Με τον Σβαμπ και τον Νινούα ενισχύθηκε μέχρι στιγμής ο ΠΑΟΚ. Ενισχύθηκε, θεωρητικά. Γιατί του λόγου το αληθές θα το διαπιστώσουμε στην πράξη. Στο χόρτο.
Σχεδόν σε μία εβδομάδα, η ομάδα καλείται να αντιμετωπίσει την Μπεσίκτας, σε έναν αγώνα 10 εκατομμυρίων ευρώ. Τόσα είναι τα χρήματα που θα βάλει στα ταμεία της αν εξασφαλίσει συμμετοχή στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και, βέβαια, θα ελπίζει σε πρόκριση στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Πιστεύει κανείς ότι είναι έτοιμη να προκριθεί; Αμφιβάλλω. Ούτε ο Φερέιρα το πιστεύει, ούτε καν οι παίκτες. Γιατί, δεν μπορεί, όλοι έχουν επίγνωση της εικόνας που παρουσίασαν στα δύο φιλικά, όπως και της μηδαμινής πιθανότητας να μεταμορφωθούν μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Γεγονός είναι ότι, ως είθισται όλα τα τελευταία χρόνια, ο ΠΑΟΚ θα ρίξει την ευρωπαϊκή ζαριά του με την περσινή ομάδα. Και, μάλιστα, με τρεις σημαντικές απώλειες και μόνο μία σημαντική προσθήκη. Ο Μίσιτς είναι νοκ άουτ, ο Μαουρίσιο είπε ‘”αντίο” και ο Βιεϊρίνια περιμένει ακόμη στο ακουστικό του κάτι που ίσως έρθει, ίσως δεν έρθει. Ο Σβαμπ είναι εδώ, αλλά ένας Θεός ξέρει αν θα προλάβει να προλάβει να προσαρμοστεί και να φτάσει στα στάνταρντ του. Εδώ είναι και ο Νινούα, όμως με ελάχιστες προπονήσεις είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί.
Με άλλα λόγια, ο ΠΑΟΚ πηγαίνει όχι ενισχυμένος αλλά αποδυναμωμένος στο κρίσιμο ευρωπαϊκό ματς, όπως πήγε και πέρσι, με συνέπεια να το πληρώσει ακριβά. Ο προγραμματισμός που έγινε, αν έγινε, αφορούσε φαίνεται μόνο στην (αναγκαστική) προώθηση νεαρών παικτών, ο δε Ρέμπε έβγαλε το πρώτο μηνιάτικό του με τη μεταγραφή του Σβαμπ. Προφανώς ήθελε να κάνει κι άλλες, προφανώς επείγεται για την απόκτηση ενός γκολτζή, όμως δεν είναι αυτός που πληρώνει, ούτε αυτός που μπορεί να αλλάξει τους κανόνες του Financial Fair Play.
Eίναι ολοφάνερο ότι ο ΠΑΟΚ περιμένει πρώτα να κάνει μία πώληση για να αγοράσει τρίτο παίκτη. Είπαμε και άλλη φορά. Ο Σαββίδης είναι, όπως πάντα, με τα λεφτά στο χέρι, αλλά δεν μπορεί να τα διαθέσει. Εκείνο που θα μπορούσε να κάνει εγκαίρως αλλά δεν το έκανε, ήταν να ζητήσει από τον Φερέιρα να διαχειριστεί έξυπνα το ρόστερ, έχοντας κατά νου και την προοπτική πωλήσεων. Για παράδειγμα: Ο ΠΑΟΚ “καίγεται” να πουλήσει τον Ακπομ. Πώς, όμως, να πουλήσει και σε ποιά τιμή έναν παίκτη που κανείς δεν ξέρει αν ήταν βασικός ή εφεδρικός; Πώς και πόσο θα μπορούσε να πουλήσει και τον Σφιντέρσκι; Ακόμη και τον Γιαννούλη θα δυσκολευτεί να δώσει με ένα συμφέρον αντίτιμο, γιατί, ενώ οι άλλοι δύο μπαινόβγαιναν στην ενδεκάδα ως πειραματόζωα στις αέναες αναζητήσεις του προπονητή τους, εκείνος εξοντώθηκε παίζοντας όλα τα ματς, με αποτέλεσμα στην τελευταία κρίσιμη φάση των πλέι οφ, εκείνη στην οποία είχαν στραμένη την προσοχή τους οι διάφοροι διεθνείς μανατζαραίοι, να απέχει πολύ από τον κανονικό Γιαννούλη...
Τι απομένει; Να ευχηθούμε αυτή τη φορά να μην αποδειχθεί οδυνηρή η στρατηγική του “χύμα στο κύμα”. Και μία επισήμανση: Αν φέρει ασόδυο η ζαριά της 25ης Αυγούστου, θα είναι πολύ αργά για αναζήτηση άλλου προπονητή...
ΥΓ. Οσο πληθαίνουν παγκοσμίως και στην Ελλάδα τα κρούσματα του κορωνοϊού και οι θάνατοι, τόσο πολλαπλασιάζονται αυτοί που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κορωνοϊός. Η ανθρώπινη βλακεία είναι ανίκητη.
