Παρακολουθώ τα 15 τελευταία χρόνια την πορεία του Στράτου Κουκουλεκίδη σε διάφορες χώρες του εξωτερικού.
Δεν το κρύβω ότι έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Στράτο αφού τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, από τότε που ήταν ακόμη αθλητής του μπάσκετ, όπως και ο αδερφός του, ο Στέλιος, μετέπειτα διεθνής διαιτητής, για πολλά χρόνια εκ των κορυφαίων στην Ευρωλίγκα.
Ο Στράτος Κουκουλεκίδης δεν είναι από τους προβεβλημένους Έλληνες προπονητές μπάσκετ που εργάζονται στο εξωτερικό. Όμως, έχει πετύχει σπουδαία πράγματα όπου κι αν δούλεψε. Είτε ήταν στα Σκόπια, στην αρχή, είτε μετά στην Κίνα, στην Τυνησία, στη Σαουδική Αραβία.
Φέτος ο Στράτος Κουκουλεκίδης κατέκτησε με την Αλ Χιλάλ το νταμπλ στην Σαουδική Αραβία, αναδείχθηκε κόουτς της χρονιάς, πέτυχε καταπληκτικά πράγματα, κέρδισε τον θαυμασμό των ανθρώπων του μπάσκετ και γενικότερα του αθλητισμού στην αραβική χώρα.
Ο Στράτος Κουκουλεκίδης είναι ένας σεμνός άνθρωπος, χαμηλών τόνων. Δεν διαφημίζει όσα σημαντικά έχει πετύχει. Αν δεν ήταν τόσο αγαπητός κι αν δεν μιλούσαν άλλοι γι' αυτόν, ενδεχομένως να μην γνωρίζαμε στην Ελλάδα όσα κατάφερε τα 15 τελευταία χρόνια μακριά από την πατρίδα.
Δεν θα σηκώσει ποτέ το τηλέφωνο για να «πουλήσει» τον εαυτό του. Δεν θα ζητήσει ούτε καν από ανθρώπους που τους αισθάνεται πολλά κοντά του και έχει την άνεση να πούνε ή να γράψουνε μια καλή κουβέντα γι' αυτόν.
Η ταπεινότητα του χαρακτήρα του, προφανώς, είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έχει «εξαργυρώσει» τα κατορθώματά του στο εξωτερικό όλα αυτά τα χρόνια, με ένα εισιτήριο επιστροφής στην πατρίδα για να δουλέψει σε μια ομάδα της Basket League.
Συνήθως έτσι γίνεται με ανθρώπους σαν τον Στράτο Κουκουλεκίδη. Τους ανθρώπους, δηλαδή, που όχι απλά επιβιώνουν αλλά τα πηγαίνουν περίφημα εκεί όπου τους δίνεται η δυνατότητα να δουλέψουν και να αξιολογηθούν με αξιοκρατικό τρόπο, αλλά βρίσκουν μονίμως κλειστή την πόρτα πρωταθλημάτων στα οποία πολλές φορές δεν μετράει τι βιογραφικό έχεις αλλά... άλλα πράγματα.
Είναι δύσκολο για την οικογένειά του και στενάχωρο για τον ίδιο, αφενός, ότι στην ουσία είναι ξεσπιτωμένος, όμως, από την άλλη πλευρά, νομίζω, ότι η χαρά των φίλων του στην Ελλάδα για τις επιτυχίες του, λειτουργεί ως βάλσαμο για τον Στράτο Κουκουλεκίδη.
Προσωπικά, πάντως, χαίρομαι πάρα πολύ γι' αυτόν και επιτρέψτε μου την εξωτερίκευση αυτού του συναισθήματος...
