Περηφάνια και ντροπή
Διαβάστε σχετικά
- Value Bet: Ευάλωτη τελευταία η Σλάβια
- Billaras: Τίμιο διπλό η Μπέτις
- Οικογενειακή τραγωδία στη Σάμο: 49χρονη σκότωσε τον πατέρα της
Τι ψάχνεις;
Πανηγυρίζοντας ακόμη, έναν άθλο (!), το «Χ» της Τούμπας απέναντι στον παραπαίοντας ΠΑΟΚ, η ομάδα του δημοσίου (ο ηγέτης της, η «αυλή» του και όλος ο μηχανισμός της εύνοιας) υποχρεώθηκε, άρον – άρον να μαζέψει τα συμπράγκαλα της (τα λερωμένα και άπλυτα κατά τα κοινώς λεγόμενα) και να αποσυρθεί…στον ίσκιο της θρυλικής παράγκας μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος για το νέο σκάνδαλο και να σταματήσουν οι οργισμένες αντιδράσεις του νέου θύματος.
Συνηθισμένοι βέβαια σε τέτοιου είδους καταστάσεις οι περήφανοι λεβέντες του λιμανιού εφάρμοσαν αστραπιαία τις γνωστές κι επιτυχημένες συνταγές τους: Διακριτική απόσυρση και σιωπή για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Και στη συνέχεια; Όπως θα λέγαμε «και ξανά προς την δόξα τραβά». Και λέμε προς τη «δόξα» όπως ακριβώς την εννοούν οι εκπρόσωποι της «επιστημονικής» ποδοσφαιρικής κοινότητας του Πειραιά και οι θεωρητικοί της ιδεολογίας των Τσουκαλάδων. Είναι αλήθεια, ότι οι περισσότεροι από αυτούς δίνουν μια ξεχωριστή διάσταση και έννοια στη λέξη. Διαστέλλοντας την, συμπεριλαμβάνουν ακόμη και διασυρμούς με αυτομαστιγώματα. Πάντοτε όμως, προσηλωμένοι δογματικά στο καθαγιασμένο νικηφόρο αποτέλεσμα. Διεστραμμένη αυτοσυνειδησία; Ίσως! Ο τιτανοτεράστιος λοιπόν (μέχρι προχθές) Ολυμπιακός ο οποίος απολάμβανε τις «χαρές» και τα «μέλια» ενός...«εκπληκτικού» (!) αποτελέσματος που πέτυχε μέσα στην Τούμπα (0-0), κόντρα σε έναν «κουτσό» ΠΑΟΚ υποδέχθηκε στο κύπελλο στο κολαστήριο του τους νεαρούς παίκτες, της υπό σχηματισμό νέας ομάδας της Ένωσης.
Το…αεκάκι όπως ειρωνικά το αποκαλούν στο λιμάνι. Σε αυτόν τον αγώνα ο «δαφνοστεφανομένος» υπέστη αγωνιστικά μια πρωτοφανή ταπείνωση, επιστρατεύοντας για μια ακόμη φορά – προφανώς την χιλιοστή – ένα φονικό διαιτητικό τρίδυμο της ΚΕΔ, την οποία ως γνωστών ελέγχει απόλυτα, για να μην γελοιοποιηθεί και για να μην εξανεμιστούν οι ελπίδες της πρόκρισης του στο κύπελλο, προχώρησε σε έναν αγωνιστικό «βιασμό». Το ρεσιτάλ αθλιότητας και βαρβαρότητας από τον Λαμπρόπουλο και τους επόπτες του για να αναχαιτιστούν οι νεαροί μαχητές του Δέλλα εξέθεσε το μηχανισμό της ντροπής και το ιερατείο που κατευθύνει σε αυτού του είδους τους εκφυλισμούς το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το τι επινόησαν και το τι αποτόλμησαν οι διαιτητές το «είδε» ολόκληρη η Ελλάδα, «φτάνει,…ως εδώ δεν πάει άλλο» φώναζε οργισμένος για την διαιτησία ο Βασίλης Δημητριάδης, ο οποίος και απεβλήθη για να δεχθεί και μετά τον αγώνα την επίθεση του γνωστού επικοινωνιακού εκπροσώπου των γηπεδούχων κ. Καραπαπά. Το θέμα στην προκειμένη περίπτωση δεν αφορά την «μοίρα» ή την «τύχη» που είχε ένα ακόμη (και όχι σίγουρα και το τελευταίο) θύμα της ομάδας που καταδυναστεύει το χώρο. Είναι το απύθμενο θράσος με το οποίο απευθύνεται στους Έλληνες ο κ. Μαρινάκης και απαιτεί την περηφάνια τους για την ομάδα του. Αν είναι δυνατό! Αλήθεια, πως εννοεί την περηφάνια ο ερυθρόλευκος ηγέτης; Μήπως όπως εννοούν την ...«δόξα» και οι παρατρεχάμενοι αυλικοί του αλλά και οι επιστήμονες οπαδοί των πρωτοπόρων;
Περηφάνια είναι να «ξεπαστρεύεις» ότι βρίσκεις μπροστά σου σαν σύγχρονος Αττίλας επιστρατεύοντας όλα αυτά τα θρασύμια που αυτοαποκαλούνται διαιτητές; Μήπως είναι περηφάνια αυτό που έγινε σε βάρος μιας ομάδας αποτελούμενης από νεαρά παιδιά τα οποία είχαν την καρδιά και τη λεβεντιά να προσπαθήσουν έντιμα (χωρίς λαμογιές) το δικαίωμα διάκρισης σε έναν αγώνα; Αλήθεια δεν χορτάσατε εκεί στον Πειραιά από τα πλούσια λάφυρα των διαιτητικών ληστειών που σας εξασφαλίζουν μεγάλες βαθμολογικές διαφορές και σας διασφαλίζουν συμμετοχές σε τελικούς και σε νταμπλ; Πανηγυρίζατε σαν τρελοί… για το 0-0 της Τούμπας. Τόση μεγάλη ομάδα είστε; Φτάσατε στο σημείο να στείλετε στο εκτελεστικό απόσπασμα μια άπειρη και…ασχημάτιστη ομάδα όπως η ΑΕΚ. Σταματήστε επιτέλους να μιλάτε για περηφάνια.
Ανοίξτε το ελληνικό λεξικό (και αν δεν διαθέτετε), απευθυνθείτε στο κ. Μπαμπινιώτη και ζητήστε του να σας εξηγήσει τι θα πει περηφάνια. Με την ευκαιρία κάντε μαζί του μια συζήτηση και για μια άλλη λέξη, αντίστοιχη της περηφάνιας που λέγεται ΝΤΡΟΠΗ. Αυτό βέβαια χρειάζεται και μια γενναιότητα για να το κάνετε κι όπως όλα δείχνουν μέχρι τώρα μόνο γενναιόψυχοι δεν είστε, ώστε να νιώσετε αυτό το σφίξιμο στην ψυχή συναισθανόμενοι τα όσα σας βαρύνουν σαν ενοχές. Και είναι δυστυχώς πολλά και ένοχα όσα κουβαλάτε στο δισάκι σας.
Ενημερωθείτε πρώτοι για όλα τα τελεταία νέα, απευθείας στο email σας