Πόσοι αλήθεια παίκτες στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ μπορούν να διεκδικήσουν τον χαρακτηρισμό «θρύλοι»; Τρεις, τέσσερις, πέντε; Σε όσους και αν αρμόζει ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, είναι ο μόνος που ταιριάζει στους δύο σύγχρονους μύθους των γηπέδων μας, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Βασίλη Σπανούλη. Ως συμπαίκτες μεγαλούργησαν τόσο στην Εθνική ομάδα όσο και στον Παναθηναϊκό όμως από το 2010 και μετά όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις φανέλες των δύο «αιωνίων», έγραψαν ιστορία.
Ο τελικός της Δευτέρας ήταν απλά ο ονειρεμένος επίλογος σε μία μοναδική ιστορία που μοιάζει με παραμύθι. Η 30ή Μαίου 2016 πέρασε στα βιβλία του ελληνικού μπάσκετ ως μία από τις πιο ξεχωριστές ημερομηνίες για πολλούς λόγους…
*Ο Ολυμπιακός στέφθηκε για 12η φορά στην ιστορία του πρωταθλητής Ελλάδας.
*Αυτό έγινε μέσα από την πρώτη σειρά τελικών που είχε τρία «διπλά».
*Ήταν ο πρώτος τελικός πλέι οφ που κρίθηκε σε δύο παρατάσεις αλλά κυρίως…
*Ήταν το βγαλμένο από θρίλερ φινάλε με το τρίποντο του Σπανούλη του οποίου την υπογραφή φέρει «φαρδιά-πλατιά» το φετινό Πρωτάθλημα και βέβαια…
*Ήταν η μέρα στην οποία εμφανίστηκε για 525η και τελευταία φορά σε αγώνα του ελληνικού Πρωταθλήματος ο Δημήτρης Διαμαντίδης.
Δεν πρόκειται απλά για μια δημοσιογραφική ανάγκη να κάνει πιο προσωποκεντρική μια προσέγγιση. Τα πρόσωπα του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Βασίλη Σπανούλη εν μέρει επισκίασαν ακόμη και την ίδια τη σειρά των τελικών που ήταν από τις πιο συγκλονιστικές της ιστορίας ή και το ίδιο το Πρωτάθλημα που ήταν το πιο ανταγωνιστικό των τελευταίων 10 χρόνων. Αν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος αυτών των δύο προσωπικοτήτων, κάποιοι αριθμοί μπορούν να κάνουν πιο εύκολη αυτή την προσπάθεια…
Η μοναδικότητα του Διαμαντίδη
Οσο για τα επιτεύγματα του στο ελληνικό Πρωτάθλημα; Ο Διαμαντίδης αποχώρησε όντας…
*2ος σε συμμετοχές στα χρόνια του επαγγελματικού Πρωταθλήματος –από το 1992- με 525 παρουσίες σε αυτό.
*5ος σκόρερ με 4.552 πόντους.
*6ος σε εύστοχες βολές (είχε 1.124/1.420, σουτάροντας δηλαδή με 79,15%).
*28ος σε εύστοχα δίποντα (είχε 775/1.414, σουτάροντας δηλαδή με 54,8%).
*2ος σε εύστοχα τρίποντα (είχε 626/1.585, σουτάροντας δηλαδή με 39,49%).
*1ος σε αμυντικά ριμπάουντ με 1.607
*2ος συνολικά στα ριμπάουντ με 1.952
*1ος στις ασίστ με 2.144
*1ος στα κλεψίματα με 784 και
*4ος στις τάπες με 227.
Δεν κατάφερε να κλείσει την καριέρα του με ένα Πρωτάθλημα αλλά το είχε κάνει εννιά φορές τα προηγούμενα χρόνια!
«Σκότωσε» το «φάντασμα»
Μία παράδοση κάκιστων εμφανίσεων στο ΟΑΚΑ από το 2010 όταν και άρχισε να το επισκέπτεται ως παίκτης του Ολυμπιακού «ξόρκισε» μέσα από τη σειρά των τελικών ο Βασίλης Σπανούλης. Τρίποντο στην εκπνοή του 2ου αγώνα, τρίποντο σχεδόν με την εκπνοή του 4ου. Σαν σε σενάριο ταινίας στην οποία ο πρωταγωνιστής θα πάρει το τελευταίο σουτ και θα ευστοχήσει. Μόνο που ο Σπανούλης έχει μπροστά του κάποια ακόμη ποιοτικά χρόνια μπάσκετ και ας έσπευσαν κάποιοι να τον παρουσιάσουν «παππού» όπως είπε και ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου της Δευτέρας.
Ο Σπανούλης έγινε προχθές ο 3ος σκόρερ στην ιστορία του επαγγελματικού Πρωταθλήματος και εφόσον σκοράρει με τη συχνότητα που το έκανε φέτος, πιθανότατα την επόμενη σεζόν θα «πιάσει» την κορυφή αφού απέχει μόλις 370 πόντους από αυτήν έχοντας 4.830 πόντους έναντι 5.200 του Νίκου Χατζή (ανάμεσα τους με 5.170 είναι ο Άγγελος Κορωνιός).
Ξέρετε πολλούς γκαρντ που να έχουν πρωτιές όχι απλά στα δικά τους «χωράφια» -βλέπε ασίστ, κλεψίματα ή τρίποντα- αλλά και σε κατηγορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν οι ψηλοί; Γι’ αυτό ο Διαμαντίδης ήταν –θα πρέπει να συνηθίσουμε πλέον στον παρελθοντικό χρόνο- μοναδικός. Ένας περιφερειακός που έμοιαζε με «ορχήστρα» στο παρκέ. Ήξερε πότε να τελειώσει μια φάση και πότε να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, πότε τρέξει και πότε να πάει σε αργό τέμπο, πότε να πιέσει και πότε να προσέξει για να αποφύγει ένα φάουλ.
