Ο Αρης νίκησε τον Ολυμπιακό, σ’ έναν αγώνα που η νίκη έχει τεράστιες προεκτάσεις, έδωσε απάντηση μία ακόμη φορά στους συνωμοσιολόγους, απέδειξε ότι το εννοεί ότι θα κάνει πρωταθλητισμό και πάει στη διακοπή με ηρεμία για να δουλέψει τις αδυναμίες του.
Καλύτερα δε γίνεται. Μετά το τεράστιο «διπλό» στην Τρίπολη, χθες κατάφερε βγάζοντας αντίδραση στο β’ ημίχρονο, να γυρίσει το σκορ και να πάρει τη νίκη, η οποία τον στέλνει στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Κι όλα αυτά σ’ ένα γήπεδο που για μία ακόνη φορά «κόχλαζε». Η ατμόσφαιρα συνεπήρε και τον νέο προπονητή Αλαν Πάρντιου ο οποίος ομολόγησε ότι «τέτοια ατμόσφαιρα είχα να ζήσω από την εποχή που ήμουν στη Νιουκάστλ».
Ο Αρης είχε πολλούς λόγους να θέλει να νικήσει χθες τον Ολυμπιακό. Ο κυριότερος, μετά το πέντε στα πέντε του Παναθηναϊκού, να μη χάσει την επαφή του με την κορυφή. Τους ίδιους λόγους είχε και ο Ολυμπιακός, ο οποίος όμως ήταν «τσαλακωμένος» μετά το στραπάτσο με τον Βόλο την προηγούμενη αγωνιστική και την βαριά ήττα στην Ευρώπη από την Φράϊμπουργκ. Αρα θεωρητικά ο Αρης ήταν σε καλύτερο… φεγγάρι απ’ ότι ο αντίπαλος του. Είχε νικήσει στην Τρίπολη, άρα είχε ψυχολογία και νέο προπονητή στον πάγκο, γεγονός που έπειθε ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές που θα χρησιμοποιούνταν θα έκαναν το καλύτερο δυνατό μέσα στο γήπεδο.
Η θεωρία όμως από την πράξη πολλές φορές απέχει πολύ. Ετσι χθες ο Αρης στα πρώτα 45 λεπτά δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει όλα όσα είχε υπέρ του και να υποχρεώσει τον Ολυμπιακό να βλέπει την πλάτη του. Ναι μεν οι «κίτρινοι» είχαν την κατοχή της μπάλας, 58%-42%, αλλά αυτή την υπεροχή δεν κατάφεραν να την αξιοποιήσουν. «Λαβωμένοι» από την απουσία του Ντουκουρέ που τραυματίστηκε στην προπόνηση της Παρασκευής, αλλά κυρίως γιατί ο Ολυμπιακός ήρθε στο «Κλ. Βικελίδης» με στόχο να «κλέψει» τη νίκη δεν κατάφεραν να γίνουν απειλητικοί. Οι Πειραιώτες επένδυσαν περισσότερα στον μεσοαμυντικό προσανατολισμό και στο επιθετικό τρανζίσιον, το οποίο τους δημιούργησε και τις προϋποθέσεις για να σκοράρουν. Ο Αρης προσπάθησε να γίνει επικίνδυνος από τον άξονα με τις μπαλιές τους Μανού Γκαρσία που έκανε πράγματα και θάματα χθες, αλλά δεν αποδείχθηκε αποτελεσματική λύση, καθώς οι ακραίοι Μαντσίνι και Ιτούρμπε δεν είχαν ρυθμό στο α’ ημίχρονο. Ούτε βεβαίως οι σέντρες έφεραν αποτέλεσμα για τον Αρη, γιατί Μπα και Μανολάς έκαναν πολύ καλή δουλειά στον αέρα. Ολα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα ο Αρης να έχει όλο κι όλο δύο τελικές στο πρώτο ημίχρονο, απ’ αυτές που δεν προξένησαν μεγάλη ανησυχία στον Βατσλίκ. Το κυριότερο πρόβλημα; Τα λάθη στην τελική πάσα στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου.
Αντιθέτως ο Ολυμπιακός κατάφερε να προηγηθεί στο 15ο λεπτό, στη μία και μοναδική αξιόλογη επιθετική του προσπάθεια.
Από τα πρώτα λεπτά του β’ ημιχρόνου, ο Αρης έδειξε ότι ήθελε να γυρίσει το σκορ. Ότι το πίστευε. Κι όταν κάτι το πιστεύεις, συνήθως, το πετυχαίνεις. Όπως και έγινε. Οι «κίτρινοι» ήταν περισσότερο πιεστικοί, κέρδισαν περισσότερες μπάλες και η είσοδος των Πάλαμα και Καμάτσο τους έδωσαν επιθετική ορμή. Η πίεση υποχρέωσε σε λάθη τον Ολυμπιακό, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν Μαντσίνι και Πάλμα. Ετσι ο Αρης έφθασε στη μεγάλη ανατροπή και πήρε πέρα ως πέρα δίκαια τη νίκη. Η εξέλιξη του αγώνα, έδειξε ότι αν οι «κίτρινοι» πίστευαν λίγο περισσότερο ότι απέναντι τους έχουν μία ομάδα χωρίς ψυχολογία θα μπορούσαν να έχουν πετύχει περισσότερα πράγματα στο α’ ημίχρονο. Λίγο το κακό. Από τη στιγμή που έφυγαν νικητές από το γήπεδο, υπάρχει χρόνος να γίνει απολογισμός.
