Η ταινία "CODA" έγραψε ιστορία στα χθεσινά βραβεία Oscar, παίρνοντας το αγαλματίδιο της καλύτερης ταινίας και αφηγείται τη ζωή μια οικογένειας κωφών. Με αφορμή την ταινία ο Γιώργος Ανδρούδης, Γραμματέας στο Σύλλογο της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας, οποίος είναι κωφός, μίλησε στο Metropolis 95.5 μέσω Skype, με τη βοήθεια της Σοφίας Τσερελή στη νοηματική.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για την ιδιαιτερότητα να μην ακούς: «Την ταινία την έχω δει προ καιρού. Το ερώτημα είναι ωραίο. Εγώ είμαι κωφός το μόνο που στερούμε είναι η ακοή. Όμως τα πάντα προσλαμβάνονται μέσω της όρασης, με τα μάτια μου βλέπω και αντιλαμβάνομαι τα πάντα.
Αντί για το στόμα εμείς έχουμε τα χέρια μας και μιλάμε με αυτά. Οπότε μπορούμε να καταλάβουμε όπως οι ακούοντες επικοινωνούν μέσω της ακοής, εμείς επικοινωνούμε μέσω της όρασης και των χεριών. Είναι πολύ άνετη η επικοινωνία μας και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με αυτόν τον τρόπο».
Αναφορικά με το αν του στέρησε κάποιες ευκαιρίες στη ζωή του, απάντησε: «Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις και η κοινωνία έτσι όπως την αντιμετωπίζουμε εξελίσσεται σιγά σιγά και έχει αρχίσει να δέχεται τους κωφούς. Υπάρχουν προκαταλήψεις απέναντι στους κωφούς και στο αναπηρικό κίνημα.
Για εμένα όμως είναι ανοησίες. Υπάρχει διαφορετικός τρόπος να αντιμετωπίζεις, πάντα υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίζεις τα πράγματα, να δουλέψει και να έχει αποτέλεσμα. Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η προσβασιμότητα.
Στη τηλεόραση λίγες ταινίες έχουν υπότιτλους, προβάλλονται προγράμματα επί 24ώρου βάσεως, αλλά δεν υπάρχουν υπότιτλοι. Στους διερμηνείς, οι οποίοι έχουν αρχίσει να είναι περισσότεροι, αλλά χρειαζόμαστε να έχουμε 100% πρόσβαση. Στα θέατρα δεν υπάρχει διερμηνέας πάντα, ώστε να μπορούμε και εμείς να απολαμβάνουμε ότι εμπεριέχεται σε αυτή τη ζωή.
Έχω και εγώ σχολή, εκπαιδεύω ακούοντες με τη νοηματική, προσπαθούμε και διεκδικούμε οι ακούοντες να αποδεχτούν του κωφούς. Υπάρχουν κωφοί πτυχιούχοι πανεπιστημίου, οι οποίοι δουλεύουν, άλλοι έχουν κάνει μεταπτυχιακά, διδακτορικά, είναι καθηγητές.
Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω για όλους τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς είναι να παροτρύνουν τον κόσμο να αντιμετωπίζει την αναπηρία ως κάτι φυσιολογικό, να μην είναι κάτι τρομακτικό.
Αν κάποιος συναντήσει ένα κωφό θα μπορούσε ίσως να νοηματίζει πιο αργά, θα μπορούσε να μιλάει πιο αργά για να να μπορούν οι κωφοί να κάνουν χειλεανάγνωση. Δυστυχώς πάρα πολλοί ακούοντες δεν καταλαβαίνουν με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν και να συμπεριφερθούν σε ένα κωφό».
