Αν η οικονομική ανάπτυξη βρισκόταν σε συνάρτηση με το μέγεθος των περικοπών δαπανών και την αύξηση της φορολογίας, τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πρωταθλήτρια της ανάπτυξης, εκτιμά ένας αρθρογράφος της Suddeutsche Zeitung. Ο ίδιος εξηγεί γιατί η λιτότητα και μόνο δεν είναι λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Όπως μεταδίδει το αθηναϊκό πρακτορείο, ο αρθρογράφος της γερμανική εφημερίδας επισημαίνει ότι τα τελευταία πέντε χρόνια οι Έλληνες έχουν δει τους μισθούς τους να μειώνονται κατά 20% κατά μέσο όρο, την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται κατά ένα τέταρτο, ενώ παράλληλα οι κρατικές δαπάνες περιορίστηκαν κατά ένα τρίτο. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η Ελλάδα έχει κάνει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας βελτιώθηκε κατά 25%, , περισσότερο από αυτή της Ιρλανδίας, μετά τις μειώσεις στους μισθούς. Όμως όλες αυτές οι περικοπές δεν βοήθησαν και πολύ τη χώρα, γεγονός που αμφισβητεί κατά πόσο ωφελούν τα πολύ αυστηρά προγράμματα λιτότητας.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Suddeutsche Zeitung, η Αθήνα πρέπει τώρα να προχωρήσει σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, αν και δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το είδος και η ποσότητά τους. Διότι, όπως εξηγεί, κάθε περικοπή δαπανών και αύξηση φόρων σημαίνει ότι κάποιος χάνει χρήματα, τα οποία πλέον δεν θα μπορεί να ξοδέψει. Με αυτό τον τρόπο χάνει έσοδα και το υπουργείο Οικονομικών και δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η Αθήνα δεν πρέπει να κάνει τίποτα, επισημαίνει, τονίζοντας ότι η επιτυχία των μεταρρυθμίσεων εξαρτάται προφανώς από τη δοσολογία, τη χρονική στιγμή και το σωστό μέσο για κάθε χώρα. Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μια καινούρια αρχή μετά την ολοκλήρωση του παλιού προγράμματος στα τέλη Ιουνίου. Μέχρι τότε, τόσο η Ελλάδα όσο και οι πιστωτές της θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τον χρόνο για να εξετάσουν ποια μέτρα θα ωφελήσουν πραγματικά την οικονομική ανάπτυξη και ποια υιοθετήθηκαν απλώς και μόνο για να υπάρξουν περικοπές δαπανών. Όπως υπογραμμίζει, ακόμα και οι περικοπές είναι ένα είδος τέχνης.
