηση για να δικαστούν και να φυλακιστούν. Την ίδια ώρα με την νομοθετική εξουσία στα κατά τόπους κοινοβούλια, ο συνωμοτικός αυτός μηχανισμός, να επιβάλει νόμους, όπου το δικαίωμα της κάθε είδους μειονότητας να αφοπλίζει την δύναμη της πλειοψηφίας. Νόμους πολιτικής ορθότητας και απαγόρευσης, νόμους λογοκρισίας της σκέψης.
Τέταρτο εργαλείο η εκκοσμίκευση των Εκκλησιών και η ενσωμάτωση τους στην ιδεολογία της Τεχνοκρατίας και Τεχνολογικής τυραννίας. Είτε υπηρετώντας τον Μαμωνά και τα χρυσά τους άμφια, τις τεράστιες εκκλησιαστικές περιουσίες, είτε υπηρετώντας τον έκλυτο προσωπικό βίο και τις ερωτικές τους αποκλίσεις, οι δυό συνιστώσες ήδη διεφθαρμένες, εύκολα συνέκλιναν με τις αναγκαιότητες της ελιτ. Η ένωση των εκκλησιών και η ηθική αποβολή της Χριστιανικής πίστης, της μεταφυσικής, του καλού, αγαθού και αγαπητικού, η πνευματική πτώση και αποθέωση της ύλης.
Πέμπτο εργαλείο οι οικονομικές κρίσεις από το 2001, 2008, 2011, 2019, 2022, που αποσάθρωσαν το σταθερό έδαφος της ευημερίας του ανθρώπου, καθιστώντας τον νομάδα εντός των πόλεων και μετανάστη στο εξωτερικό. Το ξήλωμα της ιδιοκτησίας μέσω της απαίτησης επιστροφής των δανεικών, από την εποχή του εύκολου δανεισμού και της επίπλαστης δανεικής ευημερίας. Το ξήλωμα της σταθερής εργασίας και η ενσωμάτωση σε μια διαρκή αναζήτηση εργασίας με ενδιάμεσες περιόδους ανεργίας. Η διχαστική χρήση του κορμού των δημοσίων υπαλλήλων με την προσωρινή αίσθηση της μονιμότητας ενάντια στον υπό την συνεχή απειλή της ανεργίας εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα. Με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν και ύστερα τους άδειασαν, τις ομάδες των τραπεζοϋπάλληλων και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ για την επιβολή και την προπαγάνδα των μνημονίων.
Στο πλαίσιο αυτό και η δημιουργηθείσα πανδημία. Γέννημα των εργαστηρίων βιολογικών πολέμων, που έφερε τους ανυποψίαστους πολίτες, εν μέσω αμφισβήτησης των πάντων και γενικευμένης πολιτιστικής κρίσης στην Δύση, κρίσης ιδεολογιών, φύλου, αξιών, αρχών, με την πλάτη στο έδαφος. Επέβαλε τα ηλεκτρονικά διαβατήρια υγείας και ταυτότητες σαν υποχρεωτικό εργαλείο στην κοινωνική τους επανένταξη μέσα από έναν τρομερό πόλεμο προπαγάνδας που εξαπολύθηκε πάνω τους. Η εποχή της διάδοσης του Μεγάλου Τρόμου, προκάλεσε παράλληλα τον μεγαλύτερο εθνικό διχασμό σε όλα τα κράτη συγκρινόμενο με την εποχή του πρώτου Παγκόσμιου πόλεμου και της περιόδου του μεσοπολέμου. Ο πλήρης πνευματικός αφοπλισμός της δύσης μέσω του ανθρώπου καταναλωτή να αντικαθιστά τον πνευματικό ενεργό πολίτη. Ο διχασμός που δεν αφορά σύγκρουση ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις αλλά διαπερνά όλες τις μορφές κοινωνικών σχέσεων.
Έκτο εργαλείο η αποσάθρωση των δικτύων παραγωγής και τροφοδοσίας, είτε καταναλωτικών αγαθών, είτε ενέργειας σαν αποτέλεσμα των θανάτων, των απολύσεων και της μαζικής ανεργίας, της καταστροφής μονάδων παραγωγής, καταστροφή του λιανεμπορίου και μεσαίας τάξης,
Έβδομο εργαλείο, το πληθωριστικό και δανεικό χρήμα που τυπώνεται και διανέμεται στην αγορά των κοινωνιών. Με λογικές κρατικών επιδομάτων, που χρηματοδοτούν το επιβεβλημένο πάγωμα του επιχειρείν, την ακινητοποίηση, την αεργία και την ίδια στιγμή που έχουμε μια πρωτοφανή αποθησαύριση χρυσού σε όλες τις κεντρικές τράπεζες των «μεγάλων» δυνάμεων. Αυτή η αποθησαύριση χρυσού είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται πριν από μεγάλες διεθνείς συρράξεις του παρελθόντος και την προτροπή από την άλλη πάλι από το Τραπεζικό κατεστημένο, της χρήσης για συναλλαγές των καταναλωτών με άυλο χρήμα. Επίσης κάτι που ζητούσαν οι τραπεζίτες πριν και στην διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων.
Όγδοο εργαλείο και τελικό: Ο πόλεμος που μας σέρνουν οι ανεξέλεγκτες από τους λαούς τους ηγεσίες. Ένας πόλεμος που η Δύση και η Ευρώπη κατά κύριο λόγο θα τον χάσει γιατί αυτός είναι ο στόχος. Διχασμένες, πληγωμένες, διαιρεμένες, αποσαθρωμένες, κατακερματισμένες από όλους τους παραπάνω λόγους, σέρνονται σε μια στρατιωτική αναμέτρηση.
Για να επιτευχθούν οι στόχοι της απόλυτης παράδοσης στο νέο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό μοντέλο του μετανθρωπισμού, η λαοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ, πρέπει να πιούν από το πικρό ποτήρι της ήττας τους.
Για την Ελλάδα της ύπνωσης, θα ήταν μεγάλο μάθημα να θυμηθεί τα βιώματα και τις επιπτώσεις από τις προηγούμενες φορές που ενεπλάκει στην μέση των ορέξεων η του να λύσει τους λογαριασμούς της η Δυτική Ευρώπη στο μαλακό υπογάστριο είτε της Τσαρικής Ρωσίας είτε της Κομμουνιστικής. Τον Κριμαϊκό πόλεμο του 1853 με τους ναυτικούς αποκλεισμούς του Πειραιά και της Αθήνας. Την τραγική κατάληξη της εκστρατείας του 1919, με το ξεπούλημα από την Γαλλία, που για δικό της λογαριασμό βρεθήκαμε στην Ουκρανία. Οδήγησε στο ξερίζωμα του Ελληνικού κόσμου του Εύξεινου πόντου, πατρώες γαίες 3000 ετών και άνω και την οικονομική, στρατιωτική υποστήριξη του Κεμάλ, με πρώτο βήμα την αποβίβαση του στην Σαμψούντα, την αποχώρηση των Ρωσικών δυνάμεων, τον κανιβαλισμό του Ποντιακού Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και την ήττα του Ελληνικού στρατού με αποτέλεσμα την Μικρασιατική καταστροφή. Αποτέλεσμα βέβαια στο οποίο συνετέλεσαν και οι Δυτικοί μας Σύμμαχοι!
1922 – 2022, 100 χρόνια ενός ανάπηρου εξαγορασμένου, πολιτικού κόσμου, που τα παιδιά του συνεχίζουν τον ίδιο δρόμο με την πληρωμή πάντα να την καταβάλει αυτός ο τόσο σπουδαίος και την ίδια ώρα τόσο αμόρφωτος Ελληνικός λαός.
Για μια ακόμα φορά συρόμαστε χωρίς εγγυήσεις, σαφείς και καθαρογραμμένες, όπως στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως στην Κορέα, όπως στην είσοδο μας στο ΝΑΤΟ το 1952, όπως στην συμφωνία της Ζυρίχης που οδήγησε στην διχοτόμηση της Κύπρου, όπως το 1974 που οδήγησε στην Κυπριακή Προδοσία, όπως το 2019 στην συμφωνία των Πρεσπών. Χωρίς εγγυήσεις για το Αιγαίο και την Κύπρο που να διασφαλίζουν τα συμφέροντα μας, με τις ΗΠΑ στην διγλωσσία από την μια με μια τεράστια βάση στην Αλεξανδρούπολη και από την άλλη να ακυρώνουν τον East Med, με την Τουρκία απέναντι σύμμαχο της Ρωσίας και τα πόδια της και στις δυο βάρκες, και την Ελλάδα σα την κοινή εκδιδόμενη αφελή γυναίκα που θα πληρωθεί μετά την ερωτική συνεύρεση. Και στο βάθος το κομπραδόρικο εφοπλιστικό κεφάλαιο, να βάζει τα πλοία μεταφοράς LNG για να μεταφέρουν φυσικό αέριο στην Ελλάδα. Συγκρίνεται το κόστος;; Όχι βέβαια.
Το ίδιο εφοπλιστικό κεφάλαιο που πούλησε τις εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Τουρκία, το ίδιο που επιβάλλει δραχμοβόρες λύσεις, προς όφελος των κερδών του, έχοντας εξαγοράσει και αυτό την πολιτική ηγεσία, την μη αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας και την ικανότητα της Ενεργειακής της Αυτάρκειας.
Σαν Δύση σερνόμαστε στα βήματα του Θανάτου στο χωράφι της Ουκρανίας, απερίσκεπτα, με τον ανθρωπισμό που ξεπηδάει από το Ελληνικό πνεύμα σε καταστολή και ακύρωση.
Δεν είναι απλά εποχή κρίσης των Ευρωπαϊκών αξιών. Είναι εποχή γενικής κρίσης! Οι Ευρωπαϊκές αξίες αποτελούν το σύνολο των ιδεολογικών και θεωρητικών ρευμάτων των τελευταίων δύο αιώνων, όπως τα μετέφρασε η πολιτική και οικονομική φιλοσοφία και απλώνεται από την αλγεινή Μαλθουσιανή θεωρία, την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, την ευγονική και φτάνει μέχρι τον Εθνικοσοσιαλισμό, τον Κομμουνισμό, τον γραφειοκρατικό καπιταλισμό αφού περνάει δίπλα από τον Αναρχισμό η την προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού. Από όλα τα ρεύματα του φιλελευθερισμού η της σοσιαλδημοκρατίας.
Που βούτηξαν άτσαλα την μελάνη τους; Στον θησαυρό της Ελληνικής γραμματείας. Στις σταδιακές μεταφράσεις του επί πεντακόσια χρόνια, σε όλη την περίοδο από την πτώση της Κωνσταντινούπολης και την Μαρκιανή βιβλιοθήκη, μέχρι της Βρετανικής λίστας Ρουσέλ.
Εκεί που πρέπει να σκύψουμε για να απαντήσουμε στα προβλήματα όχι μόνο του τόπου μας αλλά ολόκληρης της οικουμένης.
Κάθε λαός και ο λαός μας πάντα βρίσκεται στο σημείο τι θυσίες είναι διατεθειμένος να κάνει η να μην κάνει. Ποιες επιλογές θα κάνει θα καθορίσουν δραματικά το μέλλον και ακόμα την ιστορική του ύπαρξη. Η θα περάσει νικηφόρα από αυτές τις συμπληγάδες όπως άλλες στιγμές της ιστορίας του η θα περάσει στην αφάνεια όπως σε κάποιες άλλες.
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας
