Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Διαβάστε σχετικά
- Value Bet: Ευάλωτη τελευταία η Σλάβια
- Billaras: Τίμιο διπλό η Μπέτις
- Οικογενειακή τραγωδία στη Σάμο: 49χρονη σκότωσε τον πατέρα της
Τι ψάχνεις;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΑΣΟΣ
Ρόμα-Μπαρτσελόνα, Ρεάλ-Γιουβέντους. Πέραν του ότι αυτά τα ματς έστειλαν απροσδόκητα πολλούς στη γνώριμη διαδρομή προς τον κουβά, χρήζουν τουλάχιστον αποδόμησης, αφού και στις δύο περιπτώσεις ο ποδοσφαιρικός πλανήτης υπέστη πολλαπλά σοκ και ο παρονομαστής είναι κοινός.
Στο σημείο αυτό, οφείλω να ομολογήσω πως συνέταξα το παρόν άρθρο αφού περίμενα να μου πέσει η πίεση με τα όσα είδα Τρίτη και Τετάρτη βράδυ αντίστοιχα. Ελπίζω μέχρι το τέλος αυτού του άρθρου να βάλεις στην άκρη τους οπαδισμούς και να δεις τα πράγματα πιο ψύχραιμα.
Ρόμα-Μπαρτσελόνα
Με τον απόηχο του πρώτου ματς μέσα στο Καμπ Νου και το προβάδισμα 4-1, η Μπαρτσελόνα πήγε εκ του ασφαλούς μέσα στην Ιταλία για τα διαδικαστικά, όπως πίστευαν στις τάξεις της.
Το πρόβλημα είναι ότι μπήκε στον αγώνα (αν μπήκε ποτέ) κόντρα στη δαιμονισμένη Ρόμα, υπερβολικά ήρεμη και δέχθηκε το γκολ πριν σωπάσει ο αντίλαλος του πρώτου σφυρίγματος.
Η Ρόμα, μπορεί να κυνηγούσε ένα θαύμα, αλλά όσο έβλεπε την ομάδα του Βαλβέρδε να την υποτιμά, άλλο τόσο πείσμωνε. Κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου και ψιλιασμένος για το τί θα ακολουθούσε, ο Ινιέστα, σαν μια σύγχρονη Κασσάνδρα (καθόλου τυχαίος ο παραλληλισμός) προσπαθούσε να αφυπνίσει τους συμπαίκτες του λέγοντας πως: "αν συνεχίσουμε έτσι, θα χάσουμε". Τι κι αν ο δείκτης του σκορ έγραψε «2-0», η Μπαρτσελόνα διατηρούσε το υπεροπτικό υφάκι της απέναντι στους «Ρωμαίους».
Έπρεπε να έρθει στο 82ο λεπτό σαν από μηχανής θεός ο Μανωλάς για να στείλει τη Ρόμα στα ημιτελικά και τη Μπαρτσελόνα σπίτι της. Αφού ήταν πια αργά, ο Μέσι, που έχει να σκοράρει 5 χρόνια στα προημιτελικά, και η παρέα του έτρεχαν σαν τον λαγό με τη χελώνα. Τι φταίει; Λίγο η αποφασισμένη Ρόμα και λίγο η σιγουριά της Μπαρτσελόνα που ήδη σκεφτόταν τον επόμενο αντίπαλο. Έπρεπε να συντρέχουν και οι δύο παράγοντες για να γίνει το θαύμα. Όσο για τη Μπαρτσελόνα, τώρα καταλαβαίνει πώς ένιωθε η Παρί Σεν Ζερμέν πέρυσι στον επαναληπτικό του Καμπ Νου.
Ρεάλ-Γιουβέντους
Η Μεγάλη Κυρία χτύπησε την «Βασίλισσα» με το ίδιο της το σκήπτρο. Από εκεί που κλαίγαμε για τον Μπουφόν ότι θα έφευγε με άδεια χέρια την τελευταία του χρονιά μετά το 0-3 μέσα στο Τορίνο, μέχρι και ο τελευταίος «άπιστος» πείστηκε βλέποντας αυτή τη Γιουβέντους να στριμώχνει στα σχοινιά τη Ρεάλ μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Σας θυμίζει κάτι; (Παύση για ειρωνεία)… Ανοίγει το σκορ ο "Σούπερ" Μάριο Μάντζουκιτς από νωρίς, διπλασιάζει τα τέρματά του πριν το χρονόμετρο σημάνει ημίχρονο και οι «Τιφόζι» στην κερκίδα παίρνουν φωτιά. Πέραν από ορισμένες καλές φάσεις, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, η Ρεάλ βρισκόταν σε άλλο γήπεδο. Στην επανάληψη, το εγκληματικό λάθος του Κέιλορ Νάβας εκμεταλλεύτηκε ο Ματουιντί και έγραψε το 0-3 με το Μπερναμπέου να θυμίζει νεκροταφείο.
Στην τελευταία φάση του αγώνα, ο Λούκας Βάθκεθ κερδίζει-εκμαιεύει πέναλντι από τον διαιτητή, Μίχαελ Όλιβερ, ο Μπουφόν διαμαρτύρεται έντονα και αντικρίζει την κόκκινη κάρτα. Την υπεράσπιση της εστίας ανέλαβε ο Βόιτσιεχ Σέζνι, όμως ο Κριστιάνο Ρονάλντο έστειλε την μπάλα εκεί που δεν πιάνεται για να χαρίσει την πρόκριση στη Ρεάλ.
Ο Ρονάλντο έκανε την δουλειά του, αυτό που έπρεπε να κάνει. Μπορεί να έμεινε στην αφάνεια χθες, με γκρίνια προς τους διαιτητές και τόσα πεσίματα που κάπου χάθηκε το μέτρημα, όμως ο καθένας τη δεδομένη στιγμή όταν θα βρισκόταν στα 11 βήματα θα έκανε ακριβώς το ίδιο και θα το πανηγύριζε το ίδιο έξαλλα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, δεν είναι πάντα δίκαιο, δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
Τώρα έρχομαι να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο μπήκαν με τον αέρα του νικητή, με περίσσεια σιγουριά και υποτιμώντας τον αντίπαλο. Απλά η Μπαρτσελόνα το πλήρωσε, η Ρεάλ όχι.
Στην πόρτα της εξόδου;
Για να πιάσω και λίγο τους προπονητές. Ο Ζιντάν δεν βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη θέση από τον Βαλβέρδε. Ήδη ο ισχυρός άνδρας της Μπαρτσελόνα, Μπερτομέου, άφησε υπονοούμενα ως προς τη παραμονή του Ισπανού τεχνικού στη Βαρκελώνη.
Με το πρωτάθλημα και κάθε εγχώριο τίτλο να έχει χαθεί προ πολλού, η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ είναι το μοναδικό συγχωροχάρτι του Γάλλου προπονητή, που θα του εξασφαλίσει άλλη μία σεζόν στον πάγκο της ομάδας. Η Ρεάλ έδειξε κάκιστη εικόνα κόντρα στη Γιουβέντους και είναι τυχερή που δεν το πλήρωσε. Θα έχει την ίδια τύχη και στο μέλλον;
Κρίμα κι άδικο ρε «Τζίτζι»
Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο μεγάλη είναι η απογοήτευση του Μπουφόν. Πραγματικός αρχηγός μέχρι το τέλος. Έστηνε την άμυνα, καθοδηγούσε και εμψύχωνε τους συμπαίκτες του, φώναξε παρών όταν χρειάστηκε να επέμβει και παρά τα χρόνια του, έδειξε στον Νάβας πώς γίνεται σωστά αυτή η δουλειά.
Ποιος δεν θα ήθελε να δει τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν να σηκώνει το μοναδικό τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του; Πέρυσι έφτασε πολύ κοντά, φέτος το αποχαιρετάει, μάλλον για τελευταία φορά.
Ίσως δεν ήταν γραφτό να γίνει, ίσως ήταν γραφτό να κατακτήσει τα πάντα εκτός από το «Ιερό Δισκοπότηρο» του ποδοσφαίρου, ποιος ξέρει; Αλλά κατά την άποψή μου, έστω κι έτσι, διάλεξε τον καλύτερο τρόπο για να ρίξει την αυλαία… Δεν πουλάει τόσο το χαρούμενο τέλος, όσο ο ανεκπλήρωτος πόθος.
Το πάθος του φάνηκε στον πανηγυρισμό του τρίτου γκολ, αλλά ήταν και αυτό που του στέρησε ό,τι ήθελε περισσότερο. Ένιωσε αδικημένος και όρμησε σαν χείμαρρος πάνω στον διαιτητή, η συνέχεια γνωστή. Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία αν ήταν πέναλντι ή όχι, απλά μία ερώτηση έχω να κάνω: πώς θα κοιμηθείς το βράδυ ρε Όλιβερ; Θα μείνεις χαραγμένος στη μνήμη κάθε φίλαθλου, όπως και η έξοδος αλά Ζιντάν του «Τζίτζι», που τα έπαιξε όλα, στιγμές πριν τα χάσει.
Δικαίως ή όχι η Ρεάλ βρίσκεται στους ημιτελικούς αυτή τη στιγμή και περιμένει να μάθει τον αντίπαλό της. Το ποδόσφαιρο αποχαιρετάει (λογικά) άλλον ένα θρύλο. Αυτό που μένει όμως είναι πως κάθε υγιώς σκεπτόμενος ποδοσφαιρόφιλος ξέρει ποιος άξιζε αυτή την πρόκριση και αναγνωρίζει το μεγαλείο της Γιουβέντους.
Ο έξαλλος Κιελίνι ακόμα βρίσκεται στο Μπερναμπέου και διαφωνεί με διαιτητές και αντιπάλους… Ιταλικό ταπεραμέντο, τί να πει κανείς. Τέλος, θέλω να πιστεύω πως δεν θα θυμόμαστε αυτό τον αγώνα ως "την άδικη πρόκριση", τη "μεγαλύτερη κλοπή" και άλλα τέτοια, αλλά ως το κύκνειο άσμα ενός ζωντανού θρύλου του ποδοσφαίρου.
Υ.Γ. 1: οπαδοί της Μπαρτσελόνα, μη βγάζετε μίσος προς τη Ρεάλ, μόνη αυτοκτόνησε η ομάδα σας.
Υ.Γ. 2: οπαδοί της Ρεάλ, καλή η πρόκριση αλλά μη την πολυσυζητάτε προτού βεβαιωθείτε ότι είστε μόνοι στο δωμάτιο.
Υ.Γ. 3: Τζιανλουίτζι Μπουφόν, δώσε ένα τέλος να αρμόζει κάνε μια έξοδο μεγάλη να σε χειροκροτήσουν όλοι, τα πλήθη μάγεψε(ς) και πάλι.
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας