Πάντα αυτά τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο, αποτελούν για τον Δικέφαλο έναν τελικό. Μία ξεχωριστή αναμέτρηση. Μία πρόκληση που την βιώνει πολύ έντονα, όλος ο οργανισμός. Είναι τα παιχνίδια που δίνουν κίνητρο σε όλους.
Και μία προοπτική πρόκρισης, αυξάνει αυτομάτως την αυτοπεποίθηση των φιλάθλων. Δεν αναφέρομαι στους φυσικούς πρωταγωνιστές. Αυτοί, έχουν δηλώσει, τι θέλουν να πετύχουν. Το ζητούμενο λοιπόν, είναι να τα καταφέρουν.
Για τον ΠΑΟΚ, αυτό είναι το πρώτο βήμα για να διεκδικήσει μία νέα μεγάλη πρόκριση. Το έχει πετύχει και άλλες φορές στο παρελθόν. Μπορεί κάλλιστα, να το επαναλάβει και απόψε το βράδυ, στο Μαξιμίρ, εκεί όπου οι Κροάτες, όσο “αλύγιστοι” κι αν δείχνουν, μπορούν να υποκύψουν στον ΠΑΟΚ.
Στην ομάδα που είναι αήττητη στην Ευρώπη, από την έναρξη της φετινής σεζόν. Στον ΠΑΟΚ που έχει κερδίσει τους περισσότερους βαθμούς, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη Ελληνική ομάδα στην Ευρώπη, αυτή τη σεζόν.
Στον Δικέφαλο που έχει αλώσει, έδρες όπως κατά σειρά, της Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, της Χάρτς, της Πρωταθλήτριας Φινλανδίας Ελσίνκι, της Σκωτσέζικης Αμπερντίν, της Άϊντραχτ. Και ακόμη στην Ελλάδα, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και πολλών ακόμη ομάδων.
Ενός ΠΑΟΚ, που δεν φοβάται όταν παίζει εκτός έδρας. Θα έλεγα, ότι αποδίδει καλύτερα, αρκετές φορές, μακριά από την Τούμπα. Για αυτόν τον ΠΑΟΚ, που έχει βάλει στόχο να προχωρήσει και άλλο στην Ευρώπη, να φθάσει (σε πρώτο βαθμό) έως τους “οκτώ” του Conference League, το αποψινό παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ, αποτελεί ένα ξεχωριστό σημείο αναφοράς.
Μιλάμε για τον ΠΑΟΚ (διαχρονικά) που άλωσε το Ζάγκρεμπ το 2010, κόντρα στα προγνωστικά και πέρασε με άνεση από την έδρα της Ντιναμό χάρη στο γκολ του Σαλπιγγίδη, από την ασίστ του Κλάους Αθανασιάδη. Των δύο σύγχρονων σκόρερ του Δικεφάλου (είναι μέσα στην πρώτη τετράδα στους σκόρερ όλων των εποχών) πίσω από τον αείμνηστο Σαράφη και τον ανυπέρβλητο Κούδα.
Αυτός ο ΠΑΟΚ, που λατρεύουν παθολογικά, εκατομμύρια άνθρωποι, θέλει να κάνει ένα ακόμη βήμα. Μπορεί. Το έχει.
