Για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου είναι εύκολο ο «γάμος» να μετατρέπεται σε «κηδεία». Το έχει πει άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας, όταν ήταν Ομοσπονδιακός προπονητής. Ισως είναι και χαρακτηριστικό της φυλής μας. Να πετάμε στα… σύννεφα με ένα καλό αποτέλεσμα και να απογοητευόμαστε όταν κάτι δεν πάει καλά.
Η πρώτη παράσταση της Εθνικής με τον Πογιέτ στον πάγκο και αντίπαλο την Ρουμανία, είχε θετικό πρόσημο. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έστειλε μηνύματα αισιοδοξίας. Σ’ αυτό βοήθησε και ο τρόπος παιχνιδιού των Ρουμάνων.
Στον αγώνα με το Μαυροβούνιο όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Σχεδόν απογοητευτικά. Η Εθνική έβγαλε μέσα στο χορτάρι παθογένειες του παρελθόντος. Απ’ αυτές που είχε δείξει τόσο με τον Μίχαελ Σκίμπε στον πάγκο όσο και με τον Τζον φαν’τ Σιπ.
Διάθεση υπήρχε από τους διεθνείς, όπως και ομαδικό πνεύμα, όμως δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν το αγωνιστικό πλάνο, όταν είχαν την μπάλα στα πόδια. Δεν κατάφεραν να παίξουν δημιουργικό ποδόσφαιρο και η Εθνική ήταν προβλέψιμη στην ανάπτυξη. Μπουχαλάκης και Μπακασέτας είχαν μόνιμα αντίπαλο «κολλημένο» πάνω τους και η αδυναμία ανάπτυξης από τα πλάγια (Τσιμίκας, Λύρατζης) ήταν εύκολα αντιληπτή.
Η Εθνική είχε κατοχή της μπάλας που ξεπέρασε το 60%, αλλά δημιούργησε μόνο μία σοβαρή φάση για γκολ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα! Η απόδειξη ότι είχε πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι.
Παραδοσιακά οι ομοσπονδιακοί προπονητές δεν αρχίζουν τη θητεία τους στην Εθνική Ελλάδας με δυο διαδοχικές νίκες. Αυτό ισχύει από το 1994. Ο Πογιέτ δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Νίκη στο Βουκουρέστι και ήττα στο Μαυροβούνιο.
Πρέπει να προβληματιζόμαστε από την εικόνα της Εθνικής στην Ποντγκόριτσα; Τόσο όσο θα πρέπει να ενθουσιαζόμαστε με την εμφάνιση του Βουκουρεστίου. Δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα γιατί είναι ελάχιστος ο χρόνος που δούλεψε ο νέος προπονητής με τους διεθνείς.
Περιμένουμε να αλλάξουν πολλά στη συνέχεια; Λογικά δεν θα δούμε κάτι θεαματικό. Απλώς ο Ουρουγουανός θα καταφέρει να «περάσει» κάποια πράγματα από τη φιλοσοφία του στην ομάδα, τα οποία θέλουν περισσότερο χρόνο από τις 4-5 προπονήσεις που δούλεψε με τους διεθνείς.
Ο Πογιέτ είναι προπονητής που οι ομάδες του δείχνουν ισορροπία μεταξύ της άμυνας και της επίθεσης και καταφέρνει να προετοιμάζει τους ποδοσφαιριστές στο ψυχολογικό κομμάτι. Αυτό που έχει ανάγκη η κάθε Εθνική ομάδα.
Οι ομοσπονδιακοί προπονητές λίγα πράγματα μπορούν να διορθώσουν πάνω στον τρόπο του παιχνιδιού των ποδοσφαιριστών. Μπορούν όμως να τους πείσουν να μην τα παρατάνε όταν βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο ή το πώς να διαχειρίζονται έναν αγώνα όταν βρίσκονται μπροστά στο σκορ και απομένουν 15-20 λεπτά για τη λήξη του.
Η Εθνική έχει λύσεις για τις περισσότερες θέσεις. Λύσεις οι οποίες βαθμολογούνται με σχετικά καλό βαθμό. Εκεί που πονάει είναι το γκολ. Σε 180 λεπτά κανένας από τους φορ που χρησιμοποιήθηκαν (Γιακουμάκης, Δουβίκας, Παυλίδης, Κουλούρης, Λημνιός) δεν «άγγιξε» το γκολ. Δεν συμμετείχε σε on-target σουτ.
O Πογιέτ ως στόχο να ανεβάσει την Εθνική στη Β’ Κατηγορία του Nations League, και να την οδηγήσει στο Euro του 2024. Μέχρι τον προσεχή Ιούνιο που ξεκινάει το Nations League θα μάθει ακόμη περισσότερο τους διεθνείς. Αντίπαλοί μας θα είναι η Βόρεια Ιρλανδία, το Κόσοβο και η Κύπρος ή η Εσθονία. Θεωρητικά είναι βατή η κλήρωση. Απομένει να το αποδείξει στην πράξη η Εθνική με τον Πογιέτ στον πάγκο.
