Επαναδιατυπώνοντας την άποψη ότι αυτό το «ξεκίνημα» του ΠΑΟΚ στο υπό εξέλιξη πρωτάθλημα είχε πολλές ιδιαιτερότητες, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε από μόνο του σαν ένα ξεχωριστό «κύκλο» υποχρεώσεων.
Κι αυτό, γιατί στη διάρκεια του είδαμε και ζήσαμε κάποια πράγματα κατά γενική ομολογία μη αναμενόμενα, εκτός λογικών προβλέψεων, ίσως και σε μερικές των περιπτώσεων εκτός ποδοσφαιρικής ισορροπίας. Η συντριβή των προγνωστικών ακόμη και των πλέον έμπειρων μπουκ και η αδιαμφισβήτητη επιδεξιότητα ενός κόουτς να καθοδηγεί με μαεστρία μέσα από θύελλες και συμπληγάδες ένα πλοίο προδιαγεγραμμένο και με κακή μοίρα, είναι χαρακτηριστικά που βεβαιώνουν τα προαναφερόμενα.
Και υποχρεώνουν συγχρόνως σε μια λογική αποδοχή ότι αυτός ο πρώτος κύκλος των υποχρεώσεων της συγκεκριμένης ομάδας έκλεισε με τρόπο ιδανικό και αποτελεσματικό. Πολλοί υποστηρίζουν πως η διαχείριση από μέρους του Λουτσέσκου της κατάστασης που είχε διαμορρφωθεί μετά την παταγώδη αποτυχία της επιβεβαιωμένης ενίσχυσης ενός ρόστερ που κακοποιήθηκε βάναυσα από άσχετους και ανίκανους, υπήρξε ένα μικρό θαύμα.
Μερικοί επίσης τονίζουν πως στη συγκερκιμένη περίπτωση είχαμε μία εξαιρετική ρεαλιστική εκτίμηση από την πλευρά του Ρουμάνου τεχνικού όλων των προβλημάτων αλλά και των ευκαιριών, ο οποίος κατάφερε όχι μόνο να κρατήσει όρθια την ομάδα του, αλλά και να την οδηγήσει στην κορυφή της βαθμολογίας. Του πιστώνουν ότι ανανέωσε καριέρες (!) ξοφλημένων κατά την άποψη άμπαλων και ανόητων που δυστυχώς ακόμη διαμορφώνουν γνώμες και απόψεις, ενίσχυσε αυτοπεποιθήσεις και αναθέρμανε κίνητρα.
Συγχρόνως όμως και το κυριότερο έστειλε ένα μήνυμα για το τι μπορεί να κάνει ο ίδιος και οι παίκτες του και συγκεκριμένα αυτή η ομάδα, η οποία μέσα από περιπέτειες κι ένα σωρό προβλήματα, βρίσκεται εκεί που είναι σήμερα. Γιατί κακά τα ψέμματα λείπουν οι απαραίτητες σοβαρές εναλλακτικές λύσεις και ο δρόμος είναι ακόμη μεγάλος και αρκετά δύσκολος.
Συνοψίζοντας, άπαντες – πλην των γνωστών και ελαχίστων παπαρολόγων – καταλήγουν στο απλό και ευκολονόητο συμπέρασμα ότι ο Λουτσέσκου εκτός από τον εκρηκτικό παρορμητισμό του, έχει και την ικανότητα να παραμένει όταν επιβάλλεται ήρεμος, ψύχραιμος και να βλέπει τα πράγματα (είτε εύκολα, είτε δύσκολα) κάτω από μια ιδιαίτερα ρεαλιστική προσέγγιση.
Το απέδειξε μέχρι τώρα και πιθανολογείται ως εκ τούτου ότι θα συνεχίσει να το κάνει και στον «δεύτερο κύκλο» που αρχίζει από την Κυριακή. Εικάζεται επίσης ότι στη διάρκεια της διακοπής που την περίμενε «σαν μάνα εξ ουρανού» για να κερδίσει χρόνο ώστε να παίρνουν ανάσες οι καταπονημενοι ηρωικοί του «πρώτου κύκλου», αλλά και για να επιστρέψουν κάποιοι από τους τραυματίες βασικούς, είχε την άνεση αναστοχασμών – όπως μια γόνιμη αυτοκριτική – αλλά και την ευκαιρία να εκτιμήσει την υπό διαμόρφωση κατάσταση με τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν.
Στο ενδιάμεσο όλων αυτών, τοποθετεί και την προοπτική να κρατηθεί όρθια η ομάδα του μέχρι τις μεταγραφές του χειμώνα, ελπίζοντας ότι τότε θα του δοθούν τα επιπλέον απαραίτητα «όπλα» για να χτυπήσει τον τίτλο του πρωταθλήματος, αλλά και τους όποιους άλλους στόχους διάκρισης υπάρχουν για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.
ΥΓ: Οι ύμνοι σε διεθνές επίπεδο για τον φιλότιμο Σφιντέρσκι αφιερώνονται σε κάποιους πικρόχολους, που ακόμη αμφισβητούν την ποιότητα του αλλά και το λαμπρό του μέλλον. Παίζοντας δίπλα στον Λεβαντόφσκι, υποχρέωσε την ΟΥΕΦΑ να τον συμπεριλάβει μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα της αγωνιστικής των προκριματικών για το Μουντιάλ.
