Μετά από την εμφάνιση του Σαββάτου και τα όσα αισιόδοξα διαπιστώθηκαν, ο κόσμος του ΠΑΟΚ ελπίζει και περιμένει να δει τόσο στο σημερινό παιχνίδι όσο και στον μεγάλο τελικό, την ομάδας του όπως την καταχάρηκε και την αποθέωσε πολλές φορές, νιώθοντας περήφανος για τις μεγάλες διακρίσεις που πέτυχε.
Τον σοβαρό ΠΑΟΚ των «ειδικών αποστολών» θέλουν να δουν και πάλι οι οπαδοί του, τώρα που βρίσκεται στην «τελική ευθεία» διεκδικώντας την 2η θέση της βαθμολογίας αλλά και την «κούπα». Ο ίδιος αντίπαλος είναι και στα δύο παιχνίδια.
Με ότι σημαίνει αυτό για τους δύο κόουτς. Το πως θα διαχειριστούν το σημερινό αλλά και το Σαββατιάτικο παιχνίδι, είναι θέμα που τους αφορά αποκλειστικά. Από εκεί και πέρα όλα – ή μάλλον τα περισσότερα – θα εξαρτηθούν από εκείνους οι οποίοι θα κριθούν ικανοί να φορέσουν την φανέλα σε τόσο κρίσιμα παιχνίδια.
Πληροφορίες με λεπτομέρειες για πιθανές επιστροφές τραυματιών (κάτι που αφορά περισσότερο τον ΠΑΟΚ) θα τις βρείτε σε άλλες σελίδες. Εκείνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει ιδιαίτερο βάρος και σημασία, είναι οι επιλογές του Ραζβάν και το σκεπτικό του. Θα λέγαμε πως ο Ρουμάνος πιστεύει αυτή τη στιγμή ότι έχουν τον πρώτο λόγο όσοι παρουσιάζονται απόλυτα συνειδητοποιημένοι για την κρισιμότητα και την επικινδυνότητα αυτής της αποστολής.
Σίγουρα θα τους έχει τονίσει πως σε αυτού του είδους τα παιχνίδια δεν απαιτείται μόνο μια απλή συντεταγμένη προσπάθεια, αλλά επιπρόσθετα ένας πυρρακτωμένος ψυχισμός και μια αγωνιστική γενναιότητα (τσαμπουκάς) που μπορούν να δώσουν λύσεις και στα πιο δύσκολα. Ρόλος υπάρχει και για τον κόσμο που σήμερα το βράδυ θα προσέλθει στην Τούμπα, αλλά και για τις χιλιάδες των εκδρομέων που θα βρεθούν στο ΟΑΚΑ για να στηρίξουν την ομάδα τους.
Στο περιθώριο της τελευταίας αγωνιστικής των πλέι οφ μετά και την εντυπωσιακή ανατροπή που πέτυχε ο Άρης, είχαμε και την μιντιακή «αποτύπωση» της τελετής του πανηγυρισμού για την κατάκτηση των 47 πρωταθλημάτων, στα ΜΜΕ του λεκανοπεδίου, τα οποία με πολυσέλιδα αφιερώματα και πολύωρες εκπομπές, σήκωσαν πολύ ψηλά το «θρυλικό πάρτι». Το οποίο σημειωτέον αυτή τη φορά δόθηκε με την απουσία της πλειοψηφίας των «επιστημόνων», με τις κερκίδες του κολαστηρίου πλημμυρισμένες από γυναικόπαιδα.
Προσωπικά το μόνο που απόλαυσα ήταν η ευρηματικότητα και η επιδεξιότητα των προπαγανδιστών να μεγενθύνουν τα ελάχιστα και να τα κάνουν πολύ μεγάλα. Παράλληλα είχα και την ευκαιρία να ξαναφέρω στο μυαλό μου, σε πόσα άρθρα επί δεκαετίες ολόκληρες έχω καταγράψει τον τρόπο με τον οποίο κατακτήθηκαν τα περισσότερα από αυτά τα πρωταθλήματα. Ακόμη και το φετινό να σκεφτεί κανείς, το οποίο κατακτήθηκε χωρίς ανταγωνισμό αλλά με την στήριξη στα δύσκολα μιας οκτάδας διαιτητών που ξεφτιλίστηκαν στην κυριολεξία για να τους διατηρήσουν όρθιους.
