Το ζητούμενο για τον Αρη φέτος δεν είναι μόνο το τι θα καταφέρει, τελικά στο Πρωτάθλημα. Με δεδομένο ότι η χρονιά ξεκίνησε στραβά, λόγω των επιλογών της διοίκησης που ήταν κόντρα σε οποιαδήποτε λογική, το ζήτημα που μπήκε ήταν το πώς θα τερματίσει την αγωνιστική περίοδο. Γιατί είναι διαφορετικό να γίνει ο σάκος του μποξ για ισχυρούς και ανίσχυρους και διαφορετικό να έχει μία αξιοπρεπή πορεία. Όπως για παράδειγμα έκανε κόντρα στον Παναθηναϊκό, τον οποίο έριξε στο καναβάτσο, ο τρόπος που στάθηκε στην «ΟPAP ARENA» και η χθεσινή του νίκη επί του ΟΦΗ.
Αυτή είναι η ρεαλιστική προσέγγιση της φετινής προσπάθειας του Αρη. Πρέπει κάποιος να είναι πολύ υπεραισιόδοξος και ανυποψίαστος ή να πιστεύει σε θαύματα για να βλέπει μισογεμάτο το ποτήρι, όσο αφορά το Πρωτάθλημα. Ο στόχος της 4ης θέσης έχει λίγες πιθανότητες, τηρουμένων των αναλογιών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Αρης δικαιούται να πετάξει λευκή πετσέτα. Είναι άλλο τον αν είναι αουτσάιντερ, με λίγες μάλιστα πιθανότητες κι άλλο να τα παρατήσει. Είναι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Και μέχρι τώρα ο Αρης δείχνει ότι δεν έχει τέτοιες σκέψεις. Θα πρέπει όμως αυτό να το αποδείξει και η διοίκηση με τις κινήσεις που θα κάνει τον επόμενο μήνα. Οι υπόλοιπες ομάδες του big 5 λογικά θα ενισχυθούν μεταγραφικά.
Αρα η αγωνιστική διαφορά, η οποία είναι ήδη αισθητή, θα μεγαλώσει αν ο Αρης δεν κάνει το ίδιο. Αυτό θα είναι ήττα σε ηθικό πρώτα και μετά σε αγωνιστικό επίπεδο για την ομάδα. Αλλωστε υπάρχει και πρόσθετος λόγος για ενίσχυση που είναι το Κύπελλο. Στόχο τον οποίο δεν δικαιούται κανείς και για κανέναν λόγο να τον «πετάξει στα σκουπίδια».
Χθες ο Αρης στάθηκε στο ύψος του, νίκησε τον ΟΦΗ και έβαλε στο σακούλι του το βαθμολογικό κέρδος που είχε υπολογίσει στα μαθηματικά του Πρωταθλήματος.
Ο Μάντζιος που έχει πλέον σιγουρευτεί ότι η ποιότητα του ρόστερ της ομάδας τον υποχρεώνει να προσεύχεται καθημερινά να μην υπάρξει άλλος τραυματισμός, επέλεξε για το κέντρο τον Πάρντο, αντί του Βερστράτε και τον Μενέντες στο αριστερό άκρο της επίθεσης απ’ όπου απουσίαζε ο τραυματίας Παναγίδης.
Ο ΟΦΗ που μπήκε στο γήπεδο με απαιτήσεις, μάρκαρε ψηλά στα πρώτα 20 λεπτά, με στόχο να δημιουργήσει προβλήματα στη μετάβαση του Αρη. Ετσι οι «κίτρινοι» βρήκαν τον τρόπο με μπαλιές στην πλάτη της άμυνας των κρητικών ή με τα ανεβάσματα του Οντουμπάτζο, να δημιουργήσουν τρεις σημαντικές ευκαιρίες. Αποτέλεσμα; Οι κρητικοί που αγωνίζονταν με 4-3-3 να υποχρεωθούν να αλλάξουν την αγωνιστική τους λογική. Μέχρι να βρουν τα πατήματα τους, ο Αρης είχε ένα σουτ στο δοκάρι του Μορόν και κατάφερε να προηγηθεί με τον Νταρίντα (39’). Όλα αυτά ήταν προϊόν καλού επιθετικού τρανζίσιον κι όχι κατακτητικού ποδοσφαίρου. Κάτι στο οποίο η ομάδα του Μάντζιου συνεχίζει να έχει πρόβλημα, από τη στιγμή που δεν έχει ικανοποιητική λύση στη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση και επιβολή του ρυθμού της λόγω απουσίας ενός καλού χειριστή της μπάλας.
Παρ’ όλα αυτά δημιούργησε ακόμη δύο καλές ευκαιρίες στο 43ο και στο 45ο λεπτό.
Οι αναξιοποίητες ευκαιρίες, φόρτωναν άγχος στον Αρη και ανέβαζαν την αδρεναλίνη του Μάντζιου που ήθελε η ομάδα του να «κλειδώσει» τη νίκη.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει και στο διάστημα 46ο- 60ο λεπτό, αν αξιοποιούσε τις τέσσερις ευκαιρίες που δημιούργησε. Διάστημα στο οποίο όμως και ο ΟΦΗ θα μπορούσε να σκοράρει σε δύο καλές ευκαιρίες.
Μετά το 60ο οι «κίτρινοι» άρχισαν να χάνουν μάχες στο κέντρο και ο Μάντζιος έβαλε το Βερστράτε αντί του Πάρντο, για να αποκτηθεί και πάλι η ισορροπία. Ο νέος προπονητής του ΟΦΗ απάντησε βάζοντας στο παιχνίδι Μπάκιτς και Φελίπε και οι κρητικοί άρχισαν να παίρνουν μέτρα στο γήπεδο και να δημιουργούν ευκαιρίες για γκολ. Ο Αρης προσπάθησε και κατάφερε να λειτουργήσει ικανοποιητικά αμυντικά, αλλά μόνο σ’ αυτό το κομμάτι. Γιατί επιθετικά…. ξεμύτισε στο 75ο όταν και δημιούργησε και πάλι ευκαιρία.
Το τελικό αποτέλεσμα θεωρείται πέρα για πέρα δίκαιο. Ο Αρης διαχειρίστηκε όπως ακριβώς έπρεπε τον αγώνα, αλλά θα πρέπει να προβληματιστεί για την αδυναμία του να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που δημιούργησε.
