Θέλει να κάνει πολύ μεγάλη ομάδα ο Ιβάν Σαββίδης. Πάντα ήθελε. Θέλει να δημιουργήσει έναν ΠΑΟΚ που θα περάσει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και θα πάρει του χρόνου το νταμπλ. Πάντα ήθελε.
Πάντα ήθελε και το προσπαθούσε. Δεν λυπήθηκε τα χρήματα, τηρουμένων των αναλογιών βέβαια, δεν είπε ποτέ «όχι» σε μεταγραφές, πρόσφερε αρκετές φορές και το κάτι παραπάνω, όπως, για παράδειγμα, με τον Μπερμπάτοφ, αλλά η ομάδα έμεινε στάσιμη αγωνιστικά επί πέντε ολόκληρα χρόνια γιατί έκαναν πολλές λανθασμένες επιλογές οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύτηκε. Και οι λανθασμένες αυτές επιλογές δεν έγιναν μόνο με παίκτες, αλλά και προπονητές. Ειδικά στους προπονητές έχει και ο ίδιος ευθύνη.
Αν είχαν πετύχει στο έργο τους ο Αγγελίδης, ο Τσιστιακόφ και ο Αρνεσεν δεν θα τους είχε απομακρύνει. Κανείς από αυτούς, στα τρία πόστα που υπηρέτησαν, δεν πρόσφερε όσα έπρεπε. Κι από τη στιγμή που ο Ιβάν βρήκε τον Μίχελ, τον έκανε υπεύθυνο διεθνών σχέσεων, τον έκανε πρόεδρο, τον έκανε και τεχνικό διευθυντή. Πράγμα που σημαίνει ότι η ΠΑΕ δεν είναι επαρκώς στελεχωμένη. Εχει πρόεδρο τον Ιβάν, έχει τεχνικό διευθυντή τον Λούμπος Μίχελ, έχει υπεύθυνη οικονομικών τη Μαρία Γκοντσάρεβα, έχει γενικό διευθυντή τον Μάκη τον Γκαγκάτση και από εκεί και πέρα, ουσιαστικά, δεν έχει τίποτε άλλο, αν εξαιρέσουμε, φυσικά, το τμήμα επικοινωνίας, το οποίο δεν ασκεί διοίκηση. Ολοι τους κάνουν καλή δουλειά, όλους τους περιβάλλει με εμπιστοσύνη ο Σαββίδης, αλλά είναι λίγοι. Είναι λίγοι για να αντέξουν όλα τα βάρη, τις ευθύνες και το «τρέξιμο» που απαιτείται σε μια μεγάλη ΠΑΕ. Και εκτός του ότι είναι λίγοι σε αριθμό, είναι λίγοι και σε γνώσεις για να καλύψουν όχι μόνο τον δικό τους τομέα, αλλά και άλλους, γιατί, τελικά, αυτό αναγκάζονται να κάνουν.
Το ότι ο ΠΑΟΚ οργανώθηκε καλύτερα σε σύγκριση με την προ Σαββίδη εποχή, είναι δεδομένο. Είναι, όμως, επίσης δεδομένο ότι χρειάζεται να βρεθούν κι άλλα στελέχη, για να προσφέρουν, με τις εξειδικευμένες γνώσεις τους, σε ορισμένους πολύ σημαντικούς τομείς. Το ξέρει το αφεντικό, το έχει αντιληφθεί, γι’ αυτό και θέλει να ενισχύσει όχι μόνο την ομάδα, αλλά και την ΠΑΕ. Αλλωστε, δυνατή ομάδα χωρίς δυνατή ΠΑΕ δεν μπορεί να υπάρξει.
Το ζήτημα είναι πώς θα βρει αυτά τα στελέχη και πώς θα τα αξιολογήσει. Για την ακρίβεια, το κομβικό είναι αν ο ίδιος τα επιλέξει αφού τα τεστάρει, ή αν ακολουθήσει συμβουλές και υποδείξεις τρίτων, ή αποδεχτεί… αυτοπροτάσεις. Από αυτούς που υπέδειξαν άλλοι και από αυτούς που αυτοπροτάθηκαν, έχει καεί.
Ο φίλος τον φίλο, ω φίλε, ο κολλητός τον κολλητό, ω κολλητέ. Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται εδώ και πέντε χρόνια. Καιρός να το «πάρει αλλιώς» το μεγάλο αφεντικό για να ενισχύσει την ΠΑΕ ΠΑΟΚ με άξιους ανθρώπους που ο ίδιος θα επιλέξει, με τα δικά του και μόνο κριτήρια.
