Πρέπει να νιώσει πολλές χαρές ο ΠΑΟΚτσής, που, μετά το νταμπλ, είπε «δεν ξέρω πότε θα το ξαναζήσω αυτό»...

Αγαπητή Metrosport

Ο ΠΑΣ Γιάννινα, που, στο ματς με τον ΠΑΟΚ, σχεδόν δεν ακούμπησε την μπάλα και δεν είχε ούτε υποψία ευκαιρίας, νίκησε χθες με ανατροπή τον φοβερό και τρομερό Παναθηναϊκό του Λάζλο Μπόλονι, που είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα αυτή την εποχή, που κάνει πορεία πρωταθλητισμού, που παίζει πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, που, που, που.

Ο επίσης φοβερός και τρομερός Αρης, που είναι μια καταπληκτική ομάδα, που παίζει κι αυτός πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, που κάνει εξαιρετική πορεία, που, που, που, είναι ισόβαθμος με τον προβληματικό ΠΑΟΚ, που έχεις πολλές αγωνιστικές αδυναμίες, που έχει πολλά κενά στο ρόστερ, που δεν μπορεί να βρει την πατημασιά του, που, που, που. Κι αν, μάλιστα, δεν τον κέρδιζε στο μεταξύ τους ντέρμπι με ένα ανύπαρκτο πέναλτι, δεν θα ήταν ισόβαθμός του, αλλά τρεις βαθμούς πίσω του...

Ολα αυτά μου δείχνουν ή ότι αυτοί που συνήθισαν στο τίποτε ενθουσιάζονται με τα λίγα και αυτοί που συνήθισαν στα πολλά αππογοητεύονται με τα λιγότερα. Στον Παναθηναϊκό έκλαιγαν τα τελευταία χρόνια με το κατάντημα της ομάδας τους, όπως έκλαιγαν και φέτος στην αρχή της σεζόν. Μόλις ήρθαν τα καλά αποτελέσματα με τον Μπόλονι ξεσπάθωσαν. Μόνο ότι πάνε για το Πρωτάθλημα δεν μας είπαν.

Τα ίδια στον Αρη. Με το που είδαν την ομάδα τους πλασαρισμένη σταθερά στην πρώτη τριάδα ξιπάστηκαν. Κι αν ο πρωτοπόρος δεν λεγόταν Ολυμπιακός, ποιος ξέρει, μπορεί και στον Αρη να μιλούσαν, πάνω στον ενθουσιασμό τους, για τίτλο.

Στον ΠΑΟΚ, αντίθετα, αφού πανηγύρισαν τρία σερί Κύπελλα και δύο Πρωταθλήματα, μαζί μ' αυτό που τους έκλεψαν για να το κάνουν δώρο στην ΑΕΚ, προβληματίστηκαν με την περσινή χρονιά και φέτος τα έβαψαν μαύρα, βλέποντας ότι η ομάδα τους δεν μπορεί να μιμηθεί τον ίδιο τον εαυτό της.

Πέρα από όλα αυτά, όμως, προκύπτει και ένα ακόμη συμπέρασμα. Ο ίδιος ο ΠΑΟΚ, με τις αγωνιστικές αδυναμίες που σίγουρα έχει και με τις άστοχες επιλογές που τον αποδυνάμωσαν τα δύο τελευταία χρόνια αντί να τον ενισχύσουν, έδωσε το δικαίωμα στην ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Αρη να τον ανταγωνίζονται, όπως βέβαια έδωσε και τη δυνατότητα τον Ολυμπιακό να κατακτά ουσιαστικά το Πρωτάθλημα δύο, άντε τρεις, μήνες μετά την έναρξή του. Αν μιλούσαμε για έναν οποιονδήποτε ΠΑΟΚ, μιας άλλης εποχής, όχι τόσο μακρινής, το να παλεύει απλώς για να πάρει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο θα ήταν φυσιλογικό. Μιλάμε, όμως, για τον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος έφτασε και ξεπέρασε ακόμη και το μπάτζετ του Ολυμπιακού. Μιλάμε, δηλαδή, για έναν ΠΑΟΚ, που, χάρη στην οικονομική ευρωστία του, είναι υποχρεωμένος να διεκδικεί και να κατακτά κάθε χρόνο τίτλο ή τίτλους. Ε, λοιπόν, αυτός ο ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα με το πώς θα καταλήξει η φετινή σεζόν πρέπει το ερχόμενο καλοκαίρι να γίνει πάλι ο κανονικός ΠΑΟΚ του Σαββίδη.

ΥΓ. Οταν γινόταν χαμός με την έκδοσή μας “ΠΑΟΚ ΝΤΑΜΠΛ 2019”, άκουσα έναν ΠΑΟΚτσή μπροστά σε ένα περίπτερο, τη στιγμή που αγόραζε το βιβλίο, να λέει στον περιπτερά: “Φερ' το εδώ γιατί δεν ξέρω πότε θα το ξαναζήσω αυτό”. Το ακούς αγαπητέ Ιβάν; Το ακούτε όλοι στον ΠΑΟΚ; Οφείλετε να τον διαψεύσετε για να του δώσετε πολλές τέτοιες χαρές...