Πανταζής: «Ο ανοιχτός στίβος είναι σαν να μπαίνεις στη μάχη, όνειρο τα 17 μέτρα και οι Ολυμπιακοί»

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

Άμεσος. Λακωνικός όπου χρειάζεται και επεξηγηματικός σε όλα χρειάζεται ανάλυση. Φιλόδοξος και αποφασισμένος να πετύχει. Ο Ανδρέας Πανταζής είναι το next big thing του τριπλούν στην Ελλάδα και μίλησε στο Metrosport.gr σε μια συνέντευξη για όλους και για όλα.

Ο αθλητής του ΑΟ Μεγάρων αναφέρθηκε στους πρώτους αγώνες της φετινής σεζόν, μεταξύ άλλων και την 3^η θέση στο Πανελλήνιο Κλειστού Στίβου στο ΣΕΦ αλλά την περσινή που του άφησε πίκρα και τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε. Ο Ελληνας τριπλουνίστας μίλησε για τη σχέση του με τον Μίλτο Τεντόγλου, το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων και των 17 μέτρων, αναφέρθηκε στο τι του αρέσει σε κλειστό και ανοιχτό στίβο ενώ αποκάλυψε πως ξεκίνησε να ασχολείται με τον στίβο. Επίσης, ο αθλητής του Δημήτρη Βασιλικού μίλησε για τη στήριξη της οικογένειάς του, τη σχέση του με τον προπονητή του, τη σημαντικότερη διάκρισή του και τον αγώνα που δεν θα ξεχάσει ποτέ αλλά και το ταλέντο του στη μουσική που τον κάνει να ξεφεύγει το μυαλό του από τον στίβο.

-Αρχικά θα ήθελα να μου πεις πόσο ευχαριστημένος είσαι από τους πρώτους αγώνες της σεζόν.

«Δεν είναι αυτό που έχω συνηθίσει, γενικά ξεκινάω με καλύτερους αγώνες. Είμαι ευχαριστημένος γιατί χτίζω την επίδοση και δεν την πήρα εξαρχής. Το κάνεις πιο δικό σου, όταν το πετυχαίνεις σταδιακά. Πέρυσι είχα μια μεγάλη επίδοση και μετά είχα καθοδική πορεία, στον πρώτο αγώνα πέρυσι δεν είχα καταλάβει πως έκανα την επίδοση. Τώρα είμαι σε ανάποδη φάση».

-Το 16.33 στο Γκέτεμποργκ είναι ο προάγγελος του τι να περιμένουμε από σένα στο 2023;

«Ναι είναι. Πιστεύω πως θα έχω ανοδική πορεία όσο περνάνε οι αγώνες, θα έχω παραπάνω, στην ταχύτητα, στην τεχνική, ο στόχος είναι το Ευρωπαϊκό. Πάω για το καλύτερο που μπορώ».

-Πως σε επηρέασε η ματαίωση του Βαλκανικού στην Τουρκία;

«Ηθελα πολύ να κατέβω, θα με βοηθούσε πολύ στο ράνκινγκ, αλλά όσοι κυνηγάνε την πρόκριση είναι βαλκάνιοι και όλοι επηρεάστηκαν. Ήταν λίγο το ίδιο αν ακυρώθηκε, ήταν ένας παραπάνω αγώνας στο ίδιο γήπεδο που θα γίνει το Ευρωπαϊκό».

-Η ημερίδα στο ΣΕΦ σε έφερε στο 16.31 και στην πρώτη θέση. Ηταν μια προπόνηση ενόψει του Πανελλήνιου;

«Κάπως έτσι. Είναι και το ΣΕΦ που είναι περίεργο στάδιο, το ταρτάν έχει ξύλο από κάτω και θέλει ιδιαίτερη αντιμετώπιση για να κάνεις καλό άλμα. Δεν πας με το ίδιο σκεπτικό σε όλα τα στάδια. Εχουν αλλάξει τους διαδρόμους και είναι καινούριο, έπρεπε να το τεστάρω.

Το ΟΑΚΑ είναι σε κακή κατάσταση έξω το ταρτάν. Είναι ακατάλληλο, οριακά επικίνδυνο δεν πάω για προπόνηση ούτε το καλοκαίρι. Το εσωτερικό έχει άλλα προβλήματα».

-Tι γεύση σου άφησε το Πανελλήνιο στο ΣΕΦ και η 3^η θέση;

«Σίγουρα δεν ήταν αυτό που περίμενα, είχα μια ατυχία στην πρώτη προσπάθεια που μου στέρησε την ευκαιρία να παλέψω στον υπόλοιπο αγώνα , με ενόχλησε η φτέρνα λόγω λάθος πατήματος. Παρόλα αυτά με πόνο κατάφερα να κάνω 16.22 στην τελευταία προσπάθεια».

-Τι στόχους έχεις βάλει φέτος για κλειστό και ανοιχτό;

«Από τη στιγμή που πήδηξα κοντά στα 17 μέτρα, πρωταρχικός μου στόχος είναι αυτός και αν μπορώ να το ξεπεράσω. Τα 17 μέτρα είναι όνειρο κάθε τριπλουνίστα και το ονειρεύομαι και εγώ. Θέλω να είμαι στις μεγάλες διοργανώσεις».

-Τι όνειρο έχεις; Συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Προφανώς όνειρο κάθε αθλητή είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς, αν γίνει να πηδήξω τα 17 μέτρα σε Ολυμπιακούς ακόμη καλύτερα. Το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου τη συμμετοχή. Στους προηγούμενους ήμουν κοντά, ψιλοφλέρταρα. Δουλεύω όσο περισσότερο γίνεται για να βρίσκομαι εκεί. Βήμα βήμα όμως».

«Μου άφησε πίκρα η περσινή σεζόν, είπα ουάου όταν έμαθα για την 3^η επίδοση όλων των εποχών»

-Η περσινή σεζόν τι γεύση σου άφησε;

«Λίγο πίκρα μου άφησε και με πίεσε αρκετά. Με είχε επηρεάσει στο ξεκίνημα της σεζόν. Στον κλειστό είχα ξεκινήσει καλά αλλά στον ανοιχτό είχα ένα τραυματισμό που με επηρέασε και πήγα στο Ευρωπαϊκό με αυτόν τον τραυματισμό. Ηταν ένας τραυματισμός που δεν ήξερα και με φόβισε. Πήγαινα τυφλά, δεν ήξερα τι να περιμένω. Φέτος δεν ήξερα αν θα ξαναπονέσω. Με πείσμωσε κιόλας όταν δεν έκανα κάτι αντάξιο των προσδοκιών μου στο Μόναχο και το είπα και στον προπονητή. Πήρα και τα καλά της αποτυχίας».

-Το περσινό 16.79μ. στο μίτινγκ της Καρλσρούης ήταν το highlight της περσινής χρονιάς;

«Ναι ήταν η καλύτερη στιγμή μου, το ατομικό ρεκόρ μου στον κλειστό».

-Όταν έμαθες ότι κατέχεις την 3^η επίδοση των Ελλήνων όλων των εποχών πως ένιωσες;

«Το έμαθα μετά. Μου το είπε ο Εθνικός προπονητής (Μελέτογλου) πως είχα την ίδια επίδοση με εκείνον. Ενιωσα εντυπωσιασμένος πως είμαι ο 3^ος όλων των εποχών, αν και όλοι οι αθλητές σκεφτόμαστε το ακόμη παραπάνω για να γίνουμε ο 1^ος. Αυτό σκέφτηκα και εγώ».

-Τι δεν πήγε καλά πέρυσι στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου;

«Δεν είχα ξαναπάει σε Ευρωπαϊκό Ανδρών, έγινε πρώτη φορά στη ζωή μου. Ο τραυματισμός με ταλαιπωρούσε για μήνες, είχα ελλείμματα στην προπόνηση κυρίως τεχνικά. Ενιωθα έλλειψη στο δρομικό μου κομμάτι, δεν είχα βρει την βαλβίδα».

-Ποια είναι η σχέση σου με τον Μίλτο Τεντόγλου;

«Εγώ κάνω παρέα με τον Μίλτο από μικρή ηλικία, ήμουν 15 ετών όταν τον γνώρισα. Τον γνώρισα πριν γίνει ο κορυφαίος. Από ένα πανελλήνιο γνωριστήκαμε και κολλήσαμε, μετά κάναμε παρέα όταν άρχισα να προπονούμαι στο ΟΑΚΑ. Είναι κουλ όσο φαίνεται, είναι ο άνθρωπος που φαίνεται και έξω, είναι δοτικός, τα πράγματά του είναι και δικά σου. Μόνο που τον βλέπεις στην προπόνηση μπορεί να βοηθηθείς».

«Μου αρέσει η βροχή όταν έχω αγώνα, στον ανοιχτό είναι να σαν μπαίνεις στη μάχη»

-Πως ξεκίνησες τον στίβο και σε τι ηλικία;

«Ασχολιόμουν από μικρό παιδί. Στίβο ξεκίνησα στα Μέγαρα από 8-9 ετών, ο θείος μου με τον πατέρα μου με ώθησαν να πάω γιατί αγαπάνε τον στίβο. Βέβαια το ήθελα και εγώ. Ένα διάστημα πήγαινα μπάσκετ και στίβο παράλληλα. Στα 15 όταν μπήκα εθνική ομάδα στίβου, σταμάτησα το μπάσκετ και ασχολήθηκα με τον στίβο αποκλειστικά».

-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;

«Όταν ήμουν μικρός, εκεί σε ηλικία 15 ετών έκανα και μήκος. Εμένα δεν με βοηθάει το μήκος πάνω στο τριπλούν, γιατί έχω τελείως διαφορετική μέθοδο. Υπάρχουν τριπλουνίστες που το δουλεύουν πολύ το μήκος».

-Εχεις δοκιμάσει και μήκος ή σε κέρδισε απευθείας το τριπλούν;

«Επειδή ήμουν αλτικό παιδί, απορροφήθηκα στα άλματα. Ξεκίνησα με μήκος και μάλιστα με καλή επίδοση. Δοκίμασα μια χρονιά να κάνω τριπλούν και μπήκα εθνική ομάδα, έκανα την 5^η επίδοση όλων των εποχών. Είπα εδώ είναι το αγώνισμά μου. Ο προπονητής μου ο Κώστας Ηλίας με βοήθησε να το καταλάβω».

-Σου αρέσει περισσότερο ο κλειστός ή ο ανοιχτός στίβος;

«Μου αρέσουν και τα δύο. Ο κάθε ένας μου αρέσει για διαφορετικά πράγματα. Και τα δύο μου προκαλούν το ίδιο συναίσθημα. Ο κλειστός μου αρέσει λόγω των γηπέδων που μπορείς να πετύχεις, έχει εντυπωσιακά γήπεδα, με ξύλο από κάτω μπορώ να απογειώσω την επίδοσή μου. Ο ανοιχτός στίβος είναι λίγο πιο πολύ σαν να μπαίνεις μάχη, με το πιστόλι στον κρόταφο, μπορεί να βρέχει, να φυσάει. Αν βρέχει εμένα είναι το αγαπημένο μου, μου αρέσει να δυσκολεύομαι. Το πρώτο μετάλλιο σε διεθνή διοργάνωση στο Ευρωπαϊκό Κ20 το πήρα στη Σουηδία, μου είπε ο προπονητής μου βρέχει και είπα ωραία».

-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;

«Το χάλκινο μετάλλιο στο Μπόρας, έκανα 16.08μ. Η σπουδαιότερη διάκριση θα είναι να παραμείνω σε υψηλότερο επίπεδο για πολλά χρόνια, αυτό που έχει κάνει ο Μίλτος».

-Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Το διασυλλογικό πρωτάθλημα στο 2021 στον Αγιο Κοσμά, που πήδαγα με τον Τσιάμη, και βρισκόμαστε να πηδάω 16.86, το ατομικό ρεκόρ στον ανοιχτό στίβο, ο Τσιάμης πήδηξε πάνω από 17 μέτρα. Ηταν τρομερές επιδόσεις. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω το μετάλλιο στη Σουηδία. Τον τελικό του Ταλίν είναι ο πρώτος αγώνας που θέλω να ξεχάσω. Γλίστρησα στα δοκιμαστικά άλματα στη βαλβίδα. Ράγισε το δάχτυλό μου και έπεσε στο σκάμμα. Ηταν δύσκολο να κατέβω στον τελικό και έσφιξα τα δόντια για να κατέβω. Τερμάτισα 5^ος ».

«Εχω μεταμορφωθεί με τον Βασιλικό, με τη μουσική ξεφεύγει το μυαλό μου»

-Θέλω να μου σχολιάσεις το θέμα των εγκαταστάσεων στο ΟΑΚΑ. Είσαι ευχαριστημένος;

«Ευχαριστημένος δεν είμαι μόνο από τις συνθήκες προπόνησης. Εχει 5 βαθμούς μέσα στο προπονητήριο και όταν βρέχει, στάζει μέσα. Όταν έχει τόσο κρύο δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις, χρειάζεσαι ζέστη. Προσαρμοζόμαστε με τον προπονητή μου. Εξω δεν γίνεται προπόνηση υψηλού επιπέδου».

-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Δημήτρης Βασιλικός;

«Από το 2018-2019 συνεργαστήκαμε πρώτη φορά. Είναι ένας άνθρωπος που ταιριάξαμε πολύ εύκολα. Είμαστε και φίλοι ταυτόχρονα, εκτός από τη σχέση αθλητή-προπονητή. Τον έχω πολύ ψηλά στην καρδιά μου. Ταιριάξαμε πολύ καλά, έχω μεταμορφωθεί σαν αθλητής από τότε που με πήρε. Εχω γίνει πολύ καλύτερος αθλητής και τον ευχαριστώ γι’ αυτό».

-Τι ρόλο έπαιξε η οικογένειά σου για να ασχοληθείς με τον στίβο;

«Η οικογένειά μου ήταν υποστηρικτική, με βοηθούσαν, μου έλεγαν να συνεχίσω, ήταν εκεί στις επιτυχίες και στις αποτυχίες. Ήταν το καλύτερο περιβάλλον που μπορούσα να μεγαλώσω και να συνεχίσω τον στίβο. Σαν αθλητής έχω περάσει και εγώ τραυματισμούς, έχω πει πράγματα που δεν εννοώ. Οι γονείς μου με έβαζαν ξανά στην πραγματικότητα».

-Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τις σπουδές σου (ΤΕΦΑΑ) με τον πρωταθλητισμό;

«Είχα βγει 2^ος σε Παγκόσμια Γυμνασιάδα στην Τουρκία στα 16 μου και μπήκα με άνευ στη Γυμναστική Ακαδημία. Είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις παράλληλα. Κάποιο πρέπει να αφήσεις πίσω, εγώ τώρα έχω εστιάσει στον αθλητισμό. Είναι απαιτητική σχολή, το πάω σιγά σιγά».

-Εχεις ταλέντο και στη μουσική. Είναι κάτι που σε ηρεμεί από την ένταση του στίβου;

«Είμαστε η παρέα που παίζουμε μαζί, έχω μία μπάντα και σκεφτόμαστε να κάνουμε και κάτι λάιβ. Από μικρός είμαι στη μουσική, όπως η μαμά μου και ο αδερφός μου. Είναι το βασικό για να ξεφεύγει το μυαλό μου από τον στίβο. Δεν ξέρω τι θα κάνω χωρίς τη μουσική, μπορεί να παίζω με τις ώρες κιθάρα. Τραγουδάω κιόλας (σ.σ. γέλια)».

-Πόσο δύσκολο είναι να ανταπεξέλθεις στα έξοδα του στίβου; Εχετε βοήθεια από την Πολιτεία;

«Αμεση βοήθεια από την Πολιτεία δεν έχουμε, έμμεσα δίνει κάποια χρήματα στην Ομοσπονδία για να πάνε σε εμάς. Εμείς σαν εθνική ομάδα παίρνουμε μισθό από την ομοσπονδία αλλά δεν είναι κάτι μεγάλο. Καταφέρνουμε μόνοι μας από χορηγούς και από μεγάλους αγώνες. αν είσαι σταθερά σε υψηλό επίπεδο μπορείς να γίνει ανεξάρτητος οικονομικά. Αν δεν είσαι σταθερός, είναι δύσκολο. Ξέρω παιδιά που κάνουν πρωταθλητισμό και δουλεύουν».