Η πολιτική των ανθρώπων των λευκών κολάρων είναι ιστορικά γνωστή. Δίνουν περισσότερη αξία στο επικοινωνιακό κέρδος και λιγότερο στο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ποντάροντας πολλές φορές, βολεμένοι στην εξουσία τους, στη λήθη των λαών αποφασίζουν χωρίς να νοιάζονται για την αποτελεσματικότητα ή την αδικία όποιων των μέτρων.
Η πλειονότητα των Ελλήνων έδειξε κατανόηση στις κυβερνητικές αποφάσεις την περασμένη άνοιξη. Είτε γιατί υπήρχε λίγη ενημέρωση για τον covid-19, είτε γιατί οι εικόνες από την Ιταλία, την Ισπανία και την Κίνα προκαλούσαν τρόμο, η απόφαση για το lockdown «πόνεσε», αλλά οι περισσότεροι συμβιβαστήκαμε με την άποψη ότι η υγεία έχει μεγαλύτερη αξία από το όποιο οικονομικό κέρδος.
Σιγά-σιγά η χώρα άρχισε να μπαίνει στην κανονικότητα. Η κυβέρνηση ήταν πλέον περισσότερο υποψιασμένη για τη διαχείριση της πανδημίας όπως και η επιστημονική κοινότητα. Συγχρόνως όλοι ήξεραν ότι δεν τελείωσε αυτή η μάχη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα έπρεπε να είναι έτοιμοι για το, αναμενόμενο, νέο κύμα.
Όχι ποντάροντας στην ευαισθητοποίηση των πολιτών αλλά έχοντας πάρει όλα τα απαιτούμενα μέτρα και οχυρώνοντας το κράτος απέναντι στην απειλή. Με τη δημιουργία περισσοτέρων κλινών ΜΕΘ και την πρόσληψη του αντίστοιχου προσωπικού και την προετοιμασία μέτρων τα οποία θα πλήξουν λιγότερο την οικονομία. Κυρίως, με μέτρα για τους εργαζόμενους οι οποίοι δουλεύουν στους χώρους που πλήττονται περισσότερο, όπως είναι η εστίαση και το λιανεμπόριο.
Εκεί όπου οι περισσότεροι εργαζόμενοι δε διαθέτουν οικονομικό λίπος για να περάσουν αξιοπρεπώς ούτε μία εβδομάδα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν υλοποιήθηκε. Η απόφαση για lockdown οδήγησε σε μία νύχτα τους εργαζόμενους στην ανεργία. Μέτρα οριζόντια, με κύριο μέλημα την αναχαίτιση της διάδοσης του ιού. Με τα σχολεία, τα οποία την περασμένη άνοιξη θεωρήθηκαν εστία μετάδοσης του ιού, ανοιχτά.
Με το λιανεμπόριο να κλείνει, χωρίς σοβαρή αιτιολογία, την ίδια ώρα που τα super market παραμένουν ανοιχτά. Αντιφατικές αποφάσεις, προφανώς κάτω από την πίεση που δημιουργεί η έλλειψη κλινών ΜΕΘ. Αυτές δηλαδή που οι πολιτικές ηγεσίες ήταν υποχρεωμένες να δημιουργήσουν εδώ και δεκαετίες. Αλλά όταν κάνεις focus στην επικοινωνία και όχι στο αποτέλεσμα και την πρόληψη, έρχεται η ώρα που το πρόβλημα γιγαντώνεται και το βρίσκεις μπροστά σου.
Μόνο που οι πολιτικοί πετούν τη λύση του προβλήματος στους πολίτες οι οποίοι συνήθως δεν είναι και οι δημιουργοί του. Οπότε δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε από τη δεύτερη version της διαχείρισης του covid-19.
