Συγγνώμη για τη χαμένη εκτέλεση πέναλτι στον τελικό του Euro 2020 ζήτησε ο Ράσφορντ τονίζοντας παράλληλα ότι δεν θα απολογηθεί ούτε για το χρώμα του ούτε για το ποιος είναι.
«Δεν ξέρω καν από πού να ξεκινήσω και δεν ξέρω πως να βάλω τα λόγια μου σε τάξη για το πώς αισθάνομαι αυτήν τη στιγμή. Είχα μια δύσκολη σεζόν, νομίζω ότι ήταν ξεκάθαρο για όλους να δουν και πιθανότατα πήγα στον τελικό με έλλειψη εμπιστοσύνης. Πάντα έβγαινα μπροστά για να εκτελέσω ένα πέναλτι, αλλά κάτι δεν πήγε καλά. Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης έδωσα λόγο χρόνο και το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελα. Αισθάνομαι πως τους απογοήτευσα όλους, τους συμπαίκτες μου.
Ήταν ένα πέναλτι που μου ζητήθηκε να εκτελέσω για να συνεισφέρω στην ομάδα. Μπορώ να σκοράρω με πέναλτι στον ύπνο μου, οπότε γιατί να μην το έκανα ξανά; Γυρίζει στο κεφάλι μου ξανά και ξανά η εκτέλεση και πιθανότατα δεν υπάρχει λέξη για να περιγράψω πως αισθάνομαι που το έχασα. Τελικός. 55 χρόνια, ένα πέναλτι, ιστορία. Το μόνο που μπορώ να πω είναι συγνώμη. Μακάρι να είχε πάει διαφορετικά.
Ζητάω συγνώμη, αισθάνομαι πως απογοήτευσα όλους τους συμπαίκτες μου. Αυτό το καλοκαίρι υπήρξε μια από τις καλύτερες αποστολές που έχω βιώσει και όλοι έχετε παίξει ρόλο σε αυτό. Κατασκευάστηκε μια αδελφότητα που είναι άθραυστη.Η επιτυχία σας είναι η επιτυχία μου. Οι αποτυχίες σας είναι δικές μου.
Έχω μεγαλώσει σε ένα άθλημα όπου περίμενα να διαβάσω πράγματα που γράφτηκαν για τον εαυτό μου. Είτε πρόκειται για το χρώμα του δέρματός μου, το που μεγάλωσα, ή, πιο πρόσφατα, πώς αποφασίζω να περάσω το χρόνο μου από το γήπεδο.
Μπορώ να κάνω κριτική για την απόδοσή μου όλη μέρα, το πέναλτι δεν ήταν αρκετά καλό, θα έπρεπε να είχα σκοράρει, αλλά δεν θα ζητήσω ποτέ συγνώμη για το ποιος είμαι και από πού ήρθα. Δεν ένιωσα ποτέ περισσότερο περήφανος από το να φοράω αυτά τα τρία λιοντάρια στο στήθος μου και να βλέπω την οικογένειά μου να ζητοκραυγάζει για μένα μέσα σε ενα πλήθος χιλιάδων ανθρώπων.
Ονειρευόμουν τέτοιες μέρες. Τα μηνύματα που έχω λάβει σήμερα ήταν θετικά συντριπτικά και βλέποντας την απάντηση στο Γουίνγκινγκτον με έκαναν να δακρύσω. Οι κοινότητες που πάντα τυλίγουν τα χέρια τους και με στηρίζουν ου συνεχίζουν να με κρατούν.
Είμαι ο Marcus Rashford, 23χρονος μαύρος από το Withington και το Wythenshawe, South Manchester. Αν δεν έχω τίποτα άλλο, έχω αυτό. Για όλα τα ευγενικά μηνύματα ευχαριστώ. Θα επιστρέψω πιο δυνατός. Θα επιστρέψουμε πιο δυνατοί».
