Το μπάσκετ είναι το άθλημα που έχει ταυτιστεί με τις καλύτερες επιδόσεις της αθλητικής Θεσσαλονίκης, οι φίλαθλοι των συλλόγων της φτωχομάνας της ελληνικής καλαθόσφαιρας είναι απαιτητικοί και θέλουν να βλέπουν τις ομάδες του ψηλά.
Σε μια χρονιά που ο Αρης και ο ΠΑΟΚ παλεύουν για να μείνουν στην Α1, ο Ηρακλής μετά από 8 χρόνια δείχνει να επιστρέφει εκεί που ανήκει. Μετά από 19 αγωνιστικές, βρίσκεται στην 7η θέση και θέλει να είναι παρών στα πλέι οφ.
Κανείς δεν έχει καταφέρει (ακόμα) τίποτα στο Ιβανώφειο, αλλά τουλάχιστον γίνεται μια προσπάθεια να μπουν οι βάσεις. Ο Θόδωρος Δρακόπουλος κουβαλάει τη δική του τρέλα και πληρώνει, δίνοντας όραμα και συνέπεια, ο κόσμος γεμίζει με τη δική του αγάπη και μεταφέρει ενέργεια στους παίκτες, ενώ μετά τις διορθωτικές κινήσεις δείχνει πανέτοιμος για κάτι καλό στο υπόλοιπο της σεζόν, κανονική διάρκεια και πλέι οφ. Ατέλειες και αδυναμίες υπάρχουν, αλλά η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι ενθαρρυντική
Η αντικατάσταση του Ντάριους Γκάρετ θα ωφελήσει πολλαπλά την ομάδα, αφού ήταν μια βραδυφλεγής βόμβα στα αποδυτήρια. Η προσθήκη των Γκάβιν και Όγκιλβι γεμίζει τη φαρέτρα του Ηλία Καντζούρη, ο οποίος δουλεύει, κρατάει χαμηλούς τόνους και θωρακίζει τα αποδυτήρια με τον Γιώργο Σιγάλα. Οι “κυανόλευκοι” οφείλουν να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού το τμήμα του μπάσκετ, που κάνει μια πολύ καλή πορεία και αποτελεί μία όαση για την οικογένεια του Ηρακλή. Οσοι πάντως έχουν βρεθεί φέτος στο Ιβανώφειο έχουν να λένε για το πιο μπασκετικό γήπεδο ίσως του ελληνικού Πρωταθλήματος...
