Είναι τουλάχιστον αστείο να ενοχλούνται ο πρόεδρος της ΕΠΟ και τα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής για τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η κυβέρνηση και τις συνομιλίες που έχει με τις υπερεθνικές ομοσπονδίες, χωρίς καν να ρωτάει, χωρίς καν να υπολογίζει την ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία.
Κι είναι αστείο διότι άργησαν να παρεξηγηθούν. Αργησαν να δηλώσουν την παρουσία τους. Αργησαν ακόμη περισσότερο να ενδιαφερθούν για την προστασία του αυτοδιοίκητου.
Για όσους δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου, είναι πολύ εύκολο να θυμηθούν πως ο Γραμμένος και οι υπόλοιποι στην ΕΠΟ δεν προέβαλλαν καμία αντίδραση στην λαίλαπα της προηγούμενης κυβέρνησης, αντιθέτως, αποδέχθηκαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που ανέλαβε τότε ο υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, και δεν είχαν καμία αντίρρηση ο υπουργός να μιλάει με την ΟΥΕΦΑ και την ΦΙΦΑ και από κοινού να αποφασίζουν, ο υπουργός να έχει άποψη για το πού θα γίνει ένας τελικός και ποιος θα είναι διαιτητής, ο υπουργός να διορίζει τους στενούς του συνεργάτες στο υπουργείο σε έμμισθες θέσεις στην ομοσπονδία.
Δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια ο Γραμμένος και οι υπόλοιποι στην εκτελεστική επιτροπή της ΕΠΟ να παριστάνουν τις... γλάστρες, αφού ουσιαστικό ρόλο δεν είχαν. Δεν διοικούσαν. Ούτε στα θέματα της διαιτησίας μπορούσαν να παρέμβουν, ούτε σε άλλα σημαντικά ζητήματα, για τα οποία τον πρώτο και τελευταίο λόγο είχαν οι εκπρόσωποι των υπερεθνικών ομοσπονδιών.
Οταν ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της υποψηφιότητας Γραμμένου για την προεδρία κι απ' αυτούς που τον στηρίξανε για να εκλεγεί, ο Βασίλης Χατζηαποστόλου, δηλώνει ότι “η θητεία του Γραμμένου ήταν αδιάφορη, δεν κερδίσαμε τίποτε”, νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουν ότι ουδείς μπορεί να πάρει στα σοβαρά τις ενστάσεις που καταθέτει τώρα ο πρόεδρος της ΕΠΟ.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο εκχώρησε τα πάντα στην Πολιτεία, την ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ. Κι αυτό έγινε επί των ημερών του Βαγγέλη Γραμμένου. Και θα τον ακολουθεί για πάντα.
Εδωσε το δικαίωμα σε όποιον περνούσε έξω από την ΕΠΟ να μπαίνει μέσα και να κάνει κουμάντο. Δεν επέδειξε πυγμή, δεν προστάτευσε κεκτημένα δεκαετιών, δεν όρθωσε το ανάστημά του απέναντι σε πολιτικούς και “επιτρόπους”.
Γι' αυτό και πάλι η Πολιτεία με την ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ είναι στο προσκήνιο, αντί η ομοσπονδία να κινεί τα νήματα, να αναζητεί και να επιβάλλει τις λύσεις.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό που δρομολογείται ως επόμενη μέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα το βγάλει από το βούρκο. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι όσο πιο γρήγορα φύγει ο Γραμμένος τόσο καλύτερα...
