Ρόι Τσιπολίνα: Από το… τελωνείο του Γιβραλτάρ στους ομίλους του Conference League

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

Μια ιστορική περίοδο διανύει η Λίνκολν. Η ομάδα από το Γιβραλτάρ, αντίπαλος του ΠΑΟΚ στη νεοσύστατη διοργάνωση της UEFA, κατάφερε κάτι μοναδικό αυτό το καλοκαίρι. Εγινε η πρώτη ομάδα από τη μικρή χώρα των 30.000 κατοίκων που μπήκε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (σ.σ. Κόνφερενς Λιγκ), έχοντας ξεκινήσει από τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Το εντυπωσιακό είναι πως αυτό συνέβη μόλις οκτώ χρόνια μετά την αποδοχή της ομοσπονδίας του Γιβραλτάρ από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.

Το Metrosport.gr μίλησε με τον αρχηγό της Λίνκολν, Ρόι Τσιπολίνα, ο οποίος με δικό του γκολ την έστειλε στους ομίλους. Η συνομιλία μας με τον Ρόι, βρήκε τον αρχηγό των «κόκκινων» στο σπίτι του να απολαμβάνει οικογενειακές στιγμές. Δεν δούλευε εκείνη την ημέρα, καθώς ήταν αργία λόγω της εθνικής εορτής της χώρας.

«Απίστευτη επιτυχία, το γιορτάσαμε με μπύρες»

Ξεκινήσαμε ρωτώντας τον για τα συναισθήματά του που θα παίξει για πρώτη φορά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Από τη φωνή του καταλάβαινες πόσο ενθουσιασμένος είναι. «Είναι μια πρόκληση για εμάς, είμαι ενθουσιασμένος, δεν το περίμενε κανείς στο Γιβραλτάρ και εμείς το πετύχαμε. Είναι μια ιστορική στιγμή για όλους μας. Για εμάς είναι επιτυχία να βρισκόμαστε στον ίδιο όμιλο με ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ και η Κοπεγχάγη. Κάναμε φανταστικά παιχνίδια στα προκριματικά και αξίζουμε να είμαστε εδώ».

Η επόμενη ερώτηση αφορούσε το πρώτο πράγμα που έκανε όταν τελείωσε το παιχνίδι με τη Ρίγα. Ηταν απολύτως ειλικρινής! «Τελείωσε το ματς και μετά τα πανηγύρια εντός αγωνιστικού χώρου, πήγαμε στο μπαρ του γηπέδου να το γιορτάσουμε με τους οπαδούς μας. Ηπιαμε μερικές μπύρες μαζί με τους οπαδούς μας και τους συμπαίκτες μου και περάσαμε τέλεια. Το αξίζαμε και έπρεπε να το γιορτάσουμε».

Παρότι είναι 38 ετών, ο ενθουσιασμός με τον οποίο μιλούσε για όσα πέτυχε μαζί με την ομάδα του ήταν εμφανής, έστω και από το τηλέφωνο. Επόμενο θέμα ο στόχος της ομάδας και ο δικός του. Και πάλι δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση και ήταν ξεκάθαρος. «Δεν κοιτάμε τον όμιλο συνολικά, θα το δούμε παιχνίδι με παιχνίδι. Θα προσπαθήσουμε να είμαστε όσο καλύτεροι μπορούμε. Για εμάς αυτές οι ομάδες που έχει ο όμιλος είναι πολλά επίπεδα πάνω από εμάς, μια νίκη ή μια ισοπαλία θα ήταν καταπληκτικό αποτέλεσμα σε κάποια αναμέτρηση. Θα είναι τρομερό για την ομάδα και την χώρα, θα χαρούν και οι οπαδοί. Εγώ θέλω να βοηθήσω την ομάδα μου και θα το κάνω προσπαθώντας να είμαι όσο καλύτερος γίνεται. Αν σκοράρω (σ.σ. όπως με τη Ρίγα), τότε θα μιλάμε για κάτι ανεπανάληπτο».

«Ο ΠΑΟΚ έχει τρελούς οπαδούς»

Μιας και ο ΠΑΟΚ σε λίγες μέρες ταξιδεύει στο Γιβραλτάρ για την πρεμιέρα των ομίλων, δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για το αν γνωρίζει τον Δικέφαλο αλλά και τις δύο άλλες ομάδες του ομίλου. «Όταν άκουσα στην κλήρωση πως θα είναι αντίπαλός μας ο ΠΑΟΚ, θυμήθηκα πως είχε κληρωθεί με την Αρσεναλ το 1997 και την είχε αποκλείσει. Είμαι μεγάλος οπαδός της και το θυμάμαι. Από τον ΠΑΟΚ ξέρω τους τρελούς οπαδούς του. Επίσης, γνωρίζω τον Σίντζι Καγκάβα και τον Ακπομ που έπαιζε στην Αρσεναλ. Τη Σλόβαν τη γνωρίζω γιατί την αντιμετωπίσαμε στα προκριματικά, ξέρω τον Βάις που παίζει εκεί. Την Κοπεγχάγη την ξέρω σαν ομάδα, αν και δεν θυμάμαι συγκεκριμένους παίκτες. Η Κοπεγχάγη και ο ΠΑΟΚ θα παλέψουν για την πρωτιά στον όμιλο».

Αφού η συζήτηση πήγε στον ΠΑΟΚ, τον ρωτήσαμε και για την Τούμπα. «Είμαι ενθουσιασμένος που θα παίξω στην Τούμπα (σ.σ. τον Δεκέμβρη), σε ένα τέτοιο γήπεδο. Είναι όνειρο να παίζεις με τέτοιες ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ. Ως ποδοσφαιριστής πάντα θέλω να παίζω κόντρα στους καλύτερους, είναι τρομερό επίτευγμα και εμπειρία. Και το πρώτο παιχνίδι στην έδρα μας θα είναι πολύ δύσκολο. Ξέρουμε πως αν κάνουμε λάθη θα το πληρώσουμε, αλλά αξίζουμε να βρισκόμαστε εδώ, είναι ευκαιρία να δούμε πόσο ανταγωνιστικοί μπορούμε να γίνουμε».

Ο Ρόι Τσιπολίνα πανηγυρίζει την κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος μαζί με τον Λι Κασκιάρο. Παίζουν στη Λίνκολν από παιδιά, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία αριστερά

«Γιατί να φύγω από τη Λίνκολν; Δεν μου ζητάνε αυτόγραφο στο Γιβραλτάρ»

Για το τελευταίο κομμάτι της συζήτησης αφήσαμε όσα αφορούν τον ίδιο. Ρωτήσαμε τον Ρόι πως είναι η ζωή στο Γιβραλτάρ και πως επέλεξε τη Λίνκολν. Ηταν αφοπλιστικά ειλικρινής. «Το Γιβραλτάρ είναι μια μικρή χώρα, ένα μοναδικό μέρος, σαν ένα μικρό χωριό. Τη Λίνκολν την επέλεξα γιατί ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μου, ξεκίνησα να παίζω εκεί». Η επόμενη ερώτηση δεν θα μπορούσε να μην συνδέεται με την προηγούμενη. Το γιατί δεν έφυγε ποτέ από τη Λίνκολν. «Είναι μοναδική εμπειρία. Έπαιξα για πρώτη φορά στη Λίνκολν στα 5-6 χρόνια μου, είναι πολύ μοναδικό να έχεις φτάσει από ερασιτέχνης σε ημι-επαγγελματίας σε μια ομάδα. Δεν το σκέφτηκα ποτέ να πάω σε άλλη ομάδα, γιατί να φύγω; Εχω πίστη στην ομάδα, τώρα άνοιξαν οι ευκαιρίες στο Γιβραλτάρ, δεν υπήρχαν όταν ήμουν 20. Η λίγκα προσελκύει καλύτερους παίκτες, έχει και ντόπιους παίκτες. Είναι το τέλειο μείγμα στις ομάδες της χώρας».

Μου μιλάει και δεν θέλω να τον σταματήσω. Νιώθω σαν να βλέπω την σπίθα στα μάτια του. Και συνεχίζω να του κάνω κι άλλες ερωτήσεις. Δεν παραπονιέται και απαντάει με ευχαρίστηση. Τον ρωτάω αν τον αναγνωρίζουν στον δρόμο ή του ζητούν κάποιο αυτόγραφο. Γελάει και μου απαντάει.

«Όχι δεν μου ζητούν αυτόγραφο, το Γιβραλτάρ είναι μικρή χώρα, οι οπαδοί είναι φίλοι μου οπότε με ξέρουν. Είναι οικογένεια μου, ξαδέρφια μου, είναι οικογενειακή κατάσταση εδώ. Παίζω ποδόσφαιρο γιατί το αγαπώ, είναι μέρος της ζωής μου. Δεν παίζω ποδόσφαιρο για τα χρήματα, ακόμη και να μην πληρωνόμουν θα έπαιζα ποδόσφαιρο».

Δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω αν έχει παιδιά και πως αντέδρασαν όταν τους είπε πως θα παίξει στην Ευρώπη. «Ναι, έχω δύο γιους. Είναι 6 και 8 ετών. Δεν τους αρέσει όταν λείπω, αλλά πλέον το έχουν συνηθίσει, ειδικά λόγω της εθνικής ομάδας. Τους πήρα μαζί μου στην κλήρωση και το απόλαυσαν. Ξέρουν πως δεν μπορούν να ταξιδέψουν στα εκτός έδρας, αλλά θα έρθουν στα εντός για να με δουν». Παραμένω στο ίδιο θέμα και ρωτάω κάτι πιο χαλαρό. Του ζητάω να μου πει πότε πανηγύρισαν περισσότερο μαζί του. «Για να είμαι δίκαιος, νομίζω με την Ρίγα. Πανηγυρίζουν και σε κάποια άλλα παιχνίδια ευρωπαϊκά, όταν είναι μεγάλα παιχνίδια. Και οι δύο παίζουν στη Λίνκολν, στις ομάδες Κ6 και Κ8. Οταν πάνε στο σχολείο, οι φίλοι τους τους ζητάνε την φανέλα μου από την εθνική ομάδα» αποκρίνεται χαμογελώντας.

Ο αρχηγός της Λίνκολν φωτογραφίζεται με το στέμμα του πρωταθλητή μαζί με τους δύο γιους του

«Eίμαι τελωνειακός 18 χρόνια, πρότυπο για τη νέα γενιά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο»

Ολοι οι ποδοσφαιριστές έχουν ένα συγκεκριμένο καθημερινό πρόγραμμα. Ο Ρόι Τσιπολίνα όμως δεν είναι ένας συνηθισμένος ποδοσφαιριστής. «Δουλεύω από τις 7-8 μέχρι τις 3.30 σε ένα γραφείο. Είμαι τελωνειακός υπάλληλος εδώ και 18 χρόνια. Ημουν στα σύνορα 9 χρόνια, τώρα δουλεύω σε γραφείο. Μετά παίρνω τα παιδιά μου από το σχολείο, προσπαθώ να περνάω χρόνο μαζί τους και το απόγευμα πηγαίνω στην προπόνηση.

Προπόνηση. Η μαγική λέξη. Δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω αν τον επηρεάζει που δεν προπονούνται κάθε μέρα στο ίδιο γήπεδο. «Δεν με ενοχλεί, το έχω συνηθίσει. Προφανώς είναι πιο εύκολο για μένα να μην περνάω τα σύνορα, αλλά όταν χρειάζεται να κάνουμε προπόνηση στην Ισπανία την κάνουμε».

Πλησιάζουμε στο τέλος της συνέντευξης. Τον ενημερώνω πως έχω άλλες δύο ερωτήσεις. Μου απαντάει, μην ανησυχείς. Τον ρωτάω πως είναι το αίσθημα να είσαι αρχηγός και στον σύλλογο που αγωνίζεσαι και στην εθνική. Απαντάει αυθόρμητα και χωρίς περιστροφές. «Είναι τιμή για μένα, ήταν όνειρο να γίνω αρχηγός και στην εθνική και στη Λίνκολν. Συνεχώς έχω καινούριες εμπειρίες και προσπαθώ να τις απολαμβάνω. Θα το θυμάμαι για πάντα πως ήμουν αρχηγός».

Στο τέλος άφησα μια ερώτηση εκτός ποδοσφαίρου, προσωπικής ζωής ή Γιβραλτάρ. Στην έρευνα που έκανα είδα κάτι που μου κίνησε την περιέργεια. Ο αρχηγός της Λίνκολν, Ρόι Τσιπολίνα, έκανε retweet μια ανάρτηση που είχε ένα βίντεο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σε μια συνέντευξη τύπου. Δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω για τον πρωταθλητή του NBA, για τον δικό μας Γιάννη. «Να σου πω την αλήθεια δεν βλέπω μπάσκετ, φυσικά και ξέρω ποιος είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Γιατί έκανα το retweet; Επειδή πίστεψα πως ήταν εξαιρετική συνέντευξη, πολλά παιδιά πρέπει να τη δουν, να μάθουν πως να είναι ταπεινά. Δεν το βλέπεις συχνά αυτό το πράγμα, έφτασε στην κορυφή του ΝΒΑ και είναι τόσο ταπεινός. Ο Αντετοκούνμπο είναι πρότυπο για τη νέα γενιά».