Οι υποσχέσεις του κ. Μητσοτάκη και το μοντέλο του μνημονίου

Ο Βασίλης Μάστορας αρθρογραφεί για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η χθεσινή κόντρα Μητσοτάκη-Τσίπρα στη Βουλή με φόντο το ποδόσφαιρο, παρότι στην ολομέλεια ήταν προγραμματισμένη η συζήτηση για την αμοιβαία αμυντική συνεργασία Ελλάδας-ΗΠΑ, αποτελεί ακόμη μία απόδειξη της διείσδυσης του αθλήματος στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ο Πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέβασαν πολλές φορές του τόνους, σε μία προσπάθεια να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Τι μένει; Η πρόθεση του Πρωθυπουργού να βάλει κανόνες στο ποδόσφαιρο με κάθε κόστος. “Εχει μεγαλύτερη αξία η υγεία των πολιτών και η εκπαίδευση, από το ποδόσφαιρο” είπε σε μία αποστροφή του λόγου του ο κ. Μητσοτάκης και δεν είχε άδικο. Το ποδόσφαιρο και οι ιδιοκτήτες των ομάδων απασχόλησαν περισσότερο απ’ όσο έπρεπε τους πολιτικούς. Οχι ότι, παραδοσιακά, δεν έβαλαν και ετούτοι το χεράκι τους, καθώς πάντα θεωρούσαν τη δεξαμενή των φιλάθλων, έναν χώρο για “ψάρεμα” ψήφων. Επειδή όμως οι εποχές αλλάζουν και οι κοινωνίες προχωρούν ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουν κάποια πράγματα και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο γιατί όντως έτσι όπως πάει η ιστορία κινδυνεύει η συνοχή της χώρας.

“Καλύτερα να μην έχουμε καθόλου πρωτάθλημα παρά αυτό” είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή στέλνοντας μήνυμα προς όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται τέτοιες απειλές προς τους ιδιοκτήτες των ομάδων, αλλά στο τέλος δεν γίνονται πράξη. Είτε γιατί υπάρχει πρόβλημα με το αυτοδιοίκητο, είτε γιατί οι όποιες προσπάθειες πέφτουν επάνω στον τοίχο των ιδιοκτητών των ΠΑΕ και τα συμφέροντα τους. Εκτιμώ ότι η κοινωνία του ποδοσφαίρου είναι περισσότερο ώριμη από κάθε άλλη φορά ώστε να αποδεχτεί αλλαγή του σκηνικού στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Λίγη αξία θα έχει να ονομαστεί μνημόνιο ή κάπως διαφορετικά. Αξία έχει μόνο το μοντέλο που θα προκριθεί να πείσει για την αξιοπιστία του. Δηλαδή για το μεγάλο και… αθάνατο μικρόβιο του ποδοσφαίρου μας.