Δεν χρειαζόταν και πολλά για να μπει και πάλι ο Αρης σε κλίμα εσωστρέφειας. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά. Το ευχάριστο είναι ότι όσο εύκολα μπαίνει τόσο γρήγορα βγάζει το… κεφάλι έξω από το νερό και αρχίζουν τα επιφωνήματα ενθουσιασμού.
Οπως κάθε καλοκαίρι όταν ακούγονται τα «βαριά» ονόματα των νεομεταγραφέντων. Τότε που «χτίζονται» τα όνειρα για τη νέα αγωνιστική περίοδο, κι όποιος μιλήσει με ρεαλισμό, βάλει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και πατήσει λίγο «φρένο» βαπτίζεται «εχθρός της ομάδας».
Ετούτο δεν είναι πρωτοτυπία των φίλων του Αρη. Ετσι είναι όλοι οι φίλαθλοι. Περνούν εύκολα από τον απόλυτο ενθουσιασμό στην απόλυτη απογοήτευση. Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Συνορεύουν αυτά τα δύο συναισθήματα. Ολοι αυτοί που αναθεματίζουν την ομάδα τώρα, εύκολα θα την απογειώσουν το βράδυ της Κυριακής, αν ο Αρης νικήσει την ΑΕΚ. Το ίδιο έγινε και στο ημίχρονο του αγώνα με τον Ολυμπιακό. Ο Αρης έχανε με 0-1 και τα σενάρια συνομοσιολογίας είχαν φουντώσει. Μετά από 45’ λεπτά ήρθε η έκσταση του κόσμου.
Τι είναι όμως αυτό που προκάλεσε τις αντιδράσεις μετά την προηγούμενη αγωνιστική; Το γεγονός ότι ο Αρης παραδόθηκε αμαχητί στο Αγρίνιο και στον Βόλο. Ηρθε η καταστροφή; θα αναρωτηθεί κάποιος. Αν ο στόχος των «κίτρινων» είναι η κατάκτηση του Πρωταθλήματος η ζημιά είναι μεγάλη. Αν στοχεύει στη δεύτερη θέση, απλώς έχασε την ευκαιρία να κερδίσει πολύτιμο έδαφος. Το πρώτο το θεωρώ ότι δεν ήταν στο οπτικό πεδίο του Αρη, παρά την αισιόδοξη δήλωση του Θόδωρου Καρυπίδη. Ο Πρωταθλητισμός δεν είναι προϊόν που πωλείται στο σούπερ μάρκετ. Ούτε μία ομάδα επειδή έκανε 3-4 ηχηρές μεν μεταγραφές, αλλά παικτών που ήταν παροπλισμένοι και αναζητούσαν… πασαρέλα για το επόμενο επαγγελματικό τους βήμα μπορεί να μπει σ’ αυτό τον ρόλο. Είναι σοβαρό πράγμα ο Πρωταθλητισμός και απαιτεί πολλά δεδομένα.
Αρα ο Αρης πρέπει να έχει ως ρεαλιστικό στόχο τη δεύτερη θέση. Γι’ αυτή που θα σκοτωθούν όλες οι ομάδες του big5 γιατί είναι πρόκληση η συμμετοχή στο Champions League. Εστω και στα προκριματικά. Το έχω γράψει και το καλοκαίρι. Ο Αρης που φλέρταρε με την δεύτερη θέση τα δύο τελευταία χρόνια, θα έχει φέτος ανταγωνιστικά απέναντι του και ΑΕΚ και Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Αυτά προφανώς είτε δεν τα μέτρησε σωστά ο Καρυπίδης ή πάνω στον παρορμητισμό του μίλησε για Πρωτάθλημα. Αυτός είναι και ο λόγος που «διαβάζονται» διαφορετικά οι ήττες σε Αγρίνιο και Βόλο. Αν φύγει αυτή η παράμετρος από τη συζήτηση, ο Αρης εξακολουθεί να έχει στο οπτικό του πεδίο τη δεύτερη θέση, άρα δικαιούται να είναι αισιόδοξος. Ολα αυτά βεβαίως δεν του αφαιρούν το δικαίωμα να διεκδικήσει και την πρωτιά. Βήμα βήμα όμως και καταθέτοντας τα διαπιστευτήρια του ότι μπορεί να το κάνει. Προς το παρόν πάντως κερδίζει ΑΕΚ και Ιωνικό και μπαίνει στην ευθεία. Κι αν πάρει αποτέλεσμα και στη Λ. Αλεξάνδρας θα δώσει το δικαίωμα στους φιλάθλους του να «φουσκώσουν» και πάλι από αισιοδοξία για κάτι περισσότερο.
