Πατώντας στο ταρτάν, γνώριζε ότι μπροστά είχε μια πρόκληση που λεγόταν Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ήταν το όγδοο της καριέρας της. Ήθελε να δώσει τον καλύτερο της εαυτό.
Πήρε τη θέση της στο διάδρομο, το πρώτο της άλμα ήταν στα 4.93μ. Ήξερε ότι δεν ήταν αντιπροσωπευτικό των δυνατοτήτων της αλλά είχε ακόμη δυο προσπάθειες. Η θερμοκρασία ήταν υψηλή, η αίσθηση ακόμη μεγαλύτερη αφού ένιωθες το 40άρι και το σώμα άρχισε να αντιδρά. Δεν ήθελε να ακολουθήσει αλλά το πείσμα της δεν την άφηνε και να τα παρατήσει. Ήθελε να δοκιμάσει τα όρια της. Η μάχη δε τη δικαίωσε όπως θα ήθελε και φάνηκε στην αντίδραση της μετά το τρίτο άλμα αλλά η ένατη θέση σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μόνο αμελητέα δε μπορεί να θεωρηθεί.
Η Στέλλα Σμαραγδή μίλησε στο metrosport.gr για την εμπειρία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρα Στίβου, για τις ατυχίες που είχε στην προετοιμασία αλλά και πριν τον τελικό του μήκους αλλά και για την γεμάτη αντιθέσεις, Ινδία.
Πώς ήταν η εμπειρία της Ινδία; Τι κρατάς; Τι σε εντυπωσίασε;
«Η Ινδία ήταν ένα ταξίδι μοναδικό, μια εμπειρία ζωής που δύσκολα περιγράφεται. Είναι μια χώρα γεμάτη αντιθέσεις, έντονη, ζωντανή αλλά και δύσκολη. Η ατμόσφαιρα, οι ρυθμοί, οι ήχοι, οι άνθρωποι, όλα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι έχω ζήσει. Ήταν μια πρόκληση. Από τη φτώχεια που βλέπεις παντού, μέχρι το φαγητό που ήταν συνεχώς καυτερό και τις ασταμάτητες κόρνες στους δρόμους, νομίζω δεν θέλω να ακούσω κόρνα για αρκετές μέρες. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένα ταξίδι που θα θυμάμαι για πάντα».
Ένατη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είσαι ικανοποιημένη; Πέτυχες τον στόχο σου;
«Ο αγώνας μου δεν ήταν η ημέρα που ονειρεύτηκα. Ήταν μια άλλη μέρα που στάθηκα εκεί, όμως, στο όγδοο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της καριέρας μου. Η ένατη θέση δεν είναι αντιπροσωπευτική της δουλειάς και της προσπάθειας που προηγήθηκε αλλά είναι κομμάτι της ιστορίας μου.
Η προετοιμασία μου δεν κύλησε ομαλά. Είχα τραυματισμούς, περιόδους αποχής και στιγμές που χρειάστηκε να παλέψω περισσότερο απ’ όσο φαινόταν. Παρόλα αυτά, μπήκα στο στάδιο με τη σκέψη πως τίποτα δεν θα με επηρεάσει. Επίσης, το γεγονός ότι αγωνίστηκα χωρίς τους προπονητές μου στο πλευρό μου ήταν κάτι που από μόνο του αλλάζει την ψυχολογία αλλά προσπάθησα να μείνω συγκεντρωμένη».
Εκτός από την προετοιμασία, είχες αναπάντεχα και πριν τον τελικό;
«Την παραμονή του αγώνα ήρθε η περίοδός μου, μετά από μεγάλη αναμονή. Το σώμα μου μπήκε σε μια ορμονική καταιγίδα θα έλεγα με φούσκωμα, βάρος, κούραση. Και σε αυτό προστέθηκαν οι ακραίες καιρικές συνθήκες καθώς η αίσθηση ήταν 40 βαθμοί μέσα στο στάδιο. Προσπάθησα να μείνω συγκεντρωμένη και δυνατή αλλά σε τέτοιες συνθήκες το σώμα αντιδρά όπως θέλει εκείνο. Δεν είναι δικαιολογίες όπως λένε, είναι η αλήθεια πίσω από την εικόνα. Κι όμως, είμαι περήφανη που στάθηκα εκεί, πάλεψα και ολοκλήρωσα την προσπάθειά μου με αξιοπρέπεια. Μια κακή μέρα δεν διαγράφει μια εξαιρετική σεζόν. Ευχαριστώ θερμά την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή για την κάλυψη των εξόδων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα».
Έχοντας όλες αυτές τις ατυχίες, τι κίνητρο έδωσες στον εαυτό σου για να μπει και να παλέψει στον αγώνα;
«Απλά δεν ήθελα να τα παρατήσω. Δεν δέχομαι εύκολα ότι «δεν μπορώ». Δεν μου αρέσει να νιώθω αδύναμη. Ήθελα να μπω στο στάδιο, να σταθώ στον διάδρομο και να πω: θα το κάνω όπως μπορώ, με ό,τι έχω σήμερα. Ήθελα να δω τις πραγματικές μου αντοχές!».
Σίγουρα έχουν βρεθεί και άλλοι αθλητές στη θέση αυτή και, ίσως, δεν το είδαν με αυτή την οπτική. Τι θα τους συμβούλευες;
«Αν κάτι θα ήθελα να πω σε κάθε αθλητή που σήμερα πονάει γιατί δεν του βγήκε ο αγώνας, είναι να μην αφήνει μια μέρα να τον ορίσει. Ο αγώνας είναι στιγμές, αλλά η αξία του είναι διαδρομή. Κάθε φορά που ξανασηκώνεσαι, γράφεις τη συνέχεια της ιστορίας σου κι αυτή είναι πάντα πιο δυνατή από οποιοδήποτε αποτέλεσμα».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify
