Το ερώτημα “ποιος ποδοσφαιριστής θεωρείται ποιοτικός” έχει αυτονόητη απάντηση: Ο ποδοσφαιριστής που διαθέτει προσωπικότητα, δεξιοτεχνία, ταχύτητα, εξυπνάδα, ενέργεια. Πέντε αρετές που συνυπάρχουν. Μία να λείπει, ο παίκτης απέχει από το να θεωρείται μεγάλης κλάσης. Και οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες.
Στον ΠΑΟΚ που δημιούργησαν φέτος το καλοκαίρι οι άνθρωποί του, με βασικό υπεύθυνο τον Ραζβάν Λουτσέσκου, υπάρχει μόνο ένας που τα έχει όλα. Το βλέπουν και το ξέρουν άπαντες: Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Μισεί να χάνει, “μιλάει” στην μπάλα, είναι ταχύς, είναι ευφυής, παίζει συνεχώς στα κόκκινα. Ποιος άλλος; Κανείς.
Τούτη τη στιγμή, ο Ρουμάνος τεχνικός είναι σε δικαιολογημένο vertigo. Ψάχνει να βρει τι φταίει, ψάχνει να βρει και τις λύσεις, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. Γιατί αυτά που λείπουν δεν μπορούν ξαφνικά να προκύψουν από το πουθενά, οπότε δεν βρίσκει και τις λύσεις, γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχουν. Ο αργός δεν γίνεται ταχύς, ο “άμπαλος” δεν γίνεται δεξιοτέχνης, ο “λαπάς” δεν γίνεται turbo. Ούτε κάποιος παίκτης μπορεί, με έναν τρόπο μαγικό, να αποκτήσει ποδοσφαιρική ευφυία.
Αν δεν το προσέξατε, παρατηρήστε το, σε κάθε ματς του ΠΑΟΚ, με οποιονδήποτε αντίπαλο: Ενας έχει την μπάλα και οι άλλοι βλέπουν. Σχεδόν πάντα περιμένουν την μπάλα στα πόδια τους για να κινηθούν. Σχεδόν ποτέ δεν κινούνται στον χώρο. Γι' αυτό γίνεται ο ΠΑΟΚ κουραστικός σαν θέαμα, γι' αυτό γίνεται προβλέψιμος, γι' αυτό δεν μπορεί να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, γι' αυτό δεν “βγάζει” με την μπάλα κάτω πολλές φάσεις, γι' αυτό έχει πρόβλημα και στο γκολ. Η ίδια ακριβώς αδυναμία είναι που δίνει στον αντίπαλο τις ευκαιρίες να “χτυπήσει” με αντεπιθέσεις. Η μπάλα χάνεται, την παίρνει ο αντίπαλος και ύστερα αρχίζει το... άλλο έργο, που λέγεται “σύγχυση και πανικός στην άμυνα”.
Ολα τα στοιχεία που σημαίνουν ποιότητα, όταν έρθει μια περίοδος που λείπουν σε μεγάλο βαθμό από το ρόστερ σου, πας για ψώνια και τα αγοράζεις. Το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ απέτυχε στα ψώνια. Πήρε παίκτες που δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για μια ομάδα που θέλει να κατακτήσει Πρωτάθλημα. Τότε, λίγοι το καταλάβαιναν κι ανάμεσά τους, δυστυχώς, ο Λουτσέσκου και ο Ιβάν. Τώρα, έχει γίνει εξόφθαλμο. Υποχρεώθηκαν να το αναγνωρίσουν οι πάντες.
“Ε και; Αρκεί που το αναγνωρίζουν;” θα ρωτήσετε. Προφανώς όχι. Τον Ιανουάριο πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε κάποιες πολύ καλές κινήσεις. Οσο δύσκολο κι αν είναι, πάντα υπάρχουν ευκαιρίες για ποιοτικές λύσεις, αρκεί να ξέρεις να ψάξεις και να είσαι καλά οργανωμένος. Ο Ολιβέιρα αποκτήθηκε Ιανουάριο, ο Μίσιτς το ίδιο. Δανεικοί; Εστω. Αξιόλογοι παίκτες χωρίς δουλειά αυτή την εποχή δεν είναι λογικό να υπάρχουν.
ΥΓ. Το κυρίως ζητούμενο είναι από αυτή τη μεταγραφική περίοδο να αρχίσει να “κτίζεται” η νέα ομάδα, που θα γίνει πανίσχυρη το επόμενο καλοκαίρι, με τα σκληρά διδάγματα από την αδράνεια του προηγούμενου. Αντε να δούμε...
