Η τρομερή ανατροπή του ΠΑΟΚ κόντρα στον Ολυμπιακό και τα όσα προηγήθηκαν πριν τον αγώνα, αναδεικνύουν το στοιχείο που έλειψε φέτος και έκανε την διαφορά πέρυσι. Ο Κώστας Πετρωτός αναλύει.
Θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι έπρεπε να περιμένουμε τον χθεσινό πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου με αντίπαλο τον Ολυμπιακό για να πειστούμε ότι ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες νικητές στις τάξεις του. Αλίμονο αν κανείς είχε αμφισβητήσει μία ομάδα που-με κάποιες προσθαφαιρέσεις βέβαια-κατέκτησε αήττητη το Πρωτάθλημα πέρυσι κάνοντας το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών και πήρε τρίτη σερί φορά το Κύπελλο.
Αφού το μέταλλο ήταν δεδομένο, τι σημαίνει τελικά το χθεσινό 3-2 για τον ΠΑΟΚ;
Η αντίδραση των ποδοσφαιριστών του Δικεφάλου μετά το 0-2 φανερώνει αρχικά αυτοσεβασμό. Δεν άντεχαν να βλέπουν άλλο τους εαυτούς τους να υποτιμούν την αξία τους και, επίσης, να κινδυνεύουν να πάνε για πρόωρες διακοπές.
Δείχνει όμως και κάτι ακόμη. Πώς όταν η ομάδα αυτή καθαυτή, το ποδοσφαιρικό τμήμα αν υπάρχει κανείς που δεν αντιλήφθηκε που εστιάζω, γίνεται η Νο1 προτεραιότητα για όλους μέσα στον σύλλογο, τότε σχεδόν πάντα πετυχαίνει τον στόχο της.
Για να προχωρήσω τον συλλογισμό μου θα πρέπει να κάνω μία απαραίτητη διευκρίνιση: Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη μία ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ να μην αφήνει καμία προσπάθειά σπίλωσης της ή χτυπήματος κάτω από την μέση, αναπάντητη. Όταν ένας σύλλογος κάνει πρωταθλητισμό πρέπει να ασχολείται με κάθε λεπτομέρεια και δεν μπορεί να αφήνει τον αντίπαλό του, ούτε να χρησιμοποιεί καταγγελίες σε προκάτ επιτροπές για να στήσει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι εις βάρος του, ούτε να προσπερνά... πρωτόγνωρους ελέγχους από την Αστυνομία στις 7.30 το πρωί, όταν σε άλλα γήπεδα δεν τολμά καν να ψάξει γιατί επί μεγάλο χρονικό διάστημα δεν λειτουργούν οι κάμερες.
Ο κανόνας που ξεχάστηκε φέτος στην Τούμπα
Ωστόσο, υπάρχει πάντα μία παράμετρος που για τον ΠΑΟΚ ήταν κανόνας πέρυσι και φέτος έχει λείψει πολύ από την καθημερινότητά του. Ποιος είναι αυτός; Το «πρώτα απ' όλα την ομάδα να προσέχουμε». Στην περσινή σεζόν δεν υπήρχε μέρα που να μην έβγαινε από τα γραφεία της Τούμπας η προσήλωση στο να είναι όλα καλά στην ομάδα, να μην υπάρχουν τραυματισμοί, ο προπονητής να έχει στην διάθεσή του αυτό που ζητάει και να μην χάνεται η προσοχή από την προετοιμασία για το κάθε επόμενο παιχνίδι ξεχωριστά.
Φέτος, δυστυχώς, αυτό κάποιες μέρες έφευγε εντελώς από το προσκήνιο. Πιθανόν, η τρομακτικά πετυχημένη περσινή σεζόν να εφησύχασε τους πάντες και να πίστευαν ότι όλα έχουν μπει σε μία ρέγουλα. Αυτή η χαλαρότητα επηρέασε από την αρχή της σεζόν. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός δεν ήταν στοχευμένος, το αγωνιστικό πλάνο, πλην των αγώνων με τον Αγιαξ, δεν είχε ξεκάθαρη στόχευση, δεν έγινε η δέουσα προσπάθεια για να κολλήσει ο νέος προπονητής με τους παίκτες. Η εξέλιξη της σεζόν ήρθε να δικαιώσει την άποψη ότι ο ΠΑΟΚ πορεύτηκε χωρίς ξεκάθαρη πυξίδα και αυτό το πλήρωσε τόσο με τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, όσο και με το -7 που αποτελεί χάσμα πολύ δύσκολο να γεφυρωθεί στο Πρωτάθλημα.
Το χθεσινό ματς συνιστά μία πολύ ηχηρή εξαίρεση στην αλλαγή του κανόνα που υπήρχε φέτος και ήθελε τα εκτός γηπέδου πιο σημαντικά από την ίδια την ομάδα. Για όσους δεν το παρατήρησαν με την... ισοπαλία σαν ήττα από την Ξάνθη, είναι η πρώτη φορά που η κουβέντα εστιάστηκε στο καθαρό αγωνιστικό κομμάτι του ΠΑΟΚ. Γιατί η ομάδα ξέμεινε από στόπερ, τι φταίει και έχει τόσο μέτρια εικόνα, γιατί δεν βγάζει πάθος στα παιχνίδια της;
Όλος ο ΠΑΟΚ από τον πιο απλό οπαδό μέχρι τον Ιβάν Σαββίδη έριξαν το βάρος στο να αφυπνιστούν οι παίκτες για να κρατήσουν ζωντανό έναν από τους μεγάλους στόχους της σεζόν. Το γεγονός ότι η ομάδα κατάφερε να πετύχει μεγάλη νίκη με ανατροπή , οφείλεται πιθανόν σ' αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που «έθιξε» τον εγωισμό των παικτών, μαζί και με τα δυο γκολ του Ολυμπιακού. Η εικόνα του ΠΑΟΚ από την ώρα που ο Πέλκας έκανε το 1-2 μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα, φανέρωνε μία ομάδα που είχε μπει σε...κόκκινο συναγερμό και παρά το ότι δεν είναι και στο καλύτερο φορμάρισμά της, είχε τα ψυχικά αποθέματα και το μυαλό να πάρει την νίκη. Ο ΠΑΟΚ οφείλει να συνεχίσει να έχει στην βιτρίνα το ποδοσφαιρικό τμήμα, γιατί μόνο έτσι θα φανούν τα θετικά του και ο κόσμος θα αναθαρρήσει και παράλληλα θα παίρνει χρήσιμα συμπεράσματα από τα λάθη του για το τι πρέπει να διορθώνει κάθε φορά.
Υ.Γ. Μετά και τις χθεσινές δηλώσεις του Αμπέλ Φερέιρα στην συνέντευξη Τύπου θεωρώ ότι το πρόβλημα δεν αρχίζει αποκλειστικά από τον τρόπο που ο ίδιος διαχειρίζεται την ομάδα. Ο Πορτογάλος τεχνικός μοιάζει να μην έχει ξεκάθαρη εικόνα για το τι συμβαίνει ακριβώς στην ομάδα του και προσπαθεί να παρουσιάσει μία πολύ απλοϊκή εικόνα. Προφανώς, δεν του δόθηκαν (κι αυτό δεν αφορά σε παιδιά που είναι συνεχώς δίπλα του όπως ο Καρυπίδης και ο Σαραϊδάρης) τα απαραίτητα εφόδια για κάποιες θέσεις, αλλά ας πρόσεχε. Λίγες εβδομάδες πριν δήλωνε, «δεν θέλω να φύγει και να έρθει κανείς στην ομάδα»...
