Τα δύο τελευταία επεισόδια δείχνουν το τέλος αυτής της εκπληκτικής διαδρομής με το πρωτάθλημα των «ταύρων» μέσα στη Γιούτα κόντρα στους εξαιρετικούς Τζαζ των Καρλ Μαλόουν και Τζον Στόκτον.
Το παιχνίδι στο τότε Delta Center (σήμερα Vivint Smart Home Arena) έμελλε να είναι το τελευταίο του «Air» με τη φανέλα των Μπουλς. Οι αποχωρήσεις των Πίπεν, Ρόντμαν και το lockdown στο NBA τον οδήγησαν στην απόφαση να αποσυρθεί στις 13 Ιανουαρίου του 1999.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά, στις 19 Ιανουαρίου του 2000, ο Τζόρνταν επέστρεψε στο αγαπημένο του NBA αλλά όχι ως παίκτης αλλά ως συνιδιοκτήτης και πρόεδρος των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς.
Όμως η «φλόγα» της δράσης έκαιγε ακόμα μέσα του και τελικά στις 25 Σεπτεμβρίου του 2001, ο Τζόρνταν ανακοίνωσε την επιστροφή του για τρίτη φορά στα παρκέ.
Όχι όμως με τους Μπουλς με τους οποίους έγραψε ιστορία αλλά με την ομάδα την οποία υπηρετούσε διοικητικά, τους Ουίζαρντς.
Σαν το παλιό καλό κρασί
Αν και η πρώτη του σεζόν στους Ουίζαρντς σημαδεύτηκε από τραυματισμούς, ο Τζόρνταν απέδειξε ότι δεν ξέχασε το μπάσκετ σκοράροντας 22,9 πόντους σε 60 αγώνες.
Στη σεζόν 2002-2003, αν και πατούσε τα 40, ήταν ο μοναδικός παίκτης της ομάδας που αγωνίστηκε και στα 82 ματς σκοράροντας κατά μέσο όρο 20 πόντους. Μάλιστα σκόραρε 42 φορές πάνω από 20 πόντους, 9 φορές πάνω από 30 πόντους και τρεις φορές πάνω από 40 πόντους. Στις 21 Φεβρουαρίου του 2003, έγινε ο πρώτος 40χρονος παίκτης που σκόραρε 43 πόντους σε παιχνίδι στο NBA.
Ο πραγματικός «Last Dance»
Εκείνη τη σεζόν, όλοι οι εντός έδρας αγώνες των Ουίζαρντς ήταν sold out ενώ και στους εκτός έδρας αγώνες οι αντίπαλοι οπαδοί συνέρρεαν για να τον παρακολουθήσουν για μία τελευταία φορά από κοντά να αγωνίζεται. Οπότε μπορεί κανείς να φανταστεί ότι στο τελευταίο του παιχνίδι όλα τα φώτα στις ΗΠΑ ήταν στραμμένα στο MCI Center (σήμερα Capital One Arena) στη Φιλαδέλφεια.
Οι Σίξερς υποδέχονταν τους Ουίζαρντς στο τελευταίο ματς της καριέρας του Μάικλ Τζόρνταν. Οι Ουίζαρντς δεν προκρίθηκαν στα πλέι οφ οπότε ο αγώνας θα έμενε στην ιστορία για το αντίο του «Air».
Σε αυτό το ματς, οι γηπεδούχοι επικράτησαν με 107-87 και ο Τζόρνταν σκόραρε 15 πόντους. Οι τελευταίοι του πόντοι στο NBA προήλθαν από 2 ελεύθερες βολές με τις οποίες έπιασε τον μέσο όρο των 20 πόντων ανά αγώνα εκείνη τη σεζόν. Παρότι ήταν στον πάγκο από την τρίτη περίοδο, οι φίλοι των Σίξερς έδωσαν την εντολή «We want Mike». Τελικά ο Νταγκ Κόλινς τον έριξε στο ματς 2:35 πριν το φινάλε και στο 1:45 πέτυχε τους τελευταίους πόντους της ένδοξης καριέρας του. Μετά τη βολή ο Μπόμπι Σίμονς κάνει σκοπίμως φάουλ για να σταματήσει το ρολόι και ο Τζόρνταν να αποχωρήσει εν μέσω αποθέωσης σε ένα τρίλεπτο standing ovation από συμπαίκτες, αντιπάλους, διαιτητές και τους 21,257 φιλάθλους που βρισκόταν στις εξέδρες.
Ρεντζιάς: «Είχαμε ανατριχιάσει»
Σε εκείνο το ιστορικό παιχνίδι ήταν παρών και ο Ευθύμης Ρεντζιάς. Ο Τρικαλινός σέντερ ήταν εκείνη τη σεζόν παίκτης των Σίξερς και αγωνίστηκε για 3 λεπτά και 28 δευτερόλεπτα.
Ο βετεράνος μπασκετμπολίστας είχε παραχωρήσει συνέντευξη στα «Νέα» αποκαλύπτοντας τα συναισθήματα που ένιωσε εκείνη τη βραδιά.
Ξεκίνησε μιλώντας για τη σύντομη στιχομυθία που είχε με τον θρύλο του παγκοσμίου μπάσκετ στην pre-season.
«Με τους Ουίζαρντς είχαμε παίξει άλλες τρεις φορές στην κανονική περίοδο, χώρια τα ματς της pre-season στα οποία είχα την ευκαιρία να δω από κοντά τον Τζόρνταν και να πω δυο κουβέντες μαζί του. Μας είχε συστήσει ο ασίσταντ κόουτς των Σίξερς, Μάικ Γούντσον, με τον οποία έκανα παρέα και μάλιστα όταν του είπα ότι είμαι Έλληνας, θυμήθηκε το ταξίδι του 1983 και τους αγώνες του Νορθ Καρολάινα στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη» είπε ο Ρεντζιάς.
Για το «αντίο» του Τζόρνταν είπε: «Εκείνη την εβδομάδα, όλη η Αμερική ασχολούνταν αποκλειστικά με το αντίο του Τζόρνταν. Ο προπονητής μας, ο Λάρι Μπράουν μας πιπίλιζε το μυαλό ώστε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να αποδειχθούμε άξιοι της τιμητικής συγκυρίας. Δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα, η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και πραγματικά όλοι μας ανατριχιάσαμε την ώρα που ξαναμπήκε κι έπαιξε τα τελευταία δευτερόλεπτα της καριέρας του. Επικρατούσε αληθινή έκσταση. Ευτυχώς βρισκόμουν στην πεντάδα, ήμουν δίπλα του και νιώθω ευλογημένος που το έζησα όλο αυτό».
Όσο για τη στιγμή που ο Τζόρνταν έβγαινε από το παρκέ: «Εκείνη τη στιγμή όλοι νιώθαμε ότι γινόμασταν κομμάτι της ιστορίας. Ο αγώνας διακόπηκε για τρία λεπτά και ο Τζόρνταν στεκόταν συγκινημένος στο γήπεδο και χαιρετούσε τον κόσμο. Είχαμε ανατριχιάσει».
