Ενα συγκλονιστικό μήνυμα έρχεται από έναν Ελληνα που ζει στη Σουηδία και είχε διαγνωσθεί με κορωνοϊό.
Ο Alex A Solt περιγράφει τις δύο δύσκολες εβδομάδες αλλά και το πως αντιλαμβάνονται οι Σουηδοί την κρίση μέσα από την πανδημία:
«Εκμηδένισαν την αγάπη μου»
«Να είμαι λοιπόν πάλι έξω. Όχι από το νοσοκομείο. Από το σπίτι μου. Δεν είμαι καν ένα καταγεγραμμένο επίσημα περιστατικό για το σουηδικό κράτος. Είμαι ένας από τους ανώνυμους πάσχοντες που είτε επιβιώνουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι στο σπίτι τους. Δύο εβδομάδες μάχη με τον κορονοϊό. Υψηλός πυρετός, βήχας, πόνοι στο σώμα, σπασμοί. 14 μέρες συνεχούς αγωνίας. Δίπλα η Karin σε κάθε δύσκολη στιγμή μου. Κρατούσε το χέρι μου και απoκοιμόταν δίπλα μου. Δύο εβδομάδες που έφτασαν ώστε όποια αγάπη και θαυμασμό είχα για το σουηδικό κράτος να την εκμηδενίσουν. Μία χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες αξίες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη».
«Να μην το περάσει άλλος άνθρωπος»
Ο Alex A Solt περιγράφει με δραματικά λόγια τα όσα βίωσε μετά την 11η ημέρα όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο: «Αυτό που μου έκαναν οι υπάλληλοι αυτού του κράτους, το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό τους, όταν ζήτησα την βοήθεια τους την 11η μέρα, εύχομαι να μην το πάθει άλλος άνθρωπος, αλλά εύχομαι οι ίδιοι να ζήσουν τα χειρότερα και να ψοφήσουν σαν αδέσποτα σκυλιά στον δρόμο, όπως κόντεψα εγώ, όταν με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με 39.5 πυρετό και μια υπόσχεση ότι έρχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτά στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα. Είχα όμως λάδι ακόμα στο καντήλι μου. Καθίκια».
«Η ανάπτυξη υπερισχύει του ανθρωπισμού»
«Δεν θέλω να κάνω τον γενναίο όμως η αλήθεια είναι ότι μετά από αρκετές εμπύρετες ήμερες δεν φοβόμουν για την ζωή μου. Τακτοποίησα τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, μετέφερα τα χρήματα σε μέλη της οικογένειας μου ώστε αν δεν υπάρξει καλή έκβαση να μην έχουν άλλα στο κεφάλι τους. Έδινα τον αγώνα μου και ό,τι προκύψει. Μια φορά μόνο έβαλα τα κλάματα. Όταν η σύντροφος μου μου είπε για έναν 35χρονο πατέρα τριών παιδιών όπου πήγε το ασθενοφόρο στο σπίτι το οποίο μάλιστα κάλεσε η σύζυγος του για δεύτερη φορά και τους είπαν ότι δεν θα τον πάνε στο νοσοκομείο γιατί δεν είναι γέρος και είναι δυνατός και θα τα καταφέρει. Την άλλη μέρα πέθανε. Για αυτόν τον άνθρωπο έκλαψα. Όχι για μένα. Για έμενα δάκρυ δεν έχυσα. Η σύντροφος μου ναι. Εγώ όχι. Οργή ένιωθα και νιώθω όλο αυτόν τον καιρό. Όχι φόβο. Οργή διότι το ανεπτυγμένο κατά τα άλλα αυτό κράτος με την προσδοκία της ολοένα και μεγαλύτερης ανάπτυξης έχει χάσει αυτό που ονομάζεται ανθρωπισμός και υπερισχύει η βαρβαρότητα που συντροφεύουν τα οικονομικά διαγράμματα».
«Με αντιμετώπισαν σαν λεπρό»
Και συνεχίζει: «Το σουηδικό μοντέλο λοιπόν. Η σύντροφος μου δουλεύει σαν νοσοκόμα σε νοσοκομείο. Δεν την είχαν καν ενημερώσει ότι οι ασθενείς της ήταν ύποπτοι για κορονοϊό. Όταν εγώ κόλλησα με αντιμετώπισαν σαν λεπρό. Όπως σας λέω. Σαν λεπρό. Το Σουηδικό μοντέλο είναι το εξής. Μας συμφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικά να πάρουμε μετρά; Όχι. Θα μας κοστίσει πολύ περισσότερο αν προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την εξάπλωση. Όλα τα παιδιά σχολείο λοιπόν. Τώρα το αν κολλήσουν μετά τους γονείς και τους παππούδες εκεί είναι θέμα ατομικής ευθύνης».
«Η άξια της ανθρώπινης ζωής δεν κοστολογείται»
Και βεβαία θα πάνε σχολείο. Πώς αλλιώς ο μπαμπάς και η μαμά θα πάνε στην δουλειά τους. Η άξια της ανθρώπινης ζωής δεν είναι δυνατόν να κοστολογηθεί. Το ποσό που δίνουν για συντάξεις και την υποστήριξη των ασθενών έχει γνωστό κόστος. Όπως και το αβάσταχτο κόστος του να πάρουν μέτρα. (Αβάσταχτο. Που όμως η Ελλάδα των μνημονίων το δέχτηκε για να σώσει τους πολίτες της). Αν βάλεις λοιπόν τα έξοδα που θα προκύψουν από περιοριστικά μέτρα δεν τους βγαίνει με τίποτα. Άσε τους να πεθάνουν λοιπόν. Λέει ο πίνακας λοιπόν ότι στην Σουηδία έχουμε σήμερα περίπου 9000 περιστατικά και πέθαναν 800. Αμ δε, εμένα δεν με έχουν μέσα. Όπως και αυτούς που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Test? Τι λες τώρα. Δεν έχει νόημα. Άσε που χαλάει και την στατιστική εικόνα τους προς τα έξω. Το ίδιο είναι 9000 και το ίδιο είναι 60.000; Όχι δα μην τρελαθούμε. Το ίδιο 800 θάνατοι αντί 5000? Φυσικά όχι. Ας μην χαλάσουμε λοιπόν το image του κράτους. Κάνουν καλά την δουλειά τους οι εδώ αρχές».
«Να αγαπάμε την Ελλάδα»
Τέλος ο Alex A Solt αναφέρει: «Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να μην μιλάμε υποτιμητικά για αυτήν. Δεν έχουμε τα χρήματα των πλουσίων Ευρωπαίων αλλά έχουμε φιλότιμο και ανθρωπιά. Εν έτη 2020 ακόμα διδάσκουμε πολιτισμό».
Alex A Solt
Stockholm
Ένας Έλληνας στη Σουηδία ...
