Την άποψη του κατέθεσε ο Χρήστος Κιούσης στο blog που διατηρεί σε αθλητικό σάιτ μιλώντας για το σοκ που υπέστησαν άπαντες στο Ράδιο Αρβύλα με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, εκφράζοντας την οργή του ως πρώην συνεργάτης κι ως πατέρας, ενώ ξεκαθάρισε ότι το εναπομείναν team θα σταθεί αρωγός στην παθούσα με όποιον τρόπο χρειαστεί.
Αναλυτικά τι έγραψε
Μπορεί να έρθει και αυτή η στιγμή. Όταν μαθαίνεις, ότι ο επί 13 χρόνια συνεργάτης σου έχει προβεί σε πράξεις εγκληματικές, αποτρόπαιες, σιχαμερές εις βάρος ενός προσώπου που δεν τον έβλαψε σε τίποτα και πουθενά. Από τη στιγμή που το μαθαίνεις και μετά, δεν υπάρχουν τακτικές, διαχείριση κρίσης, damage control ή όπως αλλιώς το λένε, υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Σηκώνεις το τηλέφωνο από την πρώτη στιγμή και απευθύνεις την ερώτηση: « Τι είναι αυτά που διαβάζω ρε; Τι έχεις κάνει;»
Και ναι όπως αποδεικνύει η δική του δημόσια δήλωση, τα έχει κάνει. Δεν λέγεται revenge porn, δεν εκδικήθηκε κανένας πρώην εραστής την γυναίκα με την οποία σύναψε σχέση, ανάρτησε, ενώ ήταν ακόμα σε σχέση, video και φωτογραφίες σε site με πορνογραφικό περιεχόμενο χωρίς τη συναίνεσή της. Δεν ξέρω με ποια αγγλική ή ελληνική ορολογία να αντικαταστήσω το revenge porn, ας απασχολήσει ψυχιατρικούς και νομικούς κύκλους αυτό.
Από την πρώτη μέρα, από την πρώτη στιγμή ο θύτης έπαψε να είναι για μας ακόμα και αυτό που απολύτως περιχαρακωμένα ήταν ως τότε, ένας επαγγελματικός συνεργάτης. Δεν υπήρχε ούτε άλλος δρόμος, ούτε διαφορετική σκέψη για μια στιγμή. Ο άνθρωπος αυτός πρόδωσε μια συνεργασία με τον πατέρα μιας κόρης κι ενός γιου, με τον πατέρα ενός γιου και τον πατέρα δυο κοριτσιών κι ενός αγοριού. Από τη στιγμή που μάθαμε την είδηση, είμαστε μόνο αυτό. Για αυτό δεν γίνεται να είμαστε και να συνεχίσουμε προς το παρόν ως οτιδήποτε άλλο.
Τα θύματα όμως δεν είμαστε εμείς. Το θύμα είναι ένα, βασανίστηκε και βασανίζεται άδικα και όλο αυτό πρέπει να πάρει ένα τέλος. Και θα πάρει. Όχι τέλος ως είδηση, τέλος ως βασανιστήριο. Ψυχικό και πνευματικό. Αυτή η εξόντωση τελειώνει εδώ.
Ξέρετε πολλές φορές οι άνθρωποι που αδικούνται κατάφωρα, φτάνουν να συντρίβονται σε ένα τείχος. Φτιαγμένο με υλικά όπως η σωματική κούραση, η ψυχική εξάντληση, η οικονομική αδυναμία, η μη ηθική υποστήριξη, υψώνεται μπροστά τους ένα τείχος που γράφει «δεν αντέχω άλλο», «δεν θα βρω το δίκιο μου ποτέ.» Δεν είναι μια τέτοια περίπτωση, γιατί δεν θα επιτρέψουμε εμείς να είναι.
Κατάφερα χτες βράδυ εκ μέρους της ομάδας μας να επικοινωνήσω με την κοπέλα μετά από δική μας on air παράκληση και δική της πρωτοβουλία και να μάθω όλη την αλήθεια από το στόμα της. Επικοινωνήσαμε και με τη δικηγόρο της, που μου περιέγραψε όλο το δικαστικό Γολγοθά που ανεβαίνει το θύμα από το 2019, σχεδόν τρία χρόνια πριν. Μάθαμε από πρώτο χέρι λοιπόν για τις επανειλημμένες παρακλήσεις του θύματος να κατέβει το παράνομα αναρτημένο πορνογραφικό υλικό, τις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, τη συστηματική εξαπάτηση, τη μη εμφάνιση στο δικαστήριο, την αποφυγή της αυτοφώρου διαδικασίας, τα πληροφορηθήκαμε όλα. Κι άκουσα στο τηλέφωνο έναν άνθρωπο απογοητευμένο κι αποκαμωμένο.
Η κοινή γραμμή που χαράξαμε στο studio μιλώντας με τον Αντώνη και τον Γιάννη δεν είχε να κάνει με δικό μας damage control, με διαχείριση της δικής μας κρίσης αλλά με τη διαχείριση της δικής της κρίσης που έχει μακρύνει χρονικά τόσο, που παύει να είναι «κρίση», για αυτό και το περιγράφω ως βασανιστήριο.
Όποια νομική, ψυχολογική ή άλλη αρωγή του θύματος την αναλαμβάνουμε εμείς. Ό,τι χρειάζεται για να δικαστεί τίμια αυτή η υπόθεση, όποια νομικά και επιστημονικά εργαλεία χρειάζεται η δικηγόρος της, όλα τα αναλαμβάνουμε εμείς. Δεν θα είναι ποτέ ξανά μόνη της απέναντι σε αυτόν που τόσο άδικα την έβλαψε.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της δικογραφίας (απίστευτο που πρέπει να χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση), γιατί η δικηγόρος της μου έδωσε αυτήν την πολύ συγκεκριμένη οδηγία. Δεν θα κάνουμε κανένα λάθος μπροστά στην αγανάκτηση και την οργή που νιώθουμε. Έχουμε τον απαραίτητο χρόνο, τους πόρους και πάνω απ’ όλα τη διάθεση να συμπαρασταθούμε εμείς εμπράκτως σε αυτή την κοπέλα, σαν είναι αδερφή μας, σαν να είναι κόρη μας.
Η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου «πώς γίνεται να μην ξέρατε;» είναι τόσο απλή. Ο άνθρωπος που έκανε τις πράξεις τις οποίες τώρα παραδέχεται δεν τις μοιράστηκε ποτέ με κανέναν. Ήξερε φαντάζομαι, ότι δεν θα μπορούσε να τις μοιραστεί με τον Αντώνη, τον Γιάννη, εμένα ή όποιον άλλο πίσω από τις κάμερες συνεργάτη μας διατηρώντας την ανωνυμία και την ατιμωρησία του.
Και τα έκανε όλα κρυφά. Και δυστυχώς δεν έκανε μόνο αυτά, όπως μαθαίνουμε από πρόσθετες καταγγελίες. Και δυστυχώς δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να έκανε που θα καταγγελθεί από δω και μπρος. Αλλά έτσι πρέπει! Να καταγγελθούν όλα και να βγουν όλα στο φως. Και άσχετα αν το στομάχι μας πάει να σπάσει από τη στεναχώρια και το θυμό, άσχετα αν αηδιάζουμε μπροστά στο βόθρο των πράξεων του, αυτό το καπάκι δεν θέλουμε να κλείσει σκεπάζοντας και κουκουλώνοντας άλλα θύματα.
Οι χρήστες των social media και οι αναρτήσεις τους, οι θεσμικοί και μη θεσμικοί παράγοντες που μυρίστηκαν αίμα και βγαίνουν να το γευτούν, οι κυβερνητικοί και μη, όλοι αυτοί που συμψηφίζουν υποθέσεις, χαρακτήρες και ζωές, όλοι θα πάρουν τις απαντήσεις τους εν καιρώ. Δεν είναι για μας αυτό το επείγον.
Κλείνω εδώ με μια ανθρώπινη παράκληση από όλους μας, τον Αντώνη, τον Γιάννη, εμένα, όλα τα παιδιά της παραγωγής προς τους συναδέλφους των media. Αφήστε το θύμα να ηρεμήσει, να συγκροτηθεί, να υπάρχει! Για ό,τι χρειάζεστε, επικοινωνήστε με τη δικηγόρο της. Μην γίνει άλλη ζημιά, σας παρακαλούμε. Εμείς ως επαγγελματίες μπορούμε να διαχειριστούμε τα πάντα. Εκείνη όχι. Ας είμαστε άνθρωποι πρώτα πρώτα, μετά ας είμαστε ό,τι άλλο.
