Τι ψάχνεις;

Οι τοίχοι δεν θα μας αφήσουν να ξεχάσουμε ποτέ…

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

«Η 28^η Φεβρουαρίου του 2023 ανήκει στο παρελθόν» θα πει κάποιος, «ας κοιτάξουμε το μέλλον» θα ξεστομίσει κάποιος άλλος, αλλά ο κόσμος δεν ξεχνάει και δεν πρέπει να ξεχάσει τι συνέβη εκείνο το βράδυ στα Τέμπη, όταν σε μια στιγμή δεκάδες ψυχές χάθηκαν από την εγκληματική αμέλεια του κράτους.

Όπως όλα τα κακά μαντάτα, η είδηση ταξίδεψε γρήγορα. Ξαφνικά το πιο ασφαλές μέσο μαζικής μεταφοράς έγινε το πιο επικίνδυνο και ενώ οι σκέψεις όλων ήταν στα θύματα και στις οικογένειες τους, σκέφτεσαι «μπορεί να ήμουν εγώ σε αυτό το τρένο», «τόσες φορές μπήκα σε αυτά τα βαγόνια».

Και οι σκέψεις γίνονται εικόνες, και τότε αντιλαμβάνεσαι πως το γεγονός ότι δεν ήσουν εσύ ένα από τα θύματα των Τεμπών ήταν επειδή ήσουν απλά τυχερός. Και η θλίψη, η στεναχώρια γίνονται οργή και θυμός.

Ο λαός βγήκε στους δρόμους, διαδήλωσε, φώναξε, έδειξε πως η τραγωδία αυτή δεν θα ξεχαστεί… και αν πάει να ξεχαστεί θα υπάρχουν τα συνθήματα και τα γκράφιτι στους τοίχους να σου θυμίζουν πάντα πως από τύχη ζεις.

Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης οι τοίχοι γέμισαν με συνθήματα για τα Τέμπη, οι φοιτητές της Φιλοσοφικής και του Πολυτεχνείου δημιούργησαν μνημεία στην είσοδο των σχολών για τους συμφοιτητές τους, για τους φίλους τους, για τις σχέσεις τους, ενώ αντίστοιχο μνημείο υπάρχει στο ΠΑΜΑΚ και στον σταθμό του ΟΣΕ.

Στην Καλαμαριά δεσπόζει ένα επιβλητικό γκράφιτι από τον Ορέστη Παπαγεωργίου, το οποίο απεικονίζει ένα ρομποτικό χέρι που κάνει μία συγκεκριμένη χειρονομία, με το μεσαίο δάχτυλο, το οποίο είναι το μοιραίο τρένο.

Ο Sandman, όπως είναι το ψευδώνυμο που υπογράφει τα γκράφιτί του, μίλησε στο Metropolis 95.5 για το έργο του: «Αφιερωμένο σε όσους έφυγαν αναίτια. Αφιερωμένο σε όσους ευθύνονται… για να μην ξεχάσουμε, να μην εφησυχάσουμε, μέχρι οι υπεύθυνοι να πληρώσουν, μέχρι να μπορούμε να ταξιδεύουμε χωρίς να παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα, μέχρι η ζωή να αποκτήσει περισσότερη αξία από το χρήμα».

Και μεταξύ άλλων πρόσθεσε: «Θέλω να υπάρχει κάτι σαν μνημείο γιατί η μνήμη μας είναι χρυσόψαρου. Θέλω να μας θυμίζει ότι υπάρχουν ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν. Γιατί μέχρι στιγμής οι ευθύνες είναι κάτι αόριστο. Γι' αυτό και ο κόσμος βγαίνει ξανά και ξανά στους δρόμους. Είναι σημαντικό όσοι περνάνε από εκεί να το βλέπουν, γι' αυτό το έκανα σε κεντρικό σημείο.

«Δυστυχώς είχα τρία άτομα στον ευρύτερο κύκλο μου που ήταν στο τραίνο. Ευτυχώς δεν είχα κάποιον από τον στενό μου κύκλο. Έμαθα ότι κάποιοι που ήταν δίπλα μου πριν από λίγο καιρό έφυγαν από την ζωή. Κατανοήσαμε όλοι ότι από καθαρή τύχη δεν ήμασταν στη θέση αυτών των ανθρώπων».

Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας υπάρχει ακόμη ένα γκράφιτι αφιερωμένο στα θύματα των Τεμπών και στους υπεύθυνους της 28^ης Φεβρουαρίου. Το εν λόγω γκράφιτι δημιούργησαν οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ και θυμίζει το δημοφιλές πίνακα του Νορβηγού Έντβαρτ Μουνκ το 1893, η "Κραυγή".

Τα συνθήματα, τα μνημεία και τα γκράφιτι για τα θύματα των Τεμπών δεν είναι μόνο ένας φόρος τιμής στις 57 ψυχές που χάθηκαν, βρίσκονται εκεί για να μην ξεχάσουμε ποτέ τι συνέβη το βράδυ της 28^ης Φεβρουαρίου του 2023.