Οστεοπόρωση: Τα φρούτα που κάθε 50αρα πρέπει να τρώει για γερά οστά

Τα δαμάσκηνα είναι γνωστό ότι κάνουν καλό στη λειτουργία του εντέρου, αλλά νέα αμερικανική έρευνα δείχνει ότι έχουν ευεργετικές ιδιότητες και για την υγεία των οστών. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δαμάσκηνα μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της απώλειας οστικής μάζας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Αυτό συμβαίνει πιθανώς λόγω της ιδιότητάς τους να μειώνουν τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, που συμβάλλουν στην απώλεια οστικής μάζας.

«Στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, τα χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων μπορούν να προκαλέσουν αύξηση του οξειδωτικού στρες και της φλεγμονής, αυξάνοντας τον κίνδυνο αποδυνάμωσης των οστών που μπορεί να οδηγήσει σε κατάγματα», δήλωσε η Connie Rogers, αναπληρώτρια καθηγήτρια Διατροφικών Επιστημών και Φυσιολογίας. «Τα δαμάσκηνα μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία των οστών επιβραδύνοντας ή αναστρέφοντας αυτή τη διαδικασία».

Στην οστεοπόρωση τα οστά γίνονται αδύναμα ή εύθραυστα και αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Σύμφωνα με τους ερευνητές η οστεοπόρωση είναι πιο συχνή σε γυναίκες άνω των 50 ετών. Η πάθηση επηρεάζει περισσότερες από 200 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως, προκαλώντας σχεδόν εννέα εκατομμύρια κατάγματα ετησίως. Υπάρχουν φάρμακα για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, αλλά οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια αναφέρουν ότι υπάρχει συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τρόπους αντιμετώπισης της πάθησης με τη διατροφή.

«Τα φρούτα και τα λαχανικά που είναι πλούσια σε βιοδραστικές ενώσεις όπως το φαινολικό οξύ, τα φλαβονοειδή και τα καροτενοειδή μπορούν δυνητικά να βοηθήσουν στην προστασία από την οστεοπόρωση. Τα δαμάσκηνα είναι στο επίκεντρο των ερευνών που έχουν γίνει και τις οποίες εμείς αναλύσαμε», δήλωσε η Μαίρη Τζέιν Ντε Σόουζα, καθηγήτρια κινησιολογίας και φυσιολογίας.

Τα οστά διατηρούνται σε όλη την ενήλικη ζωή μας με διαδικασίες που περιλαμβάνουν τη δημιουργία νέων οστικών κυττάρων και την απομάκρυνση παλαιών. Μετά την ηλικία των 40 ετών όμως, αυτή ο «θάνατος» των παλαιών κυττάρων αρχίζει να ξεπερνά τον ρυθμό σχηματισμού νέων οστικών κυττάρων. Αυτό μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες, όπως η φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες, όταν δηλαδή οι ελεύθερες ρίζες και τα αντιοξειδωτικά δεν βρίσκονται σε ισορροπία στον οργανισμό.

Τα δαμάσκηνα, έχουν πολλά διατροφικά οφέλη, όπως μέταλλα, βιταμίνη Κ, φαινολικές ενώσεις και διαιτητικές ίνες, που βοηθούν στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων.

Για την ανασκόπησή τους, οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, ανέλυσαν δεδομένα από 16 προκλινικές μελέτες σε μοντέλα τρωκτικών, δέκα προκλινικές μελέτες και δύο κλινικές δοκιμές. Σε όλες τις μελέτες, οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία που δείχνουν ότι η κατανάλωση δαμάσκηνων βοήθησε στη μείωση της φλεγμονής και του οξειδωτικού στρες και συνέβαλλε στην υγεία των οστών. 

Οι κλινικές δοκιμές έδειξαν ότι η κατανάλωση 100 γραμμαρίων δαμάσκηνων (περίπου 10 δαμάσκηνων) κάθε μέρα για ένα χρόνο βελτίωσε την οστική πυκνότητα στο αντιβράχιο και το κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης και μείωσε τα σημάδια οστεοπόρωσης. Επιπλέον, η κατανάλωση 50 ή 100 γραμμαρίων δαμάσκηνων την ημέρα για έξι μήνες απέτρεψε την μείωση της οστικής πυκνότητας, ενώ μείωσε και τον δείκτη οστικής απορρόφησης TRAP-5b, σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν έτρωγαν δαμάσκηνα.

«Τα στοιχεία από μελέτες στο εργαστήριο, προκλινικές μελέτες και περιορισμένες κλινικές μελέτες υποδηλώνουν ότι τα δαμάσκηνα μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της οστικής απώλειας. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις αλλαγές στο μεταβολισμό των οστών, στην αναστολή της φλεγμονής και στην καταστολή των δεικτών του οξειδωτικού στρες». Οι ερευνητές είπαν ότι είναι πιθανόν ο μηχανισμός που οδηγεί σε αυτά τα αποτελέσματα είναι ότι τα δαμάσκηνα προκαλούν αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου, που έχουν ως συνέπεια τη μείωση της φλεγμονής στο έντερο. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να μειώσει τα επίπεδα προφλεγμονωδών κυτοκινών και δεικτών οξειδωτικής βλάβης.

Οι ερευνητές πρόκειται να ανακοινώσουν και νέα στοιχεία για τις επιπτώσεις της κατανάλωσης δαμάσκηνων για 12 μήνες στη υγεία των οστών, στις φλεγμονώδεις οδούς και στο μικροβίωμα του εντέρου, ύστερα από μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που έχουν ήδη κάνει.

Πηγή: ygeiamou.gr