Το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης ανήκει στο παρελθόν. Όποιος μείνει έστω κι ένα λεπτό παραπάνω στην Τρίπολη κινδυνεύει να χάσει την επόμενη μέρα. Τώρα δεν είναι ώρα κριτικής αλλά συγκέντρωσης.
Ο ΠΑΟΚ πήγαινε τρένο. Είχε 16 σερί νίκες, επτά παιχνίδια πριν το φινάλε του πρωταθλήματος. Αν έπαιρνε και τα επτά θα έφτανε σερί τα 23 παιχνίδια μόνο επιτυχίες. Γίνεται;
Άγνωστο! Όπως είναι άγνωστο πόσες ομάδες υπάρχουν στο παρελθόν ικανές να επιδείξουν τέτοια απλησίαστη επίδοση: 23 αγώνες, 23 νίκες! Ο κανόνας θέλει και μια εξαίρεση. Κάπου να υπάρχει παρένθεση. Ο ΠΑΟΚ την έκανε στην Τρίπολη. Το θέμα πλέον δεν είναι το χθες αλλά η επόμενη μέρα. Κι όπως έλεγε ο Πάμπλο Γκαρσία, «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».
Για τον ΠΑΟΚ ήρθε η ώρα να σηκωθεί. Καλύτερη ώρα δεν υπάρχει. Τώρα απέναντι στην ΑΕΚ. Κανένας δεν θέλει να πιστεύει ότι μετά από μια παρατεταμένη περίοδο εντυπωσιακού φορμαρίσματος ήρθε η στιγμή- στην πιο κρίσιμη καμπή- της φυσιολογικής κοιλιάς. Γιατί σύμφωνα με την προπονητική, κανένας και καμία ομάδα δεν μπορεί να πηγαίνει συνεχώς με σπασμένα τα φρένα. Πρέπει, κάποια στιγμή, να σηκώσει το πόδι από το γκάζι, να πάρει μια ανάσα.
Αυτό είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί στις επόμενες αγωνιστικές μέσα στο γήπεδο. Ο ΠΑΟΚ έχασε στην Τρίπολη επειδή δεν διαχειρίστηκε καλά το παιχνίδι. Πήγε να το πάρει μετωπικά ενώ θα ήταν προτιμότερο να το κλέψει. Προτίμησε να μπει σαν κύριος από την πόρτα και το πλήρωσε ακριβά. Όχι γιατί υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του αλλά επειδή επέλεξε λάθος τακτική.
Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η κακή μέρα που βρέθηκε η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που έχουμε συνηθίσει να τον σηκώνουν στην πλάτη τους. Όμως ήταν κάτι που πέρασε και τελείωσε. Η ΑΕΚ περιμένει μπροστά. Κι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται να σηκωθεί. Ο τίτλος είναι ακόμη στο χέρι του!