Ο Λουτσέσκου είχε επιλέξει χθες χωρίς να το κρύψει, το παιχνίδι της Κυριακής αντί για το χθεσινό. Το ρόστερ που χρησιμοποίησε μέχρις ενός σημείου τον δικαίωσε. Και λέμε μέχρις ενός σημείου, γιατί παρά την έστω και μικρή διαφορά επικυριαρχίας, με κατοχή και την διπλή διαφορά των τελικών προσπαθειών, η ομάδα του έφτασε μέχρι το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης να έχει σε βάρος της ένα γκολ, που έβαζε στέρεα θεμέλια νίκης στον αντίπαλο της.
Ακριβώς στο φινάλε ο Ρουμάνος έβγαλε έναν άσο από το μανίκι του (τον ίδιο όπως και στο προηγούμενο νικηφόρο παιχνίδι της Λειβαδιάς) και άλλαξε την «μοίρα» ενός αγώνα, του οποίου η έκβαση – καθοριστική κατά τους γηπεδούχους – είχε αρχίσει ήδη να πανηγυρίζεται με ενθουσιασμό από αυτούς. Ο… άσος από το μανίκι του Ραζβάν (Γιακουμάκης) με ένα έξοχο γκολ, δεν άλλαξε μόνο τη μοίρα του χθεσινού πρώτου από τα δύο ντέρμπι, αλλά και τον ψυχισμό των οπαδών – ίσως και των παικτών – των δύο αιωνίων αντιπάλων. Και όλα αυτά τα τόσο αιφνιδιαστικά και απρόβλεπτα συνέβησαν αστραπιαία και σε χρόνο ρεκόρ. Προφανώς βέβαια πλην των αισθημάτων, είχαν και την αντίστοιχη επίδραση στις προοπτικές για την συνέχεια των δυο αντιπάλων στον θεσμό του κυπέλλου.
Στο χθεσινό ντέρμπι υπήρξε και μια εντυπωσιακή σύμπτωση. Με τους δύο σκόρερ να είναι οι ίδιοι των αγώνων της προηγούμενης αγωνιστικής για το πρωτάθλημα. Ντούντου και Γιακουμάκης έδωσαν λύσεις (το φιλί της ζωής στις ομάδες τους, ο πρώτος στο δραματικό παιχνίδι με τη Λάρισα και ο δεύτερος στο κομβικό της Λειβαδιάς, απέναντι στην ομάδα που θεωρείται αλλά και που είναι η έκπληξη της χρονιάς). Είναι αλήθεια πως από το πρώτο ντέρμπι έλειπε η γνώριμη ένταση και το πάθος των αντίστοιχων του παρελθόντος. Αν υπήρξαν κάποιες σκέψεις που θύμιζαν «παρελθόν» ήταν λίγες και αυτές οι περισσότερες έγιναν στην πλευρά των γηπεδούχων (παικτών και οπαδών). Οι οποίοι μέσα από το νικηφόρο αποτέλεσμα περίμεναν πολλά περισσότερα από ότι οι αντίπαλοι τους. Τα οποία είχαν άμεση σχέση που θα έδινε λύση στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομάδα, σε αγωνιστικό αλλά και σε επίπεδο ψυχολογίας.
Όπως προαναφέραμε οι φιλοξενούμενοι «μπήκαν» πιο φουριόζοι στο παιχνίδι. Διατήρησαν μια επικυριαρχία που κράτησε σχεδόν 30 λεπτά. Στη διάρκεια των οποίων ανέπτυξαν περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες. Οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα να «κερδίσουν» ένα πέναλτι που όμως χάθηκε. Προς το τέλος του πρώτου 45λεπτου οι γηπεδούχοι αντέδρασαν, ανέκοψαν τον ρυθμό και την κατοχή των αντιπάλων τους. Μια αντίδραση που συνεχίστηκε όπως αποδείχθηκε και στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου, στο οποίο επετεύχθη ένα θαυμάσιο γκολ, που τους έδωσε την πρωτοπορία. Και όχι μόνον αυτή, αλλά και έναν ενθουσιασμό που δεν είχαν στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου 45λεπτου. Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν μια ιδιαίτερη εξέλιξη. Επικεντρώθηκαν σε ένα μόνιμο τέμπο, ένθεν και ένθεν χωρίς εντυπωσιακές διαφοροποιήσεις και εξάρσεις.
Σε ατομικό επίπεδο από πλευράς ΠΑΟΚ, ο Τσιφτσής δεν είχε ιδιαίτερες ενοχλήσεις και δύσκολες φάσεις. Ο Σάστρε στα γνωστά μέτρια επίπεδα. Το δίδυμο Βολιάκο και Μιχαηλίδη τα πήγε καλά. Επικίνδυνα ευάλωτος και αδικαιολόγητα αργός και κουρασμένος ο Μπάμπα. Μαχητής ο Μπιάνκο, χωρίς ρόλο ο Καμαρά. Δίχως να δείχνει σημάδια προόδου ο Ιβανούσετς, με τον Ζίβκοβιτς μαχητικό όπως πάντα. Ο νεαρός Μύθου πήρε μια πολύτιμη εμπειρία. Αξιοσημείωτη και η «επιστράτευση» των Τάισον – Γιακουμάκη. Με τον πρώτο να μεταδίδει την φλόγα του στον συμπαίκτη του, στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα και με τον δεύτερο να λέει… την «τελευταία λέξη», στο πρώτο από τα δύο ντέρμπι της πόλης. Όσο για τον Παπαπέτρου; Δεν «είδε» ούτε το πέναλτι, ούτε το άκυρο γκολ. Ο Κροάτης VARίστας αποκατέστησε τη νομιμότητα. Ο γνωστός… Αναστάσιος Παπαπέτρου της διαιτητικής εταιρείας Παπαπέτρου και υιός.
