Με χρυσό σκόρερ και πάλι τον Σλοβένο ψυχρό εκτελεστή, ο δικέφαλος σήκωσε στα φτερά του την Ελλάδα. Αισιοδοξία για τη δεύτερη μάχη στην οποία οι θριαμβευτές καλούνται να παραταχθούν με μεγάλες και βασικές απουσίες (Κούρτιτς, Ζίβκοβιτς).
Ο «αιφνιδιασμός» χθες δεν κράτησε και πολύ γιατί σύντομα οι γηπεδούχοι «διάβασαν» καλά τους αντιπάλους τους και σιγά - σιγά αλλά σταθερά, εξισορρόπησαν την κατάσταση, περνώντας το δικό τους μήνυμα, ότι μέχρι εδώ και από εκεί και πέρα μιλάμε κι εμείς. Και το πέρασαν μάλιστα πολύ έντονα, πιο απαιτητικά και περισσότερο διεκδικητικά.
Είναι αλήθεια πως οι Βέλγοι ήταν καλύτερη ομάδα από τη Μίντιλαντ. Κάτι που επιχείρησαν να το επιβεβαιώσουν με το ξεκίνημα του αγώνα, προφανώς και σκόπιμα για να εκφοβίσουν τον αντίπαλο τους. Στη συνέχεια παρουσίασαν μια εικόνα τελείως διαφορετική από εκείνη που είχαν στο ξεκίνημα και από τη στιγμή που τους στρίμωξαν οι γηπεδούχοι.
Σίγουρα δυσκόλεψαν τον Λουτσέσκου και τους παίκτες του. Κάποιες στιγμές αλλά όχι τόσες και όσες ήταν εκείνες που έκαναν άνω – κάτω την άμυνα τους και δημιούργησαν ευκαιρίες που χάθηκαν από τους γηπεδούχους.
«Διαβάζοντας» με ηρεμία και χωρίς πρόθεση να μεροληπτήσεις την γενική εικόνα της αναμέτρησης και εκτιμώντας συνθήκες, εξελίξεις, προοπτικές και χαμένες ευκαιρίες, είσαι υποχρεωμένος να αποδεχθείς πως οι νικητές δίκαια επικράτησαν. Μπορεί να πει κανείς ότι έχασαν και μια σημαντική ευκαιρία να κλείσουν το χθεσινό 90λεπτο με ένα σκορ που θα τους διασφάλιζε περισσότερο για την πρόκριση.
Ανεξάρτητα με όλα τα παράπανω, η χθεσινή ευρωπαϊκή νίκη του ΠΑΟΚ προσλαμβάνει ιδιαίτερες διαστάσεις, οι οποίες δεν αφορούν μόνο την ...«οικογένεια ΠΑΟΚ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται ο Ιβάν όταν μιλάει για την ομάδα του. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε αυτές, διότι τις τελευταίες ημέρες δεν ακούγαμε και δεν διαβάζαμε τίποτε άλλο πέρα από το ποιοι θα ωφεληθούν (πλην του ΠΑΟΚ): Κατά κύριο λόγο το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στο αγωνιστικό κομμάτι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Λουτσέσκου διαχειρίστηκε πολύ σωστά το παιχνίδι, όπως επίσης δεν χωράει η παραμικρή αμφισβήτηση ότι οι παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν έδωσαν όλοι τον καλύτερο εαυτό τους. Διαβαθμίσεις στην διάκριση μπορεί να υπάρχουν.
Στην κατάθεση όμως και στην προσπάθεια και όταν υπάρχει κοινός στόχος τον οποίο άπαντες προσεγγίζουν και υπερασπίζονται με πάθος, περιττεύουν. Η μεγάλη χθεσινή νίκη δεν είχε ριψάσπιδες αλλά μόνο μαχητές.
Μόνο πολεμιστές και νικητές. Από τον πιο μικρό, μέχρι τον πιο μεγάλο. Από τους πιτσιρικάδες Λύρατζη και Τσιγγάρα, μέχρι τους μπαρουτοκαπνισμένους Βιεϊρίνια και Μπίσεσβαρ. Και όλοι οι άλλοι υπόλοιποι στην πρώτη γραμμή αξίζουν επαίνους δικαιολογημένους.
Συνοψίζοντας μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι άλλη μια σπουδαία ευρωπαϊκή βραδιά έζησαν όσοι βρέθηκαν πρωτίστως στην Τούμπα, αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του λαοφιλέστατου συλλόγου. Χάρηκαν κι ένιωσαν περηφάνια για την ομάδα τους, νιώθοντας όμως κι ένα «τσιμπιματάκι» στην καρδιά που τους χάλασε για λίγο έστω την διάθεση.
Και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι στο δεύτερο αγώνα η ομάδα τους θα έχει δύο πολύ σημαντικές απουσίες (Κούρτιτς, Ζίβκοβιτς). Δυστυχώς οι ανόητες κι εύκολες κίτρινες πλήγωσαν για μια ακόμη φορά τον ΠΑΟΚ.
Ο Λουτσέσκου στις δηλώσεις του και για το συγκεκριμένο θέμα είπε ότι στο ποδόσφαιρο πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα και στη Γάνδη θα πάμε για την πρόκριση. Αν θέλει κανείς να το ερμηνεύσει θα μπορεί να προσθέσει «θα πάμε με καμικάζι και με το μαχαίρι στα δόντια».
Ο διαιτητής δεν είχε δυσκολίες στο παιχνίδι, όμως έκλεισε τα μάτια του (πιστεύουμε όχι θελημένα) σε ένα κλασικό πέναλτι στην περίπτωση της φάσης με τον Μπίσεσβσαρ. Ένα πέναλτι που πνίγηκε και που δυστυχώς ούτε ο σχολιαστής της COSMOTE του έδωσε σημασία.
Κάποια επανάληψη που έγινε αργότερα τον εξέθεσε γιατί την ίδια ώρα τα ΜΜΕ του Βελγίου κατέγραφαν πως δικαιολογημένα ο ΠΑΟΚ διαμαρτύρεται για ένα πέναλτι που δεν του δόθηκε. Οσο για τον σκόρερ; Περιοριζόμαστε στο ταπεινό και θυμοσοφικό: «Μέγας Κούρτιτς και θαυμαστά τα έργα του».
