“Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο στην καριέρα μου”, δηλώνει ο Ντραγκόφσκι. Ε πώς να το είχε ξαναζήσει; Ούτε και πρόκειται να το ξαναζήσει στο μέλλον. Αυτά μια φορά γίνονται κι αν μιλάμε για αγώνες μεταξύ ελληνικών ομάδων, θύμα συνήθως είναι ο ΠΑΟΚ. Η ομάδα-εξπέρ στο να βρίσκει ξεχωριστούς, απίθανους, εξωπραγματικούς τρόπους για να αυτοκτονήσει. H ομάδα, ταυτόχρονα, που δικαιούται ένα Οσκαρ Γκίνιας.
Βασικά, ο Ντραγκόφκσι έζησε την απόλυτη ευτυχία επειδή έτυχε να φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Την ομάδα που δικαιούται το Οσκαρ Εύνοιας της Τύχης. Μήπως και με τον Λημνιό το ίδιο δεν έγινε; Επαιξαν ο μέγας γκαντέμης με τον μέγιστο τυχερό, ο γκαντέμης “πάτησε” τον τυχερό, αλλά στο τέλος, με διάφορους μαγικούς τρόπους, ο τυχερός ήταν εκείνος που πέτυχε τον σκοπό του. Και αυτό είναι το μόνο στο οποίο δεν αναφέρονται οι πράσινοι επικοινωνιολογοδημοσιογράφοι.
Μάγκας ο Ντραγκόφσκι μάς λένε, για το dna του Παναθηναϊκού μάς λένε, για το βάρος της πράσινης φανέλας που δεν συγκρίνεται με το βάρος της ασπρόμαυρης μάς λένε, όσα φαιδρά μπορούν να σκαρφιστούν μάς τσαμπουνίζουν και παρόλο που αναγνωρίζουν ότι ο ΠΑΟΚ ήταν ανώτερος στο ματς (αυτό έλειπε), δεν είδα κανέναν να ομολογεί ότι το βασικό προσόν που διέθετε σ' αυτό το ματς, για πολλοστή φορά, η “ομαδάρα” τους ήταν η ακατάσχετη πωποφαρδία.
Ξέρετε, εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες έχουμε διαφορετική αντίληψη για το τι ακριβώς συμβαίνει στο γήπεδο. Και, το κυριότερο, αναγνωρίζουμε όταν η ομάδα ευνοείται (όταν, λέμε) και από τη διαιτησία, αλλά και από αυτό το αιωνίως ανεξήγητο φαινόμενο που λέγεται εύνοια της τύχης. Κορυφαίο παράδειγμα ο αγώνας με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, το 2019, στην πορεία για το αήττητο Πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός είχε 24 τελικές παίζοντας μονότερμα τον ΠΑΟΚ, αλλά ο ΠΑΟΚ νίκησε 1-0 με ένα αυτογκόλ σε παράλληλη σέντρα του Βιεϊρίνια. Ούτε για “ομαδάρα” μιλήσαμε, ούτε για το dna του μαχητή ΠΑΟΚ και άλλα τέτοια και παραδεχτήκαμε ότι ήρθε μία νίκη με άφθονη δόση τύχης. Μέχρι και αυτοσαρκαστικό σύνθημα φτιάχτηκε από τους πάντα ευρηματικούς και χιουμορίστες οπαδούς του ΠΑΟΚ: “ΠΑΟΚ, σ΄αγαπώ, ΠΑΟΚ είσαι ο ένας, χωρίς καμία τελική δεν κέρδισε κανένας”. Το θυμάστε φαντάζομαι.
Πενήντα πέντε χρόνια βλέπω ποδόσφαιρο, έζησα πολλές έντονες συγκινήσεις, χαρές και πίκρες, αλλά πρώτη φορά θύμωσα τόσο πολύ. Θύμωσα με την γκίνια του ΠΑΟΚ, τρελάθηκα με την απίστευτη τύχη του Παναθηναϊκού, στο τέλος βέβαια θύμωσα και με τους τέσσερις παίκτες του ΠΑΟΚ που δεν κατάφεραν να ευστοχήσουν στα πέναλτι. Οι τέσσερις στους πέντε τελευταίους. Και οι τρεις πρώτοι από αυτούς σε match ball. Τρεις φορές να πάρεις την πρόκριση με ένα πέναλτι και να μην μπορείς σε καμία. Και οι τρεις εκτελεστές έμπειροι, φτασμένοι παίκτες. Για όνομα του Θεού...
Ολα αυτά που έγιναν την περασμένη Τετάρτη στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας δεν έχουν λογική, ποδοσφαιρική, εξήγηση. Μόνο η μεταφυσική μπορεί να τα εξηγήσει. Αρα καταλήγω να λέω ότι κάποια στιγμή θα χαμογελάσει και ο γκαντέμης. Κάποια στιγμή θα πάρει κάτι πίσω από αυτά τα πολλά που του χρωστάει το τέρας που λέγεται Τύχη. Μπορεί να είναι στο Πρωτάθλημα, μπορεί να είναι στο Κόνφερενς Λιγκ, μπορεί να είναι και στα δύο, γιατί όχι;
Αρκεί ο ΠΑΟΚ να είναι ο ΠΑΟΚ που είδαμε σ' αυτό το καταραμένο παιχνίδι. Να είναι σταθερά τόσο καλός, μια που μας απέδειξε ότι μπορεί να είναι. Και μ' αυτό ακριβώς το δεδομένο, καιρός είναι να αντιληφθούν οι παίκτες του ότι είναι τραγικό να αδικούν τους εαυτούς τους και να καταδικάζουν την ωραία ομάδα τους με κακές εμφανίσεις που προκύπτουν ξαφνικά από το πουθενά. Κερδίζεις Παναθηναϊκό, κερδίζεις Ατρόμητο και μετά χάνεις από τον Παναθηναϊκό, παίρνεις με την ψυχή στο στόμα ισοπαλία από την ΑΕΚ, παθαίνεις πανωλεθρία από τον Ολυμπιακό και όλα αυτά μέσα στην Τούμπα. Ε, όχι. Δεν είναι αποδεκτό. Και δεν είναι αποδεκτό γιατί εσύ ο ίδιος, κύριε παίκτη του ΠΑΟΚ, έδειξες πάλι, αμέσως μετά, μέσα στη Λεωφόρο, ποιος είσαι στ' αλήθεια.
Ε, λοιπόν, παίξτε σε όλους τους αγώνες σαν αληθινός ΠΑΟΚ κι αφήστε την τύχη να νιώσει τις ενοχές της για να πάψει να σας γυρίζει την πλάτη. Πείτε της με την απόδοσή σας “όσο μας πληγώνεις τόσο μας πωρώνεις”.
ΥΓ. Κόουτς, οι εμμονές έχουν και όρια. Οταν βλάπτουν την ομάδα, ούτε αυτές είναι αποδεκτές...
