Αγαπητή Metrosport
Ούτε καν η έκφραση της αυτονόητης πίκρας για την απώλεια ενός 19χρονου παιδιού και της συμπόνοιας για τους δικούς του ανθρώπους έχει νόημα. Το παλικάρι αυτό τίποτε δεν θα το φέρει πίσω. Και τους γονείς του, τα αδέλφια του, τους συγγενείς του, τους φίλους του, τίποτε δεν μπορεί να τους παρηγορήσει. Για όλους εμάς, είναι εύκολες δυο-τρεις κουβέντες συμπάθειας, για εκείνους όλους ουσιαστικά είναι κενές περιεχομένου.
Πόσο μάλλον μάταιη, άσκοπη και χωρίς νόημα είναι η έκφραση της οργής όλων μας για την τυφλή οπαδική βία και τις ολέθριες συνέπειές της.
Μια ζωή πάλευα εναντίον της, ξεσπαθώνοντας, σε κάθε αφορμή, για τους “κάφρους”. Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς, μου έκαναν την τιμή να... με γνωρίσουν από κοντά. Αλλος ήρθε να με απειλήσει με μια πιστόλα στην τσέπη, άλλος μπούκαρε στο στούντιο την ώρα που έκανα εκπομπή για να με τραμπουκίσει, άλλοι ήρθαν στην εφημερίδα για να με... ενημερώσουν ότι πλέον θα γράφω ό,τι θέλουν εκείνοι! Ποτέ, φυσικά, δεν έσκυψα το κεφάλι. Αντίθετα. Συνέχισα με μεγαλύτερο πάθος να μάχομαι κατά της “καφρίλας” κάθε σωματειακής απόχρωσης.
Ηρθε, όμως, κάποια στιγμή που υποχρεώθηκα να συμβιβαστώ με τη βεβαιότητα ότι τίποτε ποτέ δεν θα αλλάξει. Πρώτον γιατί τα “πειραγμένα” μυαλά κανείς δεν μπορεί να τα επηρεάσει θετικά και δεύτερον γιατί οι ήρωες της υπόθεσης αυτής είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι από όσους έχουν δημόσιο λόγο προτιμούν τη σιωπή, αν όχι τη... συνενοχή, για να είναι αρεστοί στους “Ζουλού” και να μη νιώσουν ποτέ την καυτή ανάσα τους. Και επειδή η Αστυνομία κάνει πολλές φορές αυτό που πρέπει, αλλά η Δικαιοσύνη σπάνια, σωτηρία δεν υπάρχει. Οι “κάφροι” θα είναι πάντα εδώ, εκφραστές μιας ανεξήγητης, ακατανόητης, απάνθρωπης νοοτροπίας και θα μένουν μονίμως ατιμώρητοι, ακόμη και όταν τους συλλαμβάνει η τσιμπίδα του νόμου.
Κρίμα. Χίλιες φορές κρίμα για το 19χρονο παιδί και τους δικούς του. Τίποτε άλλο από εμένα τον απογοητευμένο. Οσοι μπορείτε να αντισταθείτε σ΄αυτή τη φρίκη και να τη νικήσετε, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Απλά κάντε το, επιτέλους. Ολοι μαζί όμως. Λίγοι αιθεροβάμονες ήρωες δεν αρκούν.
ΥΓ. “Φτάσαμε στο σημείο μηδέν”, λέει η ΠΑΕ Αρης. Οντως. Και έχουμε φτάσει προ πολλού. Με την ευθύνη ΟΛΩΝ. Κανείς δεν είναι αμέτοχος στις ευθύνες. Ολοι έχουν. ΟΛΟΙ...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
