Ένα ωραίο κοινωνικό πείραμα θα ήταν ο εγκλεισμός, σ’ ένα σπίτι, διοικητικών παραγόντων της Stoiximan Super League, του αρχιδιαιτητή και των τηλεκριτικών των αμφισβητούμενων φάσεων. Mε τον όρο ότι για να βγουν από το σπίτι θα πρέπει να υπάρξει ομοφωνία, τουλάχιστον σε δύο αμφισβητούμενες φάσεις.
Εχω την άποψη ότι θα περάσουν πολλές αγωνιστικές με την ελπίδα να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές.
Δεν ξέρω αν υπάρχει σκοπιμότητα ή αν απλώς υπάρχει διαφορετική ερμηνεία των κανονισμών διαιτησίας που οι τρεις πλευρές εκφράζουν διαφορετικές απόψεις, μετά το τέλος της κάθε αγωνιστικής. Υπήρχε η ελπίδα ότι η ανάλυση των φάσεων από τον Λανουά, θα καταλάγιαζε τις αντιδράσεις, αλλά μέχρι στιγμής το αποτέλεσμα είναι εντελώς αντίθετο.
Είναι γνωστό ότι κανένας δεν θέλει να χάνει. Οι ομάδες χαλούνε τον κόσμο όταν έχουν την αίσθηση ότι αδικήθηκαν από τον διαιτητή, αλλά δε βγάζουν κιχ όταν ευνοούνται. Ετσι χάνουν το δίκαιο τους, ακόμη και τις φορές που πραγματικά αδικούνται. Η ελληνική διαιτησία σκεπάζεται από ένα νεφέλωμα καχυποψίας, εδώ και πολλά χρόνια. Δε θα έλεγα ότι αδίκως η κοινωνία του ποδοσφαίρου είναι καχύποπτη απέναντι της.
Ισως πολλές φορές περισσότερο απ’ όσο πρέπει, αλλά η ουσία είναι ότι οι διαιτητές με τα όσα έχουν κάνει έχουν ενισχύσει την καχυποψία.
Αυτή η οποία επιχειρήθηκε να εξαφανισθεί με την παρουσία των ξένων διαιτητών, αλλά κι αυτό το «όπλο» της ΚΕΔ αδρανοποιήθηκε από τη στιγμή που άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα, για να διευθύνουν τα ντέρμπι, διαιτητές που δεν ήταν από την elite κατηγορία.
Η νέα διοίκηση της Ε.Π.Ο. προσπάθησε ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες εμπιστοσύνης απέναντι στη νέα ΚΕΔ.
Μπορεί ο Χρυσόστομος Γκαγκάτσης να είναι ο νεότερος σε ηλικία πρόεδρος της Ε.Π.Ο., αλλά είναι ζυμωμένος παραγοντικά μέσα στο ποδόσφαιρο. Αρα ξέρει πώς θα αποφύγει τις κακοτοπιές. Με τη συμπαράσταση της ΟΥΕΦΑ και τη σύμφωνη γνώμη όλων ιδιοκτητών, κατέληξε στα νέα πρόσωπα της ΚΕΔ. Θεωρητικά έκανε ό,τι έπρεπε προκειμένου να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον αξιοπιστίας γύρω από τη νέα ΚΕΔ.
Μετά από τις τρεις πρώτες αγωνιστικές όμως, η αμφισβήτηση για τον Λανουά, είναι έντονη.
Γίνεται μάλιστα εντονότερη μετά τα «σφυρίγματα» των διαιτητών στην 3η αγωνιστική, αλλά και την ανάλυση των φάσεων από τον αρχιδιαιτητή. Και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Δεν έχω τη διάθεση να γίνω μέρος των συνωμοσιολογιών που ακούγονται, αλλά είναι αναγκαίο να γίνουν θεαματικές κινήσεις από τον Λανουά για να αντιστραφεί το κλίμα. Γιατί ο αρχιδιαιτητής θα πρέπει να είναι λύση του προβλήματος και όχι μέρος αυτού. Με κάθε τρόπο. Ετσι και αλλιώς η αξιοπιστία όλων των θεσμικών παραγόντων της χώρας, έχει πάρει μία φθίνουσα πορεία. Ας μείνει κάτι όρθιο.
