Μεγάλωσε στην Καλαμαριά, αποτέλεσε από νεαρή ηλικία μέλος της οικογένειας του Απόλλωνα στα τμήματα υποδομής και θεωρείται ένα από τα ποδοσφαιρικά «παιδιά» του Στράτου Βουτσακέλη.
Ο Γιάννης Πολλαετίδης υπηρέτησε από πολλά πόστα τους κοκκινόμαυρους, από τον Νοέμβριο ήταν μετά από κάλεσμα του Αβραάμ Περσίδη, ο προπονητής του Απόλλωνα, βοηθώντας σημαντικά στην επίτευξη των στόχων. Η συζήτηση μαζί του λοιπόν έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
-Κλισέ ερώτηση, αλλά πώς αισθάνεσαι πλέον μετά το τέλος της σεζόν;
«Αισθάνομαι δικαιωμένος και ανακουφισμένος, γιατί λίγοι πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρουμε αγωνιστικά αλλά και οικονομικά. Η ομάδα πήγαινε για το τοπικό, ήταν δεύτερη από το τέλος στις πρώτες εννιά αγωνιστικές και πολλοί μας έλεγαν τι πάμε να κάνουμε. Τελικά τα καταφέραμε».
-Γιατί δεν έγινε η κίνηση το καλοκαίρι για να αποφευγόταν η περιπέτεια;
«Υπήρχε μια σκέψη το καλοκαίρι αλλά δεν προχώρησε, διότι οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες. Μαθαίνοντας τι συμβαίνει με τον κ. Ιωακειμίδη συνειδητοποιήσαμε ότι δε γινόταν, έπρεπε να τα… παίξουμε όλα για όλα γιατί η ομάδα θα έπεφτε στις τοπικές κατηγορίες. Με τους Αβραάμ Περσίδη, Γιάννη Τσιλιφίδη, Γιάννη Παυλίδη και με την παρότρυνση και τη στήριξη των «Rossoneri», φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη του ερασιτέχνη προχωρήσαμε, αν και υπήρχαν ελάχιστα άτομα στο συμβούλιο που έλεγαν ότι έπρεπε να δοθεί παράταση στον κ. Ιωακειμίδη».
-Τι αντίκρισες όταν ανέλαβες;
«Αντίκρισα 25 παίκτες χωρίς ψυχολογία, κατεβασμένα κεφάλια και πολύ άγχος. Ήμασταν στο Νοέμβριο και δεν είχαμε τσάντες, μπουφάν, μπάλες, παίζαμε με δανεικές στολές, κάλτσες, τα νούμερα ράβονταν στο πούλμαν. Κωμικοτραγικά γεγονότα. Ή θα αποδεχόμασταν τη μοίρα μας ή θα βγαίναμε για να πεθάνουμε μέσα στο γήπεδο. Αυτό τους έλεγα συνέχεια, με πολλές ώρες ομιλίας και πολλά παραδείγματα από τη ζωή, ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να το πιστέψεις».
-Όλα πήγαν εξαιρετικά μέχρι τον Δεκέμβριο, γιατί έγιναν τόσες μεταγραφές;
«Είδαμε ότι κατά πολύ μεγάλο ποσοστό είχαμε σωθεί, σκεφτήκαμε ή να πάμε με το ίδιο ρόστερ ή να πάρουμε ένα ρίσκο, να κάνουμε τις αλλαγές που θα κάναμε το καλοκαίρι, τώρα. Διαπιστώσαμε ότι με λιγότερα χρήματα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερους ποδοσφαιριστές. Μειώσαμε το μπάτζετ, το οποίο άλλωστε έβγαινε από τον κόσμο, τα διαρκείας, τις πινακίδες και τη συμμετοχή του ερασιτέχνη».
- Είδαμε να έρχονται και απρόσμενα αρνητικά αποτελέσματα στο τέλος.
«Πρέπει να πείσεις τους παίκτες ότι υπάρχει κίνητρο, αλλά ήταν δύσκολο, γιατί η ομάδα είχε ουσιαστικά σωθεί. Υπήρχαν ματς που δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε. Συνολικά όμως από τη στιγμή που αναλάβαμε, σε βαθμούς ήμασταν τρίτοι μαζί με το Δόξα».
-΄Ήσουν συνεργάτης του Ανδρέα Παντζιαρά και πέρυσι στο τεχνικό τιμ για λίγο καιρό.
«Με τον Ανδρέα είχαμε άψογη συνεργασία και βγήκαμε πρωταθλητές. Με την άνοδο καταλάβαμε ότι το μπάτζετ θα κυμαινόταν σε χαμηλά επίπεδα και ότι το ρόστερ δε θα ήταν επιλογή μας. Παρ’ ότι ξεκινήσαμε καλά, μετά φάνηκε ότι δεν πήγαινε. Πέρυσι μου ζητήθηκε από τον Ανατολίτη να βοηθήσω και εννοείται πως δέχτηκα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένα τόσο καλό ρόστερ δεν μπορούσε να βγάλει ποιότητα. Οι πολλές αλλαγές προπονητών και η μη ξεκάθαρη φιλοσοφία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να πέσουμε, κάτι που ήταν πισωγύρισμα. Έγιναν πολλοί πειραματισμοί, υπήρχε πίεση. Ακόμη και δέκα λεπτά πριν το παιχνίδι με τον Αγροτικό Αστέρα δεν ήταν σίγουρο το σχήμα».
-Ποδοσφαιρικός σου δάσκαλος ο Στράτος Βουτσακέλης…
«Είναι μεγάλο πλήγμα για τον Απόλλωνα που δεν αξιοποιεί τον Στράτο. Δεν έπρεπε ποτέ να φύγει και σε αυτό φταίει ο Απόλλων».
- Ο Αλεξ Κάλας είναι προ των πυλών. Τι λες;
«Αυτό το εγχείρημα ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία του Απόλλωνα να επανέλθει γρήγορα. Είναι ένας άνθρωπος που δίνει όραμα, φαίνεται σοβαρός και κοιτά και την τελευταία λεπτομέρεια».
- Μετάνιωσες μέσα στη σεζόν που ανέλαβες;
«Δε μετάνιωσα ποτέ. Ήταν όνειρο της παιδικής μου ηλικίας να αναλάβω το τιμόνι του Απόλλωνα. Χάσαμε τον ύπνο μας, αλλά άξιζε τον κόπο. Από εκεί και πέρα, έτσι είναι το ποδόσφαιρο, είναι ένα μάθημα. Δε χρειάζεται να κάνεις μακροχρόνια σχέδια. Αγαπώ την ομάδα αλλά είμαι επαγγελματίας προπονητής. Θέλω να συνεχίσω αυτό που αγαπώ, χωρίς όμως να ξεφύγω από τις αξίες μου».
- Τι έχεις να πεις για τον Αβραάμ Περσίδη;
«Καταρχάς είναι πολύ καλός φίλος, αλλά πρέπει να πω ότι είναι άρρωστος με την ομάδα. Είχαμε δώσει ραντεβού το χειμώνα και βλέπω να έρχεται μια φιγούρα καλυμμένη με ημερολόγια που είχε περπατήσει όλη την Καλαμαριά για να μαζέψει χρήματα. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που ευχαριστώ όπως ο Ανδρέας Πασπαλιάρης, που βοήθησε από απόσταση, ο Κώστας Αδάμ, όλους τους συνεργάτες, τον Δημήτρη Καρατζιοβαλή, τους Βασίλη Μπίλη, Νούλη Σιαμίδη, Βασίλη Βόβουρα, Δημήτρη Καρπουζίδη, Θόδωρο Κοσμίδη, την Αθηνά, τον Γιάννη, τον κυρ Γιώργο, την Ελένη».
-Αισθάνεσαι πικραμένος από κάποιους ανθρώπους φέτος;
«Το γνωστό φαινόμενο στην Καλαμαριά Σε αγκαλιάζουν, σε φιλούν και με το που γυρίζεις την πλάτη το γνωστό θάψιμο. Στην πρώτη ήττα κάποιοι πήγαιναν στον Αβραάμ και του έλεγαν να με διώξει. Χρόνια τώρα συμβαίνει αυτό. Όποιοι είναι εκτός κατηγορούν όσους είναι μέσα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή του Απόλλωνα. Δεν είναι ενωμένος. Επίσης, δεν υπάρχει καμία επικοινωνία με τις άλλες ερασιτεχνικές ομάδες της Καλαμαριάς και δε βγάζεις παίκτες από τις Ακαδημίες. Τελευταίος που βγήκε ήταν ο Παρμαξίδης και τώρα ο Βασιλειάδης».
- Τι φταίει που ο Απόλλων ενώ έχει δυναμική δεν την αξιοποιεί;
«Υπάρχουν θέματα στον Απόλλωνα: Δεν έχει κάνει άνοιγμα σε 180.000 δημότες της Καλαμαριάς. Προφανώς φταίει και ο σύλλογος, είμαστε πολύ πίσω επικοινωνιακά. Μετά μεγάλο πρόβλημα είναι το γηπεδικό. Ο Απόλλων όταν ψιχαλίζει δεν κάνει προπόνηση. Την εβδομάδα πριν τον Αρη δεν μπαίναμε στο γήπεδο και η προπόνησή μας ήταν σε 5Χ5. Είχα ρωτήσει τον δήμαρχο μια φορά πώς γίνεται ο Ηρακλής να έχει βοηθητικό στην Καλαμαριά, η Κ-15 του ΠΑΟΚ να προπονείται και απάντησε ότι δεν του το έχει πει ποτέ κανείς. Πρέπει να δοθεί βάρος στις υποδομές».
