Αγαπητή Metrosport,
«Η κότα πίνει νερό, κοιτάει και τον Θεό», έλεγαν οι παλιότεροι. Δηλαδή, βρίσκει η κότα να πιει νερό, αλλά σηκώνει και το κεφάλι προς τον ουρανό για να ευχαριστήσει τον Θεό που επιτρέπει να υπάρχει το νερό.
Η ατάκα αφορούσε στους αγνώμονες, τους αχάριστους, τους αφιλότιμους. Την πετούσαν στα μούτρα όποιου δεν εκτιμούσε την ευεργεσία και έδειχνε ασέβεια προς τον ευεργέτη του. Θα ταίριαζε γάντι στους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ αν δεν δέχονταν να συμφωνήσουν μειώσεις στις αποδοχές τους μετά την οικονομική κρίση που πλήττει όλες τις ομάδες εξ αιτίας του κορωνοϊού.
Ευτυχώς, έκαναν αυτό που έπρεπε, αποδεικνύοντας ότι είναι ώριμοι, σοβαροί και υπεύθυνοι. Και λέω ευτυχώς, όχι γιατί θα πάθαινε τίποτε ο Ιβάν Σαββίδης αν έδινε κάποια χιλιάρικα επιπλέον, ή, έστω, κανα-δυο εκατομμύρια, αλλά γιατί φάνηκε ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει παίκτες με τη νοοτροπία που του ταιριάζει. Παίκτες καλά αμειβόμενους, με ιδανικές εργασιακές συνθήκες, παίκτες καλομαθημένους σε όλα, αλλά ταυτόχρονα και παίκτες που αναγνωρίζουν, με τις πράξεις τους, ότι είναι τυχεροί που ανήκουν σ' αυτή την ομάδα, με στέγη την οικονομική άνεση του ιδιοκτήτη της.
Η αποδοχή των μειώσεων στα συμβόλαιά τους αποδεικνύει ότι όντως η ομάδα αποτελεί μια αγαπημένη οικογένεια, με στενούς και ειλικρινείς δεσμούς με την ΠΑΕ και τον Ιβάν Σαββίδη. Αποδεικνύει ότι η ομάδα εκτιμά όλα όσα της παρέχονται για να μπορεί ο κάθε ποδοσφαιριστής να είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του. Κι αυτή η απόδειξη δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Και σε άλλες ομάδες οι συνθήκες είναι εξίσου καλές, ή και καλύτερες από ό,τι στον ΠΑΟΚ, αλλκά πολλοί “καβαλημένοι” ποδοσφαιριστές ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα αυξήσουν τα εισοδήματά τους. Γι' αυτούς είναι αδιανόητη μια πρόταση για μείωση. Τα κρούσματα των αναταραχών σε ομάδες, που ήδη παρατηρήθηκαν σε όλη την Ευρώπη, με αφορμή αυτό το θέμα, είναι ήδη πολλά. Οπου δεν υπάρχει φιλότιμο, υπάρχει πρόβλημα...
ΥΓ. Το “I can't breathe” πρέπει να γίνει το σλόγκαν ενός παγκόσμιου κινήματος, σημαία μιας παγκόσμιας εκστρατείας για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έλεγα προχθές. Κινητοποιήσεις για τη βάναυση δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ όντως γίνονται πλέον σε πολλές χώρες, ενώ στις ΗΠΑ η κατάσταση έχει ξεφύγει γιατί οι διαδηλώσεις είναι μαζικές, δυναμικές και αδιάκοπες. Συμμετέχουν μάλιστα όχι μόνο απλοί πολίτες, αλλά και πολλοί διάσημοι, για να αφυπνίσουν συνειδήσεις. Μακάρι αυτό το γεγονός να γίνει αφορμή ώστε να πάψει ο ρατσισμός να είναι καρφωμένος στο DNA των ΗΠΑ. Το δυστύχημα είναι ότι βρήκαν ευκαιρία να δράσουν και πάσης φύσεως κακοποιοί, που καμία σχέση δεν έχουν με τον στόχο των αντιδράσεων. Κι αυτό όχι μόνο κοστίζει την καταστροφή περιουσιών αθώων ανθρώπων, αλλά δίνει και το δικαίωμα στον τραγελαφικό Ντόναλντ Τραμπ να δηλώνει υποκριτικά ότι οι διαδηλωτές αμαυρώνουν τη μνήμη του νεκρού, λες και του καίγεται καρφάκι για τον δύσμοιρο τον Φλόιντ...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
