Στα χρόνια, που πάλεψε με την ηρωίνη και το αλκοόλ, στις συνέπειες που είχε στη ζωή του και στη βαθιά αλλαγή που έφερε η πατρότητα αναφέρθηκε ο Δημήτρης Σκαρμούτσος.
Σε συνέντευξη που έδωσε στο podcast της Ελίνας Παπίλα, μίλησε ανοιχτά για τα σκοτεινά χρόνια του εθισμού του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τη σκληρή διαδρομή της απεξάρτησης, αλλά και τη λύτρωση που βρήκε, όταν ήρθε στον κόσμο το παιδί του.
«Έχω ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωή μου με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία», δήλωσε ο γνωστός σεφ και συνέχισε: «Έκανα για πολλά χρόνια ηρωίνη, που είναι ένα φοβερά δημιουργικό ναρκωτικό, αλλά είναι και το ναρκωτικό που θα σε καταστρέψει. Το πιο σημαντικό που έχει ένας άνθρωπος είναι η αυτοεκτίμησή του κι εγώ τη δική μου την έχασα. Θεώρησα ότι δεν πρέπει να ζω, δεν πρέπει να υπάρχω. Έπιασα πάτο. Πραγματικό πάτο. Κι εκεί έγινε το μπαμ». Ο ίδιος θυμάται καθαρά τη στιγμή που αποφάσισε να αλλάξει: «Είχα ακόμα λίγη δύναμη μέσα μου και είπα "αδερφέ, δεν μπορεί να γίνει αυτό". Εκεί ξύπνησα. Έγινε το "κλικ"».
Η γέννηση του πρώτου του γιου, στα 30 του χρόνια, λειτούργησε καθοριστικά για την ψυχολογία και τη ζωή του. «Μέχρι τότε νομίζω δεν είχα αγαπήσει. Την αληθινή αγάπη την ένιωσα όταν είδα το παιδί μου να γεννιέται. Δεν ήμουν έτοιμος να γίνω πατέρας, είχα μόλις βγει από την απεξάρτηση. Αλλά από εκείνη τη στιγμή θα θυσίαζα τα πάντα για να καταφέρω να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν», λέει με συγκίνηση. «Όσο μεγαλώνεις, πλησιάζεις στο θάνατο και αρχίζεις να φοβάσαι. Εγώ είμαι 55 πλέον και αυτό το φόβο τον νιώθω».
«Στην αρχή όλοι μου έλεγαν "μην πεις ότι είσαι πρώην αλκοολικός και ναρκομανής, θα καταστραφείς". Το είπα. Γιατί αν βοηθούσα έστω και δύο ανθρώπους, για μένα θα είχε νόημα. Και τελικά ο κόσμος το δέχτηκε. Αντέχει περισσότερα απ' όσο νομίζουμε».
Το στερητικό σύνδρομο είναι 20 μέρες, αλλά το μυαλό θέλει χρόνο για να φτιάξει. Όταν για δέκα χρόνια όλες οι αναμνήσεις σου είναι υπό την επήρεια ουσιών ή αλκοόλ, δεν είναι εύκολο. Έχασα οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, τα πάντα. Δεν υπήρχε κανείς. Στο τέλος, που ήμουν πολύ άσχημα, ξυπνούσα και κοιμόμουν με μια σκέψη, πού θα βρω, πώς θα βρω, πώς θα το κάνω και πόσο θα με κρατήσει. Μιλούσα σε ανθρώπους μόνο για να τους εκμεταλλευτώ. Όλοι με έκαναν πέρα και ευτυχώς. Αν υπήρχε έστω και ένας που μου έλεγε "θα τα καταφέρεις", θα συνέχιζα.
Είχα πιστέψει στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω και έλεγα "αφήστε με". Όταν άνοιξε εκείνη η πόρτα και βγήκα στον κόσμο, τότε άναψε μέσα μου η μεγαλύτερη φωτιά. Να πετύχω πράγματα στη ζωή μου, να κερδίσω όσα είχα χάσει. Για χρόνια ένιωθα ντροπή για τον εαυτό μου. Ήθελα να πετύχω για να του αποδείξω ότι μπορώ», κατέληξε.
protothema.gr
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify
