Την αποφασιστικότητά της να αλλάξει έναν από τους πλέον ξεπερασμένους και ανεφάρμοστους νόμους που ψηφίστηκε πριν από 21 χρόνια και καθορίζει ακόμα και σήμερα τις συνθήκες εργασίας των εκδιδομένων προσώπων αλλά και το νομικό πλαίσιο των οίκων ανοχής στην Ελλάδα, δείχνει η κυβέρνηση ανοίγοντας κύκλο διαβουλεύσεων με τους εμπλεκόμενους φορείς.
Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη οι πρώτες ουσιαστικές πρωτοβουλίες για να γίνουν ριζικές και ρεαλιστικές αλλαγές στην αγορά του αγοραίου σεξ. Με εμπλοκή τουλάχιστον πέντε υπουργείων, των εκπροσώπων των Δήμων και δεκάδων φορέων και συλλογικοτήτων έχει ξεκινήσει ουσιαστική συζήτηση, προκειμένου να συζητηθούν οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν αλλά και να τεθούν υπ΄όψη του νομοθέτη ώστε να ξεπεραστούν προβλήματα του παρελθόντος και να υπάρξει τάξη και νομιμότητα στα θέματα της βιομηχανίας του σεξ στην Ελλάδα.
Υπάρχει κάτι που όλοι συμφωνούν
Από τους υπουργούς έως τους δημάρχους και από τις φεμινίστριες μέχρι τους εκπροσώπους των συλλόγων και των φορέων που εμπλέκονται στην αγορά του σεξ, όλοι συμφωνούν πως πρέπει να υπάρξει άμεση αντικατάσταση του νόμου 2734/1999 με ένα νέο, ρεαλιστικό και ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο που θα βάζει κανόνες, θα νομιμοποιεί τους τεράστιους τζίρους και θα σέβεται τα δικαίωμα τόσο των πολιτών όσο και των εργαζομένων στους διαφόρους τομείς της αγοράς του αγοραίου σεξ.
Την περασμένη Τετάρτη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έγινε μία ακόμα συνάντηση - τρίτη κατά σειρά - μεταξύ εκπροσώπων των εμπλεκομένων υπουργείων (Δημόσιας Τάξης, Υγείας, Δικαιοσύνης, Εργασίας, Οικονομικών, Εσωτερικών), εκπροσώπων των Δήμων (μεταξύ αυτών του Δήμου Αθηναίων όπου υπάρχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα) αλλά και εκπροσώπων πολλών φορέων των εργαζομένων στη βιομηχανία του σεξ. Θα ακολουθήσουν και άλλες συναντήσεις μέχρι να εξαχθούν συγκεκριμένα συμπεράσματα που πιθανότατα θα καταγραφούν και θα είναι ένας μπούσουλας για τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή που θα ασχοληθεί με το σοβαρό κοινωνικό θέμα που εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού έχει τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές και υγειονομικές διαστάσεις.
Γιατί ο Χρυσοχοΐδης προωθεί τις μεταρρυθμίσεις
Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις την παράσταση έχει κλέψει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος στις εισηγήσεις του έχει αναφέρει πως είναι στοίχημα της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και του ίδιου προσωπικά για να αλλάξει ο νόμος 2734/1999. Μάλιστα, σε μία αποστροφή του λόγου του προς τους συνομιλητές του απολογήθηκε για πολλές ανεφάρμοστες διατάξεις που είχε ο νόμος του 1999, ο οποίος ήταν και ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που ψήφισε στην πολιτική του καριέρα.
Υπενθύμισε με νόημα πως εκείνος ο νόμος έφερε και τη δική του υπογραφή και πως 21 χρόνια μετά θέλει να βοηθήσει στην αντικατάστασή του. Βέβαια τότε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε σχέση με ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως η Βάσω Παπανδρέου ως υπουργός Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος ως υπουργός Δικαιοσύνης, ο Λάμπρος Παπαδήμας ως υπουργός Υγείας, ο υπουργός Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου. Μάλιστα στις συναντήσεις εργασίας λαμβάνουν μέρος καταρτισμένοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. των υπηρεσιών που εμπλέκονται με την εκμετάλλευση όπως το Τμήμα Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων.
800 επιχειρήσεις χωρίς άδεια
Είναι χαρακτηριστικό πως στον Δήμο Αθηναίων λειτουργούν πάνω από 600 χώροι παροχής υπηρεσιών σεξ, εκ των οποίων μόνο τρεις πληρούν όλες τις προϋποθέσεις του νόμου 2734/1999. Σύμφωνα με έρευνα του Πάντειου Πανεπιστημίου που είχε αποκαλύψει ο καθηγητής Εγκληματολογίας, Γρηγόρης Λάζος, στην ημερίδα για την εργασία στο σεξ στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε πριν δύο χρόνια στην Αθήνα, ως μία πρωτοβουλία του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας και του AIDS Healthcare Foundation Europeο, ο αριθμός των στούντιο στην Αθήνας ανέρχεται στα 600 έως 800 επιχειρήσεις, ενώ εκτιμάται ότι το 2015 εργάστηκαν στη βιομηχανία του σεξ περίπου 17.000 άτομα.
Η συντριπτική πλειοψηφία εργαζόταν σε καθεστώς παρανομίας, γεγονός που καθιστά τους εργαζόμενους στο σεξ πιο ευάλωτους στην εκμετάλλευση αλλά και σε κινδύνους μεταδόσεις μολυσματικών ασθενειών. Άμεσα συνδεδεμένα είναι τα ζητήματα των οροθετικών, της προφύλαξης, του περιορισμού της χρήσης ναρκωτικών ουσιών αλλά και το ζήτημα της φοροδιαφυγής, της ασφάλειας και της υγείας τόσο των εργαζομένων όσο και των πελατών.
Γιατί είναι όλοι οι οίκοι ανοχής είναι παράνομοι
Βασική παράμετρος που θέτει ουσιαστικά εκτός νόμου όλους τους οίκους ανοχής εντός των ορίων του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας είναι η απόσταση των 200 μέτρων που πρέπει να έχουν από εκκλησίες, σχολεία, ΚΑΠΗ, γυμναστήρια. «Με εξαίρεση ορισμένες που είναι μετρημένες στα δάκτυλα ενός χεριού, δεν υπάρχει κανένας οίκος ανοχής που να λειτουργεί νόμιμα με το νόμο του 1999», δήλωσε στο ethnos.gr ο αντιδήμαρχος Αθηναίων, Βασίλης Κορομάντζος, εξηγώντας γιατί το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στην Αθήνα σε σύγκριση με την επαρχία: «Στην επαρχία που υπάρχουν ελεύθερες εκτάσεις στα όρια των δήμων οι επιχειρήσεις αυτές πληρούν την προϋπόθεση των 200 μέτρων. Στην Αθήνα δεν μπορείς να βρεις ακτίνα 200 μέτρων χωρίς να υπάρχει εκκλησία, σχολείο κ.λπ».
Οίκοι ανοχής όπως οι... τηλεοπτικοί σταθμοί
Αλλά και στην ηγεσία της Αστυνομίας υπάρχει έντονος προβληματισμός καθώς η διαχείριση του ελέγχου και της λειτουργίας των οίκων ανοχής αποτελεί μόνιμα μία γκρίζα ζώνη όπου όλα λειτουργούν παράνομα αλλά όλα είναι... νόμιμα.
«Θυμίζει κάπως το τοπίο με τις αδειοδοτήσεις των καναλιών. Για χρόνια γίνονταν επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ αλλά κανείς δεν είχε άδεια», είπε ο Η.Σ. κορυφαίος νομικός που έχει ασχοληθεί με τα ζητήματα του τράφικινγκ και της πορνείας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και συμπλήρωσε: «Οσο διαρκούν οι συζητήσεις θα πρέπει να αφήσουμε χώρο και χρόνο σε όλους τους φορείς να ξεδιπλώσουν τους προβληματισμούς τους. Σε κάθε περίπτωση είναι θετικό για την κοινωνία, την οικονομία να υπάρξουν ξεκάθαροι κανόνες για όλους ώστε να ξέρουν τα όρια που μπορούν να κινηθούν».
Οι μεταρρυθμίσεις που δεν έγινε ποτέ
Μέχρι και σήμερα δεν έχουν εφαρμοστεί οι μεταρρυθμίσεις που έχουν προταθεί από τον Συνήγορο του Πολίτη στο πόρισμα που δημοσιεύτηκε στις 6 Νοεµβρίου 2003 με Αρ. Πρωτ. : 14667/03/2.1, και αφορούν «προτάσεις για την τροποποίηση του νοµοθετικού πλαισίου που ρυθµίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις άσκησης της δραστηριότητας των εκδιδοµένων µε αµοιβή προσώπων, προκειµένου να καταστεί δυνατή η άµεση ενεργοποίηση του νόµου, χωρίς να θίγονται τα δικαιώµατα των ασκούντων την εν λόγω δραστηριότητα και ταυτόχρονα, να προστατεύονται τα κρίσιµα δηµόσια αγαθά της υγείας, της τάξης, της ασφάλειας και της κοινωνικής ειρήνης».
«Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας»
«Το νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα νομιμοποιεί την παρανομία. Τόσο απλά, τόσο ρεαλιστικά, τόσο ενοχλητικά. Οπως λέει και ο λαός "κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας". Τα τελευταία 10 χρόνια που παρακολουθώ τα κοινά ακούω μόνο παράπονα από τα εκδιδόμενα άτομα και υποσχέσεις από εκείνους που εκδίδουν αποφάσεις. Εχουμε ακούσει πολλά, ελπίζω αυτή τη φορά η συζήτηση να φτάσει μέχρι το τέλος και το τέλος θα είναι η ψήφιση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού νόμου που θα δώσει λύσεις και γιατί όχι να πρωτοπορήσει όπως κάναμε και με την πανδημία του κορονοϊού», δήλωσε η Κ.Ε., η οποία διατηρεί δικό της οίκο ανοχής και μας προέτρεψε να διαβάσουμε τις προϋποθέσεις για να πάρει κανείς άδεια για να εργαστεί σε οίκο ανοχής.
«Πιο εύκολα προσλαμβάνεσαι στο Δημόσιο»
«Για πρόσληψη στο Δημόσιο δε νομίζω να ζητούν τόσα πολλά. Ποινικό μητρώο τύπου Β, ιατρικές εξετάσεις, η εργαζόμενη/ος να είναι υγιής, να έχει πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης από το οποίο να αποδεικνύεται, ότι είναι άγαμος/η, τελεί εν χηρεία ή είναι διαζευγμένος/η, ιατρική βεβαίωση από -Κρατικό Νοσοκομείο πως δεν πάσχει από φυματίωση, υπεύθυνη δήλωση πως δεν έχει καταδικαστεί με αμετάκλητη απόφαση για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αποπλάνηση παιδιών, διευκόλυνση ακολασίας άλλων, μασπροπεία, σωματεμπορία, ληστεία, εκβίαση καθώς και για παράβαση των διατάξεων των νόμων περί όπλων και ναρκωτικών.
Φυσικά χρειάζεται δελτίο δακτυλοσκοπικής σήμανσης και πολλά ακόμη χαρτιά. Ακόμα και αυτά να τακτοποιήσεις και πάλι είσαι παράνομη/ος. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Με σεβασμό προς όλους πρέπει να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που εδώ και χρόνια έχουν γίνει στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης».
