Η είδηση όπως την μετέφεραν χθες βράδυ τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης από την Αθήνα: «Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης με την συνοδεία των Σάββα Θεοδωρίδη και Γιάννη Βρέντζου πήγαν στα γραφεία της ΕΠΟ, όπου συναντήθηκαν με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας Γιώργο Σαρρή. Σύμφωνα με πληροφορίες στην συνάντηση βρέθηκε και το μέλος της ΚΕΔ Θανάσης Μπριάκος.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η διαιτησία, για την οποία ο Ολυμπιακός έχει παράπονα τα οποία εκφράστηκαν μετά το ματς με τον Παναιτωλικό από τον Σάββα Θεοδωρίδη».
Απλά πράγματα.
Ο Ολυμπιακός παραχώρησε ισοπαλία στον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, ο Σάββας Θεοδωρίδης παραπονέθηκε ότι ο διαιτητής Ανδρέας Παπάς από την Αθήνα ανέχθηκε το σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων, το 1-1 ήταν δύσκολο να χωνευθεί και για να μην επαναληφθούν ανάλογα...κρούσματα στο μέλλον ο πρόεδρος- ένας είναι ο πρόεδρος- φρόντισε με το καλημέρα το μήνυμα να σταλεί στους αποδέκτες του. Τον φυσικό προϊστάμενο της διαιτησίας και πρόεδρο της ΕΠΟ Γιώργο Σαρρή και τους τοποτηρητές του.
Προφανώς στο λιμάνι δεν διανοούνται ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει εκτός από τη νίκη και η ισοπαλία. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να γίνει σε περίπτωση ήττας.
Επειδή προσέχουν για να έχουν (τη μόνιμη εύνοια της διαιτησίας) κινήθηκαν αστραπιαία. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Όταν ο Ολυμπιακός δεν παίρνει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τους τρεις βαθμούς υπάρχει θέμα. Τεράστιο! Είναι πλέον αντικείμενο του ρεπορτάζ ποια θα είναι η τύχη του διαιτητή Παπά. Γιατί οι επόμενοι το γνωρίζουν. Αν ο Ολυμπιακός δεν νικήσει, κινδυνεύει να τους φάει το μαύρο σκοτάδι. Τόσο τους ίδιους όσο και τους προϊσταμένους τους.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ανοίγει ο δρόμος να περνάει ο Ολυμπιακός χωρίς προβλήματα από κάθε έδρα, από κάθε αντίπαλο. Θα φροντίζει γι΄ αυτό ο φόβος του κάθε διαιτητή που θα έχει τι θλιβερό προνόμιο να βρίσκεται στον δρόμο του.
Προφανώς δεν κατανοούν στο λιμάνι ότι έτσι ξεφτιλίζονται. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γιατί όταν ψάχνεις άλλοθι στη διαιτησία για μια ισοπαλία στο Αγρίνιο- γεγονός που προκαλεί τρανταχτά γέλια ακόμα και στα...τσιμέντα- τότε ακόμα και η αγωνιστική μικροψυχία χάνει το νόημα της.