Ο αιφνίδιος θάνατος του 18χρονου κολυμβητή, Δημήτρη Παυλογιάννη, επανέφερε το πάρα πολύ σοβαρό θέμα του προαγωνιστικού ελέγχου στους αθλητές.
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου στο κομμάτι της λεπτομερούς εξέτασης των ερασιτεχνών, εν τούτοις εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί εξ αυτών οι οποίοι παραλείπουν να υποβάλλονται στην ιατρική διαδικασία η οποία θα εγγυάται την μέγιστη δυνατή ασφάλεια κατά την διάρκεια της άθλησής τους.
Ο κρισιμότερος παράγοντας, ειδικά όταν μιλάμε για οργανωμένο –σε οποιοδήποτε σπορ- ερασιτεχνικό αθλητισμό, είναι η τοπική ένωση ή η ομοσπονδία του αθλήματος και σε δεύτερο βαθμό ο αθλητής (αν και θα έπρεπε να είναι αντίστροφα…)
Δεν θα πρέπει να υπάρχει ούτε ένας αθλητής(τρια) ο οποίος(α) αγωνίζεται από την πιο χαμηλή –ηλικιακά- κατηγορία των υποδομών έως και τις ανδρικές-γυναικείες ομάδες των ερασιτεχνικών συλλόγων, που να μην έχει περάσει από προαγωνιστικό έλεγχο.
Κι αυτό θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία του υπουργείου Αθλητισμού με τις ομοσπονδίες και το υπουργείο Υγείας, ώστε να εξαφανιστούν και κάποια φαινόμενα εμπορευματοποίησης ακόμη και αυτής της παραμέτρου, με ακαδημίες, κυρίως, οι οποίες πληρώνουν ένα ποσό σε κάποιον ιδιώτη γιατρό που θα κάνει τις εξετάσεις και εισπράττουν τα… διπλάσια από τους γονείς του αθλητή!
Πάντως, ακόμη και μετά από ενδελεχή και τακτικό έλεγχο σε επαγγελματίες, αλλά και ερασιτέχνες αθλητές, φαινόμενα αιφνίδιου θανάτου εξακολουθούν να υφίστανται, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα.
Ο προαγωνιστικός έλεγχος δεν εξαλείφει τέτοιου είδους φαινόμενα, αλλά τα μειώνει στον μέγιστο δυνατό βαθμό.
Παρόλα αυτά, στις μέρες μας είναι εφικτό ακόμη και όταν έχουμε ένα –όσο σπάνιο κι αν είναι- περιστατικό ανακοπής, να υπάρξει αντίδραση, να υπάρξει προσπάθεια αντιμετώπισης και μάλιστα σωτήριας.
Απαραίτητη, βέβαια, προϋπόθεση είναι να υπάρχει η πρόβλεψη για την προμήθεια κάθε αθλητικής εγκατάστασης με έναν αυτόματο απινιδωτή και η εκπαίδευση για την χρήση του προπονητών, αθλητών, διαιτητών, όπου δεν υπάρχει γιατρός για να αναλάβει αυτός την προσπάθεια ανάνηψης μετά από μία καρδιακή ανακοπή.
Συμπερασματικά, λοιπόν, ο προαγωνιστικός έλεγχος κάθε αθλούμενου, από τα πιο μικρά σε ηλικία παιδιά μέχρι τις μεγαλύτερες ηλικίες, τους ερασιτέχνες, τους επαγγελματίες, αυτούς που κάνουν μαζικό αθλητισμό, καθώς και η πρόβλεψη για την ύπαρξη αυτόματων απινιδιτών σε κάθε αθλητική εγκατάσταση, θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτα, δεδομένα και η Πολιτεία να διαθέτει εποπτικούς μηχανισμούς που θα είναι πολύ αυστηροί, αμείλικτοι για όποιον δεν τηρεί τους παραπάνω κανόνες.
Μόνο έτσι θα μειώσουμε στο ελάχιστο τους αιφνίδιους θανάτους αθλητών, αλλά και πολλών που πηγαίνουν τα βράδια στα γηπεδάκια ποδοσφαίρου και μπάσκετ να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους, αδιαφορώντας για το ποια είναι η ακριβής κατάσταση της υγείας τους αφού δεν πέρασαν από κάποιον ιατρικό έλεγχο, με συνέπεια να έχουμε τραγικά περιστατικά και από αυτή την κατηγορία…
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (11/7/2018)
