Δεν του πάνε του δικέφαλου οι σκιαμαχίες. Ως εκ τούτου στις υποχρεώσεις που απέμειναν κι έχουν σχέση με την προσπάθεια να κατακτηθούν οι δύο τελευταίοι στόχοι της χρονιάς, επιβάλλεται να παρουσιαστεί «διαφορετικός» από ότι στα περισσότερα τελευταία παιχνίδια του (μόνη εξαίρεση το πρώτο 45λεπτο της αναμέτρησης του με τον Παναθηναϊκό). Με απλά λόγια πρέπει να «επιστρέψει» στους αγωνιστικούς χώρους ένας ψυχωμένος ΠΑΟΚ που θα είναι σε θέση να επιβάλλει την κυριαρχία του και να καταδείξει τη δυναμική του με άνεση. Κάτι που διέθετε σε όλες τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του και τις μεγάλες κατακτήσεις του στο πρόσφατο παρελθόν (νταμπλ). Δυστυχώς όμως κάπου ξεστράτισε. Η κεκτημένη ταχύτητα ελαττώθηκε και σε μερικές περιπτώσεις χάθηκε τελείως. Οι συνέπειες είναι γνωστές και δεν είναι της ώρας αλλά ούτε και χρήσιμο να σχολιαστούν. Κι αυτό, γιατί υπάρχουν αγώνες μέχρι το φινάλε της περιόδου από το αποτέλεσμα των οποίων θα κριθεί αν η χρονιά δεν θα πάει χαμένη.
Οι στόχοι που απέμειναν μετά την απώλεια του τίτλου, για την οποία ασφαλώς υπάρχουν ευθύνες και κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδοθούν και να αναλυθούν, είναι προσβάσιμοι. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουν – σε απόλυτο βαθμό – ο Πορτογάλος κόουτς και οι παίκτες που θα επιλεγούν για το καθένα από τα υπόλοιπα παιχνίδια. Ιδιαίτερη προσοχή σίγουρα για αυτό της Τετάρτης. Και όταν λέμε να το συνειδητοποιήσουν δεν εννοούμε τίποτα περισσότερο από την συναίσθηση της κρισιμότητας της αποστολής τους και το χρέος τους απέναντι στον κόσμο της ομάδας, στην ίδια την ομάδα, στον εαυτό τους και στον Ιβάν Σαββίδη. Είναι αλήθεια πως η χρονιά έγινε δύσκολη εξαιτίας πολλών προβλημάτων που προέκυψαν. Ένα από αυτά ήταν και οι σοβαροί τραυματισμοί. Σαφέστατα είχαμε και λάθη από όλους τους εμπλεκόμενους.
Όμως δεν μπορεί να γίνει ανεκτός ο παθητικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης και αυτής της απρόσμενης οπισθοδρόμησης. Κάποια στιγμή όλοι επιβάλλεται να αντιδράσουν και να σηκώσουν κεφάλι. Δεν μπορεί ξαφνικά ο μεγάλος ΠΑΟΚ να γίνει μικρός. Ούτε οι ίδιοι παίκτες που αποθεώθηκαν για τις έξοχες εμφανίσεις τους έγιναν ρετάλια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αν μερικοί από αυτούς «λάσκαραν» από τυχόν πιέσεις και κακομεταχείριση (λάθος διαχείριση) έχουν την ευκαιρία τους να αποκατασταθούν.
Η εικόνα πρέπει να αλλάξει ξεκινώντας από την ψυχολογία και καταλήγοντας στο κοουτσάρισμα. Ο Αμπέλ Φερέιρα έχει αρκετές εμπειρίες – θετικές και αρνητικές – που του δίνουν το δικαίωμα να παρουσιαστεί από εδώ και πέρα προσεκτικός και καλά διαβασμένος. Αν χρειαστεί να γίνει τολμηρός, να κάνει τομές όταν τις απαιτεί το παιχνίδι και να δείξει περισσότερη προσοχή στις αλλαγές και στο χρόνο που αποφασίζει να τις κάνει. Επίσης, να δείξει εμπιστοσύνη σε όλους τους παίκτες. Είναι φανερό ότι τους λείπει η αυτοπεποίθηση και αυτό είναι δική του υπόθεση. Επιστρέφοντας λοιπόν στους λόγους για τους οποίους απαιτείται από εδώ και πέρα και αρχής γενομένης από σήμερα με τον ΟΦΗ, επαναλαμβάνουμε ότι εκείνο που περιμένει ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι να ξαναδεί παίκτες – πολεμιστές και όχι αγωνιστικές καρικατούρες. Οι σκιαμαχίες δεν του πάνε του ΠΑΟΚ.
ΥΓ: Χαμός στο ίσιωμα με τον Αλέκο να ξεσαλώνει και να δίνει τα ρέστα του. Ο αμείλικτος κατήγορος στο παρελθόν του Μαρινάκη παρουσιάστηκε λάβρος υπερασπιστής του «ξεσπαθώνοντας» εναντίον όλων και βάζοντας πρώτο στόχο τον Αλαφούζο. Ο τελευταίος απαντώντας στο υβρεολόγιο του, του είπε: «Έχεις εκπροσωπήσει όλους τους εγκληματίες, τον κακό σου τον καιρό, είσαι τρελός». Βέβαια το φούμο που έφαγε ο Αλέκος στην υποψηφιότητα του ήταν περισσότερο μαύρο από το μπουρί μιας μπουκωμένης ξυλόσομπας. Η πλειοψηφία του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα για τη προεδρία του Συνεταιρισμού. Αυτός όμως ακάθεκτος απειλούσε το σύμπαν εκτοξεύοντας φαντασιοπληξίες και μπουρδολογήματα.
