Ο
Θόδωρος Καρυπίδης έκανε μια πολύ μεγάλη
επένδυση αυτό το καλοκαίρι. Η οποία,
μάλιστα, δεν έχει ολοκληρωθεί, καθώς
προστίθενται ακόμη παίκτες στο ρόστερ
του Άρη, εξίσου ποιοτικοί και ακριβοί,
όπως οι περισσότεροι από αυτούς που
αποκτήθηκαν ήδη.
Ωστόσο,
ο Άρης μετράει -μέσα σε αυτό το περιβάλλον
της ευφορίας και των πολύ μεγάλων ελπίδων
-τον αποκλεισμό του από το Conference League,
έχει μόνο τέσσερις βαθμούς μετά από
τρία ματς στο πρωτάθλημα και πορεύεται
χωρίς προπονητή το τελευταίο δεκαήμερο,
μετά την απομάκρυνση του Μπούργος.
Ήρθε
η καταστροφή? Όχι... Όμως, δεν δικαιώνει
τις προσδοκίες. Είναι νωρίς για το
ισχυριστεί αυτό κάποιος? Όχι...
Ο
σχολιασμός γίνεται με βάση όσα έχουμε
στην διάθεσή μας. Γι' αυτά κρίνεται ο
Άρης. Και βάσει αυτών δικαιούται ο
καθένας να πει ότι η αρχή, που θα πρέπει
να είναι τέτοια ώστε να δημιουργούνται
οι προϋποθέσεις για να αποδειχθεί πως
είναι το ήμισυ του παντός, για τον Άρη
δεν είναι τέτοια.
Μπορεί
να το αλλάξει αυτό το επόμενο διάστημα?
Ασφαλώς και μπορεί? Κινδυνεύει να γίνουν
πιο δύσκολα τα πράγματα? Υπάρχει κι αυτό
το ενδεχόμενο.
Τι
θέλω να πω με όλα αυτά... Αποδεικνύεται
ότι δεν αρκεί για μια ομάδα όπως ο Άρης,
που θέλει να αλλάξει επίπεδο, να κάνει
μια μεγάλη επένδυση.
Χρειάζεται
κι ένα πλάνο. Χρειάζεται και μια λογική
στις επιλογές των παικτών που αποκτώνται.
Χρειάζεται και να δένουν μεταξύ τους
αυτοί οι παίκτες.
Χρειάζεται,
με λίγα λόγια, η... προστασία της επένδυσης,
στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.
Για
να προστατευτεί μια επένδυση στο
ποδόσφαιρο, πρέπει να υπάρχουν οι
άνθρωποι που θα το κάνουν.
Δυστυχώς
για τον Άρη, φαίνεται να μην τους διαθέτει.
Κι αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα για
τον Θόδωρο Καρυπίδη. Ο οποίος πρέπει να
το λύσει. Πρέπει να προστατεύσει την
επένδυση του.
Κι
όχι μόνο αποφεύγοντας λάθη που είναι
ανεπίτρεπτα για τον σχεδιασμό μιας
ομάδας υψηλών στόχων, αλλά και σε πολλά
άλλα επίπεδα όπου ο Άρης υστερεί, με
συνέπεια να είναι μακριά απ' το να
χαρακτηριστεί "ποδοσφαιρικός
οργανισμός"
